MS-patiënt en golfer Richard Kluwen: 'Ik kijk naar de mogelijkheden die ik nog wel heb'

“Waarom ik?” Dat vroeg Kluwen zich af toen bekend werd dat hij MS had. “Maar op die vraag krijg je nooit antwoord. Ik ben ook niet de persoon die daarin blijft hangen. Ik kijk naar de mogelijkheden die ik nog wel heb.”

Eerlijkheid duurt het langst

Voor zijn familie was het een grote schok, omdat de vader van Kluwen ook te kampen had met MS. “Op 41-jarige leeftijd is hij overleden. Daarom durfde ik het in eerste instantie ook niet te vertellen aan mijn moeder. Mijn broer en ik hadden het erover om te zeggen dat ik een dwarslaesie had. Eerlijkheid duurt het langst, dus we hebben het gewoon verteld.”

Sporten vind ik heel belangrijk, want iedereen kan bewegen

Desondanks heeft Kluwen (51) een rijk leven. “Ik ben getrouwd met Marielle en heb drie kinderen. Mijn gezin steunt mij volledig in mijn golfambities. Ik ben opgevoed met de gedachte dat het belangrijk is om te werken, dus het was even omschakelen dat ik huisvader werd. Op school ben ik gaan helpen als luizenvader en ook bij het sporten van mijn kinderen ben ik dingen gaan doen. Sporten vind ik heel belangrijk, want iedereen kan bewegen. Zo heb ik bijvoorbeeld ook clinics gegeven in revalidatiecentra.”

Wijzig je instelling en accepteer marketing cookies om deze video te kunnen bekijken.

Om zichzelf sterker te maken ging hij aan de slag met fysiotherapie. “Ik kreeg twee opties: binnen of buiten trainen. Die keuze was makkelijk, omdat ik altijd gevoetbald heb en het zalig vond om buiten te zijn. Toen ben ik gaan golfen.”

In het begin kon Kluwen nog lopen. Naar verloop van tijd ging dat niet meer, omdat hij vaak onderuit ging. “Dat gebeurde zowel voor als na mijn swing. Ik val om als een houten pop, omdat ik in een spasme schiet. Dat houdt op een gegeven moment op.” Als beginnend paragolfer werd hij soms raar aangekeken in de community. De spelers in zo’n mobiele buggy zijn voornamelijk dwarslaesie-patiënten. “Als je mij ziet staan, lijkt het of er niks aan de hand is. Daarom kreeg ik commentaar. Daar had ik even moeite mee, maar ik weet wat ik heb en waarom ik in die kar zit. Nu doe ik lekker mijn ding.”

Nooit chagrijnig naar huis

Kluwen golft vooral om in beweging te blijven. “Ik zal na een rondje golf nooit chagrijnig naar huis gaan. Ik blijf altijd genieten. Tijdens wedstrijden ben ik ook heel relaxed. Als er druk op staat en er worden foto’s gemaakt dan denk ik: lachen, leuk man. Natuurlijk zit er spanning bij, maar ik denk niet dat ik iets moet. Als er iemand beter speelt, zal ik hem of haar van harte feliciteren. Ik kan er wel slecht tegen als ik zelf niet goed speel. En daar doen we nu alles aan om dat te voorkomen.”

Ik ben daar geen noviteit, ik ben daar Richard

Golf is dus geen werk maar een hobby voor Kluwen. “Een hobby moet leuk zijn, maar ik doe er wel heel veel voor. Twee keer per week train ik en één keer per week speel ik een rondje. Op Prise d’Eau krijg ik alle medewerking. En de oefenfaciliteiten en de par-3-baan zijn daar super. Ik heb alles wat nodig is om mijn ding te doen. Ik ben daar geen noviteit, ik ben daar Richard.”

Uniek toernooi in eigen land

Over anderhalve week - van 20 tot en met 22 juli - is Kluwen als titelverdediger de grote favoriet bij de paragolfers. “Het gevoel naar het toernooi wordt opgebouwd. Dat is mooi om te merken. Het is een gezonde spanning, waardoor mijn sporthart sneller gaat kloppen. Het is uniek dat het toernooi in Nederland wordt gespeeld. The Dutch is een moeilijke baan, dus ik denk dat een aantal spelers met meer slagen binnenkomen dan dat ze verwachten.”

Bij zijn golfvrienden op Prise d’Eau heeft hij al veel reclame gemaakt voor het toernooi. Kluwen hoopt dat er veel mensen komen kijken. “Zeker de topspelers in de mannen- en vrouwencategorie zijn echt goed. Kom kijken en reflecteer het naar jezelf. Geen smoesjes en gewoon ballen!”