Golfreizen
De optie om in een reisverslag over golfen in de geboortestreek van Seve Ballesteros niet tenminste een deel van zijn levensverhaal uit de doeken te doen, is er gewoonweg niet. Ja, er is een film en er zijn boeken waarin dat uitgebreid wordt belicht en beschreven. Maar ben je in het gezelschap van Tony, dan ontkom je er niet aan.
Tony Fuller Melia is niet bepaald de enige die de in 2011 overleden golflegende Seve Ballesteros nog altijd adoreert, maar de Brit met een Spaanse moeder heeft er min of meer zijn levenswerk van gemaakt.
Na de Brexit en een burn-out kwam Tony in Noord-Spanje terecht om bij een vriend op adem te komen. Meerdere keren hoorde hij verhalen over zijn idool aan en dat bracht Tony op het idee de legacy van Seve te gebruiken om de kuststreek in Noord-Spanje als golfbestemming te promoten.
Natuurlijk zit er een commerciële gedachte achter, want als partner in de onderneming Costa Verde Golf streeft hij naar een win-winsituatie. Hij een belegde boterham; golfers een onvergetelijke ervaring.
Jon Rahm mikte uit baldadigheid op de lampen in de lichtmasten
De coronapandemie zat het zakelijke avontuur een paar jaar terug behoorlijk in de weg, maar Tony weigerde de handdoek te gooien. De adoratie voor Seve en andere topgolfers die in Cantabrië, Asturië of het Baskenland het fundament voor een indrukwekkende carrière legden, hielp hem uit de afgrond klimmen.
Want het draait aan de Costa Verde niet alleen om Seve, maar José María Olazábal en de held van het heden, Jon Rahm, hebben er ook hun roots liggen.
De uitnodiging om met eigen ogen de Costa Verde (groene kust) als golfbestemming te ontdekken, is daarom moeilijk te weerstaan.
En waarom zou ik ook.
Mij ontlokt de naam van Seve Ballesteros net zo goed een golf van bewondering. Om een paar dagen in zijn voetsporen te spelen, zoals de verlekkerende pay-off van Tony’s businessmodel luidt, is sowieso geen straf.
Noord-Spanje is vanuit Nederland goed aan te reizen. Wie het snelle vervoer door de lucht prefereert boven asfalt of spoor: vanuit Amsterdam gaan rechtstreekse vluchten naar Bilbao. Voor het sentiment is het evenwel mooier om vanuit België op Santander te vliegen, want dan land je op de Aeropuerto Seve Ballesteros…
Niet iedereen heeft het geluk om op het vliegveld door de brede grijns van Tony te worden verwelkomd, maar ik wel.
Niet veel later zitten we in een huurauto en zijn we op weg naar Club de Golfe Golfclub Larrabea, ten zuidoosten van Bilbao. Het is zeker niet de meest idyllische plek in deze streek en evenmin een baan die op de kwaliteitslijstjes hoog staat, maar hier leerde Jon Rahm golfen. Je hoeft er niet lang rond te lopen om daarop te worden gewezen. Op de muur van het clubhuis (foto onder) lacht hij je naast de plattegrond van de baan toe en binnen hangen scorekaarten uit zijn jeugd aan de muur, evenals gesigneerde holevlaggen van grote toernooien die hij won. Rahm is hier nog steeds af en toe een geziene gast.
Als een volleerd gids dist Tony de ene na de andere anekdote op. Rondom de oefengreen chipte Rahm als kind tot het donker werd, terwijl zijn ouders op het terras van het clubhuis genoten van een maaltijd. En toen het oefenterrein lichtmasten kreeg, mikte kleine Jon uit baldadigheid weleens met succes op de lampen. Op een steenworp afstand tref je het appartement waar de huidige nummer twee van de wereld zo nu en dan bleef slapen. Want dan kon hij voor dag en dauw opstaan om te gaan oefenen.
Van Rahm maken we een bruggetje naar Jose Maria Olazabal, geboren in Hondarribia, een stukje ten westen van San Sebastian. Maar een van zijn eerste golfbaanontwerpen ligt niet zo ver van de homecourse van Rahm vandaan, Uraburu Golf. Vanuit het clubhuis kun je door de grote ramen een eeuwigheid in de verte turen. Het uitzicht is fenomenaal. De eerste hole is merkwaardig genoeg een ‘weeffoutje’, want de hoek van de driving range zit in de weg en de hole speelt lelijk blind. Bepaald geen visitekaartje om mee te openen, maar dat ben je op hole 3 al vergeten. Bovendien verdient het alleen al veel lof om op deze plek, tegen de rotshelling, een golfbaan aan te leggen. De schoonheid neemt met de hole toe, al moet je wel van schuine fairways houden. Tony schrijft het talent van de bewierookte golfers uit deze streek toe aan diversiteit en hoge moeilijkheid die je hier op meer banen tegenkomt. Maar wie zei dan ook dat golf makkelijk is? Je moet hier niet de held willen uithangen. Dit is ook niet de plek om in de huid van Seve te kruipen.
Onze volgende stop is een dag later Pedreña, een idyllisch vissersdorpje waar Seve Ballesteros als boerenzoon werd geboren en opgroeide. De film en de boeken ten spijt, vraagt ons bezoek in dit reisverslag toch nog om iets meer context en inleiding.
Voor Tony is dit een soort bedevaartsoord. Hij komt hier graag. Seve is zijn idool en zijn naam en geschiedenis geven de golfregio ongelooflijk veel waarde. Maar Tony organiseert geen golftrips uit de naam van de legendarische golfer. De naam van Seve is beschermd, de rechten liggen bij de Seve Foundation die door de familie wordt gerund. Soms moet Tony een beetje op eieren lopen om niet de familie tegen de haren in te strijken, maar volgens zijn lezing gaat dat best goed.
Aan de rand van het plaatsje vind je in een parkje een standbeeld van Seve en een kopie van Swilken Bridge, het monument op hole 18 van St. Andrews. Op die hole won Seve in 1984 met een indrukwekkende putt op de green van 18 The Open. Dat is hij altijd ‘het gelukkigste moment’ in zijn leven blijven noemen. Het verklaart ook de aanwezigheid van een uitvergrote foto waarop het einde van die hole vanuit het oogpunt van Seve is weergegeven. Het standbeeld van Seve is overigens de slechtst lijkende van de drie die ik op deze trip tegenkom.
Seve heeft zich op Pedreña nooit echt welkom gevoeld
Vanaf hier neemt Tony me mee naar een nog markantere plek uit het leven van Ballesteros: Somo Beach. Op het prachtige strand, met uitzicht op de badplaats Santander, bracht een jonge Seve uren door met een bijkans verroeste ijzer-3 die hij van zijn broer had gekregen.
Ik ben de zoveelste golfer die door Tony hier mee naartoe wordt genomen om dat be-like-Seve-gevoel te ervaren en het werkt. Ik probeer, terwijl ik een paar ballen richting een stok in het zand sla, me toch even twee tellen voor te stellen hoe de jonge Seve hier een deel van zijn jeugd sleet en leerde golfen.
De volgende halte in wat inmiddels voelt als één groot openluchtmuseum ter ere van de kunstenaar Seve Ballesteros, is golfclub Real Golf de Pedreña. Met deze plek had Ballesteros een haat-liefde verhouding. Hij struinde als kind de bosjes af op zoek naar ballen en sloop in het schemerdonker over het hek om stiekem de baan te spelen. Daar vonden de invloedrijke leden van de club wel wat van. Als neefje van de bekende en gerespecteerde Spaanse topgolfer Ramón Sota kon hij wel een potje breken, maar, zegt Tony stellig, Seve heeft zich op Pedreña nooit echt welkom gevoeld. Hij werd altijd als een boerenzoon gezien. Daar veranderde weinig aan hij toen hij de dochter (Carmen) van een rijke Spaanse bankier en een markiezin trouwde. Boze tongen beweren dat het slecht lijkende standbeeld om die reden niet binnen de poorten van de golfclub staat maar verderop langs de toegangsweg in het plantsoen.
Toch is er op de golfclub, waar ook leden van het Spaanse koninklijk huis met paleizen en vakantieverblijven in Santander graag een balletje sloegen, meer dan genoeg dat aan Seve herinnert. Ballesteros ontwierp de 9-holes baan op de club, geheel naar eigen behoefte. De kenners kunnen je precies vertellen waarom de lay-out juist Ballesteros hielp om zijn spel te verbeteren.
Die kleine baan steekt weliswaar de geweldige 18-holes van Harry Colt uit 1929 op hetzelfde terrein niet naar de kroon, maar is een magneet voor golftoeristen. Het was immers het trainingsbaantje van Seve.
In het clubhuis is de salón naar hem vernoemd, hangen daar aan de muur zijn foto’s en erelijst, waarop uiteraard ook zijn in het Dutch Open behaalde allereerste zege op de European Tour staat vermeld.
Wil je naar de plek waar Seve zich wel thuis voelde, dan moet je naar Santa Marina. Vanzelfsprekend heeft Tony dat ook geregeld. Op deze club bracht de zieke Ballesteros, die in 2011 op 54-jarige leeftijd aan de gevolgen van een kwaadaardige hersentumor overleed, zijn goede laatste dagen door. Dit is een van de laatste ontwerpen van Seve. Hij legde deze baan met zijn eigen handen aan. Het verhaal gaat dat Seve tijdens zijn allereerste rondje op deze baan negen ballen kwijtraakte, maar dat hij ze allemaal ging zoeken en vond. Hij wilde namelijk geen dure ballen verspillen…
Een paar jaar na de dood van Seve ging Santa Marina over de kop, maar een groep vermogende golfers trok het kindje van Spanjes grootste golfer ooit weer uit het slop. Hier staat een standbeeld dat recht doet aan de grootheid die Seve was. En subtiel: op het clubhuis torent een windvaan in de vorm van Seves beroemdste juichpose.
Op Santa Marina heeft Seve een eigen Amen Corner, naar voorbeeld van Augusta National, in de 18 holes aangelegd. Ik geloof Tony als hij beweert dat Ballesteros hier het liefste kwam en zich door vrienden liet omringen. Als Seve daarboven nog iets op deze aarde in de gaten houdt, dan moet het wel deze plek zijn.
Het is een mooi einde van de reis met Tony. We rijden via het Severiano Ballesteros Sota paadje weg van de golfclub richting Bilbao, waar ik nog een dag kan genieten van cultuur (Guggenheim Museum) en gastronomie. Want Tony vergat door zijn talrijke lyrische voordrachten over Seve helemaal om het eten uit de streek aan te prijzen. Het Baskenland dankt er voor een groot deel zijn wereldwijde roem aan.
Bilbao is de moeite waard om een paar dagen te verblijven en dat geldt ook voor Santander, waar het zeeklimaat de zomers aangenaam maakt. De fijnproevers zullen San Sebastian niet willen overslaan, maar dat is voor een volgende trip. Met vrienden die Seve ook niet persoonlijk hebben gekend, maar hem als golfer niet zijn vergeten.
Costa Verde Golf faciliteert golftours voor kleine en grote golfgroepen in het kand van Seve Ballesteros, Jose Maria Olazabal en Jon Rahm. Je kunt uit meerdere golfhubs kiezen, die elk verbonden zijn met een aantal golfbanen. Zo kun je een weekend, een week of een langere golfreis samenstellen, waarbij de accommodaties kunnen variëren van appartementen tot vijfsterrenhotels.
costaverdegolf.com
Het kan kloppen dat je dit artikel al eens eerder gelezen hebt. Zo nu en dan hergebruiken we onze artikelen.
