Topgolf
Patrick Reed: geen grijze muis
Met Patrick Reed komt een grote naam naar de jubileumeditie van het KLM Open. De Amerikaan is bepaald geen grijze muis. “Emotie hoort bij golf. Anders lijkt het alsof het ons niks kan schelen.”
Beeld: Getty Images
We bellen met Patrick Reed als hij zojuist een Pro-Am op de PGA Tour heeft gespeeld. Het ging er heet aan toe, zegt hij door de telefoon. Letterlijk. Ook bij een temperatuur van 36 graden vergeet Reed niet wat er van hem wordt gevraagd. “Entertainment. De Pro-Am draait niet om mij, maar om de mensen die ervoor hebben betaald. Zij moeten een goede ervaring hebben. Ik ben me er wel van bewust dat de Tour niet zonder deze sponsors kan. Zij maken het mogelijk dat wij het zo goed hebben.” En om nog even terug te komen op de hoge, zomerse temperaturen, die zijn bij lange na niet het ergste dat hij op de golfbaan heeft moeten doorstaan. “Ik heb ook bij 44 graden rondjes gespeeld. Dan heb je het lastig om je aan te passen. Maar dat geldt ook voor behoorlijke kou. Extremen maken het moeilijk.”
Wanneer begon jij te dromen van het winnen van The Masters?
“Heel vroeg. Als kind was ik daar al mee bezig. Zei ik tegen mezelf voordat ik putte: deze is om The Masters te winnen. Of ik deed dat voor een up and down. En niet alleen hield ik The Masters in mijn hoofd, ook de andere majors. Het is de droom van elke golfer om majors te spelen én te winnen.”
Wat is het mooiste moment van die dag geweest?
“Het zijn er eigenlijk twee. Nadat ik de laatste putt had gemaakt en de green van 18 verliet, wachtte mijn vrouw Justine me op en in de omhelzing zei ze dat het ons was gelukt. En op weg naar de Butler Cabin, waar je voor het eerst als winnaar wordt geïnterviewd, wachtte mijn familie me op en zei mijn vierjarige dochtertje terwijl ze me knuffelde: Gefeliciteerd papa, het is je gelukt. Dan breek je wel even. Dat zijn de momenten die ik nooit meer vergeet. Het wordt ook niet veel beter dan dat.”
De bijnaam Captain Amerika, wat betekent die voor je?
“Heel veel. Ik ben een patriot. Ik houd van mijn land en speel voor mijn land. Op de Olympische Spelen, de Ryder Cup, de Presidents Cup en eigenlijk ook als ik in Europa ben. Zo voelt dat voor mij. Mijn zwager is een oorlogsveteraan. Sinds mijn eerste Ryder Cyp draag ik de Amerikaanse vlag in mijn golftas mee in de baan. Altijd. De vlag behoorde toe aan een militair die is omgekomen op het slagveld.”
Je lijkt te leven voor toernooien als de Ryder Cup. Maakt dat zo veel meer in je los dan al het andere?
“Als het gaat om de voorbereiding op een ronde, is er geen verschil. Of ik nu speel in de Ryder Cup, The Masters of het KLM Open, de warming-up is identiek. Maar de adrenaline die loskomt in de Ryder Cup, de druk, dat is compleet anders. In een major speel ik voor mezelf, voor familie, coaches. Voor een klein team. Maar in de Ryder Cup of Presidents Cup speel je voor je land, voor je teamgenoten. In de wedstrijd maakt dat een groot verschil, al probeer ik het vooraf wel in mijn hoofd terug te brengen tot wat het eigenlijk ook is: gewoon een rondje golf. Maar eenmaal daarbuiten… Je moet shots maken waarbij je zo veel druk voelt, dan is bijna onwerkelijk. Dat is zelfs niet met een major te vergelijken.”
Je zet de Presidents Cup op gelijke hoogte met de Ryder Cup?
“Ja, want in beide wedstrijden speel je voor je land. Dat gevoel heb ik ook als ik op de European Tour speel. Omdat ik dan vaak een van de weinige Amerikanen ben, geeft me dat ook het idee dat ik voor mijn land speel. Daarom houd ik ervan om overal op de wereld te spelen. Ik wil helpen om het golf mondiaal te laten groeien en ik sta open voor andere culturen. Golf is de laatste jaren al heel divers geworden als het om nationaliteiten gaat. Het aantal vlaggen dat je op toernooien ziet wapperen, neemt steeds meer toe.”
Als je een Europeaan als partner zou moeten kiezen in een wedstrijd zoals de Ryder Cup, wie zou je nemen?
“Dus niet als tegenstander, maar als partner? Oef, dat is een vraag die me nog niet eerder is gesteld. Ik zou het leuk vinden om een keer met Rory McIlroy te spelen. Wat wij op Hazeltine samen hebben beleefd, was exceptioneel. Misschien wel het grootste dat ik ooit in golf heb meegemaakt, maar zeker in de Ryder Cup. Het zou leuk zijn om een keer naast hem te spelen. Al was het alleen maar omdat ik dan lekker veel wedges naar de green zou mogen slaan. Lijkt me heerlijk.”
Hole 8
Met Patrick Reed komt een speler naar het KLM Open die in de Ryder Cup de bijnaam Captain America verdiende. Hij is maar wat trots op de vergelijking met de superheld uit de Marvel strips. In 2014 verloren de Verenigde Staten weliswaar op Gleneagles van Europa, maar Reed was met 3,5 punten de beste Amerikaan. Twee jaar later op Hazeltine, toen de VS wel won, haalde hij voor de Amerikanen 4,5 punten binnen met als absoluut hoogtepunt de single op zondag tegen Rory McIlroy. Reed en de Noord-Ier haalden het beste bij elkaar naar boven, gelardeerd met plaagstootjes en gebaartjes plus een uitzinnig publiek. Reed won op de laatste hole, maar de scène op hole 8 staat de liefhebber nog op het netvlies. McIlroy maakte een monsterputt van vijftien meter en wendde zich tot het Amerikaanse publiek, met zijn hand achter zijn oor en duidelijk waarneembaar roepend: I can’t hear you! Reed had nog een gelijkmakende putt. Van zeven meter. Die maakte hij, om vervolgens in de richting van McIlroy zijn wijsvinger voor zijn lippen te houden. “Ik gaf hem de boodschap: not today.” Het leek een match te worden die de grens van het toelaatbare dreigde te overschrijden, maar de twee matadors zweepten elkaar op tot grote hoogte. Na die memorabele hole 8 gaven de twee elkaar bij het verlaten van de green een boks, waarmee ze het respect voor de ander onderstreepten.Topjaar
Het blazoen van Captain America werd in Parijs bij de laatste editie van de Ryder Cup wel wat doffer. In Frankrijk lukte het Reed niet om een heldenrol te vervullen. De Texaan maakte van zijn hart geen moordkuil nadat captain Jim Furyk hem niet aan Jordan Spieth – de twee waren in de eerdere Ryder Cups nagenoeg onverslaanbaar gebleken – had gekoppeld maar aan Tiger Woods. Op Le Golf National bleek het Amerikaanse team dit keer in zijn geheel van al het cement ontdaan. Reed won op zondag wel zijn single tegen Tyrrell Hatton en bleef op dat onderdeel in drie Ryder Cups ongeslagen, maar dat sneeuwde onder door het gebakkelei onder de Amerikanen. Desondanks was 2018 een topjaar voor Reed. In april won hij op Augusta National The Masters. Sergio Garcia – ook aanwezig in deze KLM Open – hing het groene jasje om de schouders van de toen 27-jarige Amerikaan.Wanneer begon jij te dromen van het winnen van The Masters?
“Heel vroeg. Als kind was ik daar al mee bezig. Zei ik tegen mezelf voordat ik putte: deze is om The Masters te winnen. Of ik deed dat voor een up and down. En niet alleen hield ik The Masters in mijn hoofd, ook de andere majors. Het is de droom van elke golfer om majors te spelen én te winnen.”
Wat is het mooiste moment van die dag geweest?
“Het zijn er eigenlijk twee. Nadat ik de laatste putt had gemaakt en de green van 18 verliet, wachtte mijn vrouw Justine me op en in de omhelzing zei ze dat het ons was gelukt. En op weg naar de Butler Cabin, waar je voor het eerst als winnaar wordt geïnterviewd, wachtte mijn familie me op en zei mijn vierjarige dochtertje terwijl ze me knuffelde: Gefeliciteerd papa, het is je gelukt. Dan breek je wel even. Dat zijn de momenten die ik nooit meer vergeet. Het wordt ook niet veel beter dan dat.”
De bijnaam Captain Amerika, wat betekent die voor je?
“Heel veel. Ik ben een patriot. Ik houd van mijn land en speel voor mijn land. Op de Olympische Spelen, de Ryder Cup, de Presidents Cup en eigenlijk ook als ik in Europa ben. Zo voelt dat voor mij. Mijn zwager is een oorlogsveteraan. Sinds mijn eerste Ryder Cyp draag ik de Amerikaanse vlag in mijn golftas mee in de baan. Altijd. De vlag behoorde toe aan een militair die is omgekomen op het slagveld.”
Je lijkt te leven voor toernooien als de Ryder Cup. Maakt dat zo veel meer in je los dan al het andere?
“Als het gaat om de voorbereiding op een ronde, is er geen verschil. Of ik nu speel in de Ryder Cup, The Masters of het KLM Open, de warming-up is identiek. Maar de adrenaline die loskomt in de Ryder Cup, de druk, dat is compleet anders. In een major speel ik voor mezelf, voor familie, coaches. Voor een klein team. Maar in de Ryder Cup of Presidents Cup speel je voor je land, voor je teamgenoten. In de wedstrijd maakt dat een groot verschil, al probeer ik het vooraf wel in mijn hoofd terug te brengen tot wat het eigenlijk ook is: gewoon een rondje golf. Maar eenmaal daarbuiten… Je moet shots maken waarbij je zo veel druk voelt, dan is bijna onwerkelijk. Dat is zelfs niet met een major te vergelijken.”
Je zet de Presidents Cup op gelijke hoogte met de Ryder Cup?
“Ja, want in beide wedstrijden speel je voor je land. Dat gevoel heb ik ook als ik op de European Tour speel. Omdat ik dan vaak een van de weinige Amerikanen ben, geeft me dat ook het idee dat ik voor mijn land speel. Daarom houd ik ervan om overal op de wereld te spelen. Ik wil helpen om het golf mondiaal te laten groeien en ik sta open voor andere culturen. Golf is de laatste jaren al heel divers geworden als het om nationaliteiten gaat. Het aantal vlaggen dat je op toernooien ziet wapperen, neemt steeds meer toe.”
Als je een Europeaan als partner zou moeten kiezen in een wedstrijd zoals de Ryder Cup, wie zou je nemen?
“Dus niet als tegenstander, maar als partner? Oef, dat is een vraag die me nog niet eerder is gesteld. Ik zou het leuk vinden om een keer met Rory McIlroy te spelen. Wat wij op Hazeltine samen hebben beleefd, was exceptioneel. Misschien wel het grootste dat ik ooit in golf heb meegemaakt, maar zeker in de Ryder Cup. Het zou leuk zijn om een keer naast hem te spelen. Al was het alleen maar omdat ik dan lekker veel wedges naar de green zou mogen slaan. Lijkt me heerlijk.”
Er is de laatste tijd best wel wat te doen over emoties en gedrag op de baan. Jij bent zelf ook onderwerp van gesprek geweest. Hoe kijk je daar tegenaan?
“Je moet emoties kunnen tonen in een wedstrijd. Als dat niet mag of kan, dan lijkt het net alsof het ons niets kan schelen. Maar je moet het op een respectvolle manier doen.”
Ook als daarbij een club wordt gebroken?
“Dat gebeurt een enkele keer. Mij ook. Maar ik heb er niemand mee afgeleid, geen obscene gebaren gemaakt, en de baan niet vernield. Dat zijn drie regels die je in acht moet nemen. Dan behoud je wat mij betreft respect voor the game. Maar wat is er mis aan vijf seconden je emoties laten zien? Je hebt na een shot tien seconden om het te verwerken. Daarna vergeet je het en ga je verder. We staan zes uur op de baan. Anders dan in andere sporten kan iedereen alles horen wat we zeggen. Anders dan in andere sporten zijn camera’s continu op ons gericht. We zijn gewone mensen. Met emoties.”
Wordt dat weleens vergeten?
“Golf is zo’n mentale sport. Iedereen op de Tour heeft het fysieke talent, kan een putt maken. Het gaat om details en die worden meestal beslist op het mentale. Hoe ga je om met tegenslagen maar ook met de hoogtepunten. The bad breaks and good breaks. Want ook als je blij bent over dingen, kan het je slagen kosten. Dat is in golf het verschil tussen winnen en net verliezen.”
Je hebt na het winnen van The Masters een leven lang lidmaatschap van de European Tour gekregen. Maakt dat je nu een halve Europeaan?
“Haha, nou dat net niet, maar ik houd echt van spelen op de European Tour. Het lidmaatschap beschouw ik als een grote eer. Ik wilde als golfer altijd over op de wereld spelen en nu kan ik dat op de PGA Tour en European Tour. Ik kijk ernaar uit om dat jarenlang te doen.”
Wat verwacht je van het KLM Open?
“Ik ben nog nooit in Nederland geweest, ook niet in Amsterdam voor een overstap. Maar wat ik van anderen hoor, moet het leuk zijn om er te spelen. Dat zegt niet alleen Joost Luiten. Ik houd ervan om nieuwe ervaringen op te doen. Die kan ik later aan mijn kinderen vertellen. Ik heb gehoord dat het een mooi land is en dat je er lekker kunt eten. Dat is voor iemand uit Texas niet bepaald onbelangrijk. Ik hoop ook echt iets van de omgeving te kunnen zien als ik daar ben.”
Hoe bepaal je waar je in Europa speelt?
“Ik wil nieuwe plekken ontdekken en ik vraag spelers waar zij het naar hun zin hebben gehad. En ik kom graag terug naar plekken die ik leuk vond. Maar ik heb natuurlijk te maken met schema’s; het moet passen in de opbouw van mijn seizoen.”
Wat zijn de verschillen tussen spelen op de PGA Tour en de European Tour?
“Je moet emoties kunnen tonen in een wedstrijd. Als dat niet mag of kan, dan lijkt het net alsof het ons niets kan schelen. Maar je moet het op een respectvolle manier doen.”
Ook als daarbij een club wordt gebroken?
“Dat gebeurt een enkele keer. Mij ook. Maar ik heb er niemand mee afgeleid, geen obscene gebaren gemaakt, en de baan niet vernield. Dat zijn drie regels die je in acht moet nemen. Dan behoud je wat mij betreft respect voor the game. Maar wat is er mis aan vijf seconden je emoties laten zien? Je hebt na een shot tien seconden om het te verwerken. Daarna vergeet je het en ga je verder. We staan zes uur op de baan. Anders dan in andere sporten kan iedereen alles horen wat we zeggen. Anders dan in andere sporten zijn camera’s continu op ons gericht. We zijn gewone mensen. Met emoties.”
Wordt dat weleens vergeten?
“Golf is zo’n mentale sport. Iedereen op de Tour heeft het fysieke talent, kan een putt maken. Het gaat om details en die worden meestal beslist op het mentale. Hoe ga je om met tegenslagen maar ook met de hoogtepunten. The bad breaks and good breaks. Want ook als je blij bent over dingen, kan het je slagen kosten. Dat is in golf het verschil tussen winnen en net verliezen.”
Je hebt na het winnen van The Masters een leven lang lidmaatschap van de European Tour gekregen. Maakt dat je nu een halve Europeaan?
“Haha, nou dat net niet, maar ik houd echt van spelen op de European Tour. Het lidmaatschap beschouw ik als een grote eer. Ik wilde als golfer altijd over op de wereld spelen en nu kan ik dat op de PGA Tour en European Tour. Ik kijk ernaar uit om dat jarenlang te doen.”
Wat verwacht je van het KLM Open?
“Ik ben nog nooit in Nederland geweest, ook niet in Amsterdam voor een overstap. Maar wat ik van anderen hoor, moet het leuk zijn om er te spelen. Dat zegt niet alleen Joost Luiten. Ik houd ervan om nieuwe ervaringen op te doen. Die kan ik later aan mijn kinderen vertellen. Ik heb gehoord dat het een mooi land is en dat je er lekker kunt eten. Dat is voor iemand uit Texas niet bepaald onbelangrijk. Ik hoop ook echt iets van de omgeving te kunnen zien als ik daar ben.”
Hoe bepaal je waar je in Europa speelt?
“Ik wil nieuwe plekken ontdekken en ik vraag spelers waar zij het naar hun zin hebben gehad. En ik kom graag terug naar plekken die ik leuk vond. Maar ik heb natuurlijk te maken met schema’s; het moet passen in de opbouw van mijn seizoen.”
Wat zijn de verschillen tussen spelen op de PGA Tour en de European Tour?
“De European Tour is meer relaxt, laid back. In de Verenigde Staten reis je makkelijk van staat naar staat. Spelers nemen hun families mee, vrouw en kinderen. Ze spelen een rondje golf en verdwijnen dan weer snel naar het huis of hotel waar ze met hun gezin verblijven. Op de European Tour ga je van land naar land. Spelers trekken meer met elkaar op, er heerst meer kameraadschap. De sfeer is een stuk aangenamer. Wat dat betreft zal ook Amsterdam me vast niet teleurstellen.”
