US Open 2017: Ware test
Wie gaat het 117de US Open winnen? En wat wordt de winnende score? Om met die tweede vraag te beginnen: het valt heel lastig te voorspellen maar reken niet op -20 of daaromtrent. Een winnende score ver onder par is een zeldzaamheid in het US Open omdat de banen extreem moeilijk worden geprepareerd.
Erin Hills, de in 2006 geopende baan op een kilometer of vijftig van Milwaukee, lijkt voor een US Open-baan tamelijk vriendelijk. De prachtig ogende baan heeft vrij brede fairways. En de par, vaak 70 in een US Open, is dit keer 72 met vier par-5-holes. Dat geeft de beste golfers van de wereld voldoende kansen op birdies.
Erin Hills heeft veel bunkers, waarvan sommige klein en heel geniepig, met zijwaarts terug naar de fairway als enige optie. De baan zal fast and firm spelen, dus met lekker harde fairways en greens die natuurlijk US Open snel zullen zijn. Erin Hills is gebouwd op sterk glooiend terrein (scheve liggingen in alle variaties gegarandeerd) in de Midwest; de zee is ver weg maar het oogt wel als een links course met nauwelijks bomen en tal van blinde en semi-blinde slagen.
De baan is serieus lang. Voor het US Open 7034 meter, maar als de USGA, de Amerikaanse golfbond die het US Open organiseert, het nodig vindt, kan er nog een kleine driehonderd meter bij. De course rating is 77,9, de slope rating 145.
Kansloze rough
Allemaal imponerende cijfers die de gemiddelde amateurgolfer angst zullen inboezemen. Maar geldt dat ook voor de pro’s die Erin Hills deze week te lijf gaan? Er wordt tegenwoordig zo ver geslagen, met lange holes maak je het steeds minder spelers echt moeilijk. Gaat er dus toch een lage winnende score komen? Alles zal afhangen van de wind.
De belangrijkste verdediging van Erin Hills is de beruchte Wisconsin-wind die vaak met vlagen komt en wisselt van richting. Als het flink gaat waaien, gaan spelers afzwaaiers produceren. De eerste meters rough naast de fairway zijn nog te doen, daarnaast wordt het kniehoog. Je bal vinden in dat gras is al lastig, een club achter de bal krijgen nog veel moeilijker.
Kevin Na, de Amerikaan die al meer dan 23 miljoen dollar prijzengeld vergaarde op de PGA Tour, stuurde tijdens een oefenronde een filmpje de wereld in waarin hij liet zien dat hij volstrekt kansloos was in die hoge rough (bekijk de video hieronder). Na vond het helemaal niets en hij gaf de USGA een flinke sneer door het filmpje met deze uitspraak te eindigen: “Waarom kunnen voormalige winnaars van het US Open niet bij elkaar komen en een major opzetten, dat zou ik graag eens zien gebeuren.”
Lee Westwood en zijn caddie Billy Foster maakten na Na ook een filmpje van de rough op Erin Hills. 'The rough is really thick this week just off the edge of the fairway!' aldus Westwood over deze grappige video:
Geen hartslag
Klagende spelers horen bij het US Open. Naast de golfkwaliteiten wordt vooral ook de mentale gesteldheid van spelers getest. En daarmee komen we bij de eerste vraag die we in het begin stelden: Wie gaat het 117de US Open winnen?
Er zijn zoals bij ieder groot kampioenschap veel kanshebbers maar er is wel een duidelijke favoriet en dat is Dustin Johnson, winnaar in 2016 en een jaar eerder tweede achter Jordan Spieth. Dat heeft natuurlijk alles te maken met de uitzonderlijke golfkwaliteiten van de nummer één van de wereld. Een enorme longhitter was hij altijd al, nu DJ ook zijn wedge-spel en het putten op topniveau heeft gebracht, is hij in ieder toernooi de te kloppen man.
Dat geldt misschien nog wel extra voor het US Open. Johnson is ook in mentaal opzicht geknipt voor the toughest test in golf. Veel spelers raken gefrustreerd als een perfect geslagen bal net een verkeerde stuit krijgt en op een kansloze plek eindigt. Die spelers kunnen niet accepteren dat het US Open niet altijd eerlijk is, dat bogeys onvermijdelijk zijn, zelfs als je de bal precies daar slaat waar je ’m hebben wil. Dustin Johnson laat zulke situaties gelaten over zich heen komen, lijkt zich sowieso nooit ergens druk om te maken. In Amerika zeggen ze over Johnson "He has no pulse", geen hartslag. Met die uitspraak geconfronteerd reageerde hij gevat: "It’s beating, but not very fast."
Magistrale majorzege
En Johnsons hartslag gaat ook bij de grootste tegenslag kennelijk niet omhoog. Vorig jaar in de laatste ronde van het US Open op Oakmont, bijgenaamd 'Het beest' want volgens velen de moeilijkste van alles US Open-banen, had Johnson alle reden witheet te worden. Op hole 5 had hij een korte putt voor par. Terwijl hij zijn putter achter de bal wilde gaan plaatsen, rolde de bal een fractie naar achter. Johnson stapte uit en zei tegen de meelopende referee dat hij het verrollen van de bal niet had veroorzaakt. De referee gaf hem gelijk.
Op de tee van hole 12 kreeg Johnson te horen dat hij wellicht toch een regel had overtreden. De USGA, die de tv-beelden had bekeken, zou pas na de ronde beslissen over een eventuele strafslag. Onzekerheid dus over zijn score in de beslissende fase van het US Open, om gek van te worden. Maar de hartslag van Johnson bleef laag en hij speelde zich magistraal naar zijn eerste zege in een major.
Putten op broccoli
Voor Johnson was er lof, de USGA werd overladen met hoon. Niet voor het eerst. Controverses horen ook hij het US Open. In het moeilijk prepareren van de baan gaat de USGA ver, en soms té ver.
In 2004 bij het US Open op Shinnecock Hills waren de scores in eerste instantie aan de lage kant. Daarop besloot de USGA geen water meer op de fairways en greens te spuiten. Door de zon en wind droogde de baan zo uit, dat een bal op sommige greens houden een hachelijke zaak werd. De USGA zag zich genoodzaakt een knieval te maken en tussen de flights door greens te besproeien maar het was al te laat.
De gemiddelde score die zondag was 78,8, geen enkele speler bleef onder par. Twee jaar geleden op Chambers Bay waren de greens van abominabele kwaliteit. “Het is putten op broccoli”, zei Henrik Stenson.
Risico
Dit jaar neemt de USGA weer een risico door te kiezen voor een baan die jong is en nog nooit een groot kampioenschap heeft gehuisvest. Een nieuw debacle kan de USGA zich niet permitteren.
Adam Scott, winnaar van de Masters in 2013, riep de USGA op de obsessie voor een winnende score rond par los te laten. “Als je kijkt naar golf voor een breder publiek en hoe we de sport willen promoten, is de manier waarop de USGA de banen prepareert geen goed voorbeeld. Misschien moeten we niet zo vasthouden aan scores rond par maar een nieuwe strategie proberen.”
De USGA zegt al jaren dat een winnende score rond par helemaal geen doel is. Maar als je de -16 van Rory McIlroy in 2011 weghaalt – de baan van Congressional speelde door veel regen zacht en makkelijk en de Noord-Ier was ontketend – is de gemiddelde winnende score van de laatste tien US Opens -1. Als de verraderlijke Wisconsin wind deze week opsteekt, zou je met die score op Erin Hills ook wel eens heel ver kunnen komen.
