Hoop voor Tiger Woods

Tiger Woods zette deze week een bericht op zijn website waaruit veel hoop spreekt. Zijn drie rugoperaties tot dit voorjaar hadden geen succes. Hij is ruim een maand opnieuw aan zijn rug geopereerd, voor de vierde keer, maar nu op een andere manier: fusie-chirurgie, waarbij wervels aan elkaar worden gehecht en de rug stabieler gemaakt wordt. Dat gebeurde in het Texas Back Institute.

‘Het is moeilijk uit te drukken hoeveel beter ik me voel’, zegt Woods. ‘De zenuwpijn verdween meteen. Ik heb me in jaren niet zo gevoeld.’

Woods zei dat hij niet meer kon functioneren met de pijn die hij had. ‘Ik heb elke niet-operatieve route geprobeerd en niets werkte. Ik had goede en slechte dagen, maar de pijn was er bijna altijd en ik kon weinig doen. Zelfs liggen deed pijn. Ik kreeg zenuwpijn bij alles wat ik deed. Het proces dat tot mijn beslissing leidde om te opereren was zwaar. Ik vroeg advies aan een specialist en na het afwegen van alle opties heb ik besloten om naar Texas te gaan voor een operatie.’

Over fusie-chirurgie zegt Woods: ‘Het is angstig als je het woord “fusie” noemt. Maar andere jongens die fusie-chirurgie ondergingen, of bij wie wervelschijven zijn vervangen, zoals Davis Love III, Retief Goosen, Lee Trevino, Lanny Wadkins and Dudley Hart … ze zijn teruggekomen en weer gaan spelen. Maar vooral heeft het hun leven weer beter gemaakt. Dat is het belangrijkste, dat ik weer een leven met mijn kinderen kan hebben. Ik heb er alles aan gedaan om op Augusta (in april, in de Masters) te spelen en was er klaar voor. Helaas was het net als bij het US Open van 2008, de pijn was bij een swing meteen na impact. Had ik het kunnen redden? Ditmaal was het antwoord “waarschijnlijk niet”. Dat is het effect dat zenuwpijn kan hebben.’

Tiger laat er geen misverstand over bestaan dat hij nog steeds gretig is: ‘Ik wil ondubbelzinnig zeggen dat ik weer professioneel golf wil spelen. Maar op dit moment kijk ik nog niet vooruit. Ik kan de komende twee-en-een-half tot drie maanden niet draaien. Mijn enige focus nu is om te herstellen en te doen wat de artsen me opdragen.’