De geschiedenis van golf in Nederland kent vele enigmatische figuren met adellijke titels, maar slechts één ridder: Carel ridder van Rappard. Hij was de eerste voorzitter van het Nederlandsch Golf Comité (1914) – de voorloper van de Nederlandse Golf Federatie – en vooral: Nederlands beste 19de-eeuwse tennisspeler. Een man van regels en etiquette.

In 1874 werd Carel ridder van Rappard geboren in het Drentse Assen, als zoon van Jan Carel Jacob van Rappard (1837-1915) en Margaretha Johanna Carolina Snouckaert van Schauburg (1840-1888). De familie Van Rappard was oorspronkelijk uit Duitsland afkomstig en had van Koning Willem I de laagste adelijke titel ‘ridder’ gekregen. Het gezin verhuisde na vaders benoeming tot vicepresident van het Haagse gerechtshof naar de hofstad, waar Carel van Rappard het gymnasium afrondde. In navolging van zijn vader studeerde hij vervolgens rechten in Utrecht, waar hij eind 1899 op stellingen promoveerde. Na zijn studie begon Van Rappard, die vanwege zijn beminnelijke en vriendelijke persoonlijkheid liefkozend ‘de chevalier’ genoemd werd, zijn loopbaan in Den Haag, eerst het recht praktiserend als advocaat en vervolgens in diplomatieke dienst bij Buitenlandse Zaken.