De baan op
De baan op
We hebben afgesproken op Goyer Golf & Country Club, waar komende week het Dutch Ladies Open gespeeld wordt. Ronald is hier lid, net als op de Westfriese Golfclub. Hij is eigenlijk al helemaal klaar om te beginnen als ik arriveer. We besluiten nog even een aantal ballen te putten voordat we naar de eerste tee gaan.
Ik weet nog van de vorige keer, toen ik een training van Ronald bezocht, dat het putten zijn sterkste onderdeel is. De meeste golfers leggen een paar ballen op de oefengreen en mikken op een hole, maar voor een blinde golfer is dat natuurlijk anders. Ronald en Rein stappen samen de lengte van elke putt uit. Tijdens het lopen bepalen ze hoeveel invloed de slope heeft. Uphill zijn 'meer stappen' en downhill minder en ook de eventuele break wordt meegenomen. Rein leest daarna de lijn van achter de bal en zet Ronald klaar voor de putt. De meeste putts eindigen binnen een meter. "Indrukwekkend hè", zegt Rein vol trots. Ik geef Ronald een compliment en we lopen richting hole 1.
Ronald heeft ook een paar keer gegolft met een andere begeleider, maar dat was geen succes
Ronald speelt van de blauwe tee, ik van wit. Het is meteen duidelijk dat het verschil in speeltempo groot is. Ik pak mijn houten-7, zet een tee in de grond, leg mijn bal erop, maak een oefenswing en sla af. Dan is Ronald aan de beurt. Rein pakt zijn driver uit de tas. Daar is geen overleg voor nodig, want ze hebben hier al vaak genoeg gespeeld. Hand in hand lopen ze naar de afslagplaats. Ronald maakt een aantal oefenswings en Rein zet de tee in de grond.
De grootste verantwoordelijkheid voor Rein is om Ronald zo goed mogelijk neer te zetten. Zijn meeste afslagen gaan van links naar rechts, dus het is zaak om een beetje links om te lijnen. Als hij goed staat, pakt Rein de club vast en zet die achter de bal. Tot slot stapt hij aan de kant en is het de beurt aan Ronald. Hij concentreert zich, maakt zijn backswing en de bal vliegt richting fairway. Net rechts daarvan eindigt de bal. We zijn vertrokken.
In het vervolg van de ronde wordt duidelijk dat de rol van Rein gigantisch is. Hij moet Ronald bij alle slagen begeleiden. "Dat vind ik weleens griezelig inderdaad. Maar wij zijn heel goed team. Ronald heeft ook een paar keer gegolft met een andere begeleider, maar dat was geen succes. Meestal is zijn coach Adrian Morley er ook bij. Hij geeft dan de technische tips en dan ben ik vooral de caddie."
Het hoeft niet mooi in golf, het mag ook lelijk
Ronald heeft heel veel plezier in golf, het is zijn lust en zijn leven. "Ik vind golfen het leukste wat er is. Sinds ik ben begonnen wil ik de beste van de wereld worden." Momenteel is hij bezig met een swingverandering. Volgens Morley gaat hij daar op de lange termijn veel profijt van hebben. Dat betekent wel dat hij deze ronde moeite heeft om constant goede ballen te slaan. Maar hij blijft steeds positief: "Het maakt niet uit hoe, maar hoeveel. Het hoeft niet mooi in golf, het mag ook lelijk." Het getuigt zijn winnaars- en topsportmentaliteit.
Op hole 4, een par 5 van ruim 400 meter, moet Ronald over water én bunkers heen. Rein vertelt hem daar niet over. "Ik hoef het niet weten”, zegt de golfer uit Bovenkarspel. "Ik hoor wel als de bal in het water of in de bunker is. Mijn vader zegt wel of ik meer een hoge of lage bal moet slaan natuurlijk."
Na 9 holes zit onze ronde erop. Het is indrukwekkend dat Ronald zo kan genieten van golf zonder dat hij iets ziet. Het maakt het ook niet makkelijk dat hij de enige blinde golfer van Nederland is. "Dat is jammer inderdaad. Er speelden er ooit zes, nu ben ik alleen. Daardoor kan ik ook geen wedstrijden spelen in eigen land, want er is geen tegenstand." Ronald en Rein focussen zich dus op buitenlandse wedstrijden. Dit jaar gaan ze in ieder geval naar Zweden en Engeland. En het hoofddoel is Canada, waar het WK is: "Mijn doel is nog altijd om ooit wereldkampioen te worden, daar trainen we elke dag voor."
