Vroege vogels

Perry (30) kan niet zonder gele ballen: 'Vaak is het nog donker als ik de baan inga'

Voor dag en dauw opstaan. Het huis uitsluipen om niemand wakker te maken en niet veel later op de eerste tee het daglicht te begroeten. Vroege vogels op de golfbaan, het zijn er meer dan je denkt. In deze rubriek portretteren we een aantal van hen. Ditmaal Perry Wens (30), lid van golfclub Toxandria in het Brabantse Molenshot.
“Het komt voor dat het hek van de golfbaan nog dichtzit als ik aankom. Soms krijg ik een verbaasde opmerking van een greenkeeper, die nog eerder op de baan was. Maar dan heb ik het wel over tien voor zes of zo. Meestal speel ik met een gele bal omdat het nog wat donker is. Die zie ik toch beter dan een witte. Het dwingt mezelf om de bal wat rechter te slaan, iets voorzichtiger dus. Ik beknibbel niet op mijn voorbereiding op een ronde: drie kwartier tot een uur. Dan kan het nog echt donker zijn op de drivingrange, maar toch sla ik ballen. Gelukkig zijn het op de drivingrange ook gele.”

Nieuwe mensen

“Ik ben ermee begonnen op Bergvliet, daar was het overdag best druk. Dus mijn pro zei dat ik beter heel vroeg of aan het einde van de dag kon gaan spelen. Ik doet het nu al zeven jaar zo. Gemiddeld sta ik twee, drie keer per week op de golfbaan. Eén keer per week speel ik zo vroeg en dan alleen. Op zaterdag of zondag. Daarnaast doe ik ook aan wedstrijden mee en speel ik met anderen. Of soms kom ik heel vroeg een clubgenoot tegen, met wie ik dan een paar holes samen speel. Het is heus niet zo dat ik het liefst mensen ontwijk op de golfbaan, haha. Het is ook leuk om nieuwe mensen te leren kennen.”

Weet je hoe mooi het is om dat met de dauw en een beetje ochtendmist te zien?

“Ik ben nu lid op Toxandria. De eerste hole daar is een heel mooie om een vroege ronde op te beginnen. Die ligt iets verhoogd en dan kijk je zo het bos in. Even verderop in de baan kijk je een weiland in, met een kerkje. Weet je hoe mooi het is om dat met de dauw en een beetje ochtendmist te zien? En het wordt nog beter als ook de klokken gaan luiden. Je hoort in de ochtend zo mooi de vogels en je ziet de konijnen of hazen over de fairways springen. Als je geluk hebt, kom je ook de hertjes tegen. Als ik niet hoef te slaan, gaat de klep van de pet omhoog en geniet ik van alles om me heen. Ben ik bij mijn bal, dan schakel ik alles om me heen uit en concentreer ik me op mijn slag. Dan gaat de knop om. Juist die omschakeling vind ik zo mooi en helpt me ook om in wedstrijden gefocust te blijven.

Na de ronde drink ik een kop koffie in het clubhuis en geniet ik nog van golf op televisie. Het is leuk om de andere golfers, die nog de baan in moeten, dan te zien binnendruppelen. Mijn vriendin is geen golfer. Ik heb het geprobeerd, zij heeft het geprobeerd. Ze snapt dat het mijn ding is, maar niet haar ding. Toch komt ze wel eens op de golfclub. Als ik in de ochtend wat later heb gespeeld, lunchen we samen hier, gaat zij weer weg en kan ik nog voor een middagronde de baan in.”

Geluksmomentje

“Ik ga altijd. Weer of geen weer, ook als we Schotse omstandigheden in Nederland hebben. Ik ben niet iemand die eerst even uit het raam kijkt en dan weer terug in bed kruipt, als het weer niet geweldig is. Natuurlijk is het mooier als je tussen de bomen de zon ziet opkomen en dan ook precies op de beste plek met de aanblik bent. Ja, dat is wel een bijzonder geluksmomentje. Toch wil het ik niemand aanraden. Het moet wel rustig blijven op dat tijdstip in de baan, anders moet ik nog vroeger afslaan, haha.”