Clubhuis Haagsche
Beeld: Golfsupport.nl

Culinair: Eau Eau De Haagsche

11 april 2017 Redactie GOLF.NL
De redactie van GOLF.NL bestaat uit fijnproevers van golfbanen. En de horeca hoort daar vanzelfsprekend bij. Een culinaire recensie willen we het niet noemen maar we vertellen wel hoe we het bezoek aan het restaurant ervaren hebben. Dit keer van de Koninklijke Haagsche in Wassenaar.

Waar zijn we?

Op de beste golfbaan en beste -club van Nederland. De Koninklijke Haagsche staat op plek 1 in de onlangs door GOLF.NL gepubliceerde top 50 van beste banen. En de bezoekers van beoordelingssite leadingcourses.com kozen de Haagsche tot beste club. In die laatste ranglijst wordt behalve de golfbaan ook de algemene indruk van de club, het onderhoud, voorzieningen zoals de oefenfaciliteiten, het clubhuis en de prijs-kwaliteitverhouding meegewogen. Topbaan, topclub, maar is het eten op de Haagsche ook top?

Hoe zitten we erbij?

Warmpjes en gezellig. Het is op een dinsdagavond druk en levendig in het statige clubhuis van de Koninklijke. Een groep jasje-dasje-heren keuvelt er vrolijk op los, competitiespelers eten met elkaar en om ons heen wordt aan zes tafels gebridget. Tussen de manches door informeren enkele dames uiterst vriendelijk of wat op onze borden is verschenen, goed smaakt. Daarover zo meer, eerst gaan we natuurlijk aan de wijn.

Bijzondere wijnkaart

“Mogen we de wijnkaart zien?” Op die vraag krijgen we als antwoord: “loopt u even mee.” De ober opent bij de bar een goed gevulde ijskast (koelkast zeg je niet op de Koninklijke) en somt het aanbod op. We mogen de huiswijn proeven maar die typeren we als een beetje te vlak bij de door ons gekozen gerechten. Daarop stelt de ober een Marsanne voor, een witte wijn van een niet al te bekende druivensoort die vaak gemengd wordt met andere druifsoorten. De Les Tannes en Occitanie die wij drinken, is echter honderd procent Marsanne. Een wijn uit Zuid-Frankrijk met veel fruit, geur en een mooie kleur die voor twintig euro de fles sympathiek is geprijsd. Ook vrolijk stemmend: het gratis kraanwater (er zijn nog steeds restaurants waar je ervoor moet betalen) dat wordt geserveerd in een kan met de tekst eau eau Den Haag.

Wat eten we?

We moeten het doen met de winterkaart want “de nieuwe kaart zit er aan te komen”. We kiezen als voorgerechten de salade met gegrilde groenten en de gerookte makreel met een rode pepersaus en crostini. De salade van gegrilde groente bestaat uit wat blaadjes sla, stukjes gegrilde rode, groene en gele paprika, aubergine en courgette. Daarbij ook wat komkommer, walnoten en stukjes gedroogde paprika. Zeker geen spektakelstuk maar een gezonde hap dus we mopperen niet. De gerookte makreel is prima maar moet wel hard spartelen om het hoofd boven water te houden tegen de pit van de rodepepersaus.

Risotto: risico!

Bij de hoofdgerechten gaan we voor de sate van kippendij en een wat riskantere keuze, romige truffelrisotto met groente. Risotto is als een glibberig kort downhill puttje met wat break, op zich niet heel moeilijk maar alleen een perfecte uitvoering leidt tot een bevredigend resultaat. Deze versie lipt helaas uit de hole want te papperig, de bite ontbreekt. Risotto vraagt om veel aandacht en dat was op deze drukke avond misschien te veel gevraagd voor de keukenbrigade. Van de saté die vergezeld gaat van friet, atjar, mayo, gefruite uitjes en wat sla worden we wel gelukkig.

Doe maar een dame blanche

Op de vraag of we de kaart nog even mogen zien voor de desserts zegt de vriendelijke gastheer: “We hebben vandaag alleen dame blanche”. Dame blanche, altijd lekker. Maar deze stelt toch een tikkie teleur. Het vanille-ijs is prima maar de warme chocoladesaus is aan de wel heel dunne kant, bijna chocolademelk. Bij nadere inspectie lijken er wel Nesquikkorrels in te zitten. Inderdaad, van die korrels waar je flauwe chocolademelk mee kunt maken….

Heeft het gesmaakt?

De kwaliteit van het eten op de Haagsche staat in geen enkele verhouding tot de kwaliteit van de golfbaan. Geen schande, want de golfbaan is zo goed, om op vergelijkbaar niveau te koken heb je toch echt een type Jonnie Librije Boer achter de kachel nodig. Er waren duidelijke minpunten – risotto, chocoladesaus – maar als de beleefde bridgedames vroegen smaakt het heren?, antwoordden we toch bijna steeds ja hoor prima, dank u. En niet alleen omdat we keurig opgevoed zijn en als lid van de Koninklijke Haagsche zeker niet uit de toon zouden vallen. Op de Haagsche kun je heerlijk golfen en daarna in het clubhuis redelijk goed eten. 


}