Henri maakte in drie jaar tijd 9 holes-in-one: 'Ik neem mijn bouwlamp mee naar de drivingrange en start zodra de zon opkomt'

Om half zeven staat hij vaak al op de drivingrange, in weer en wind. In het najaar is het op dat tijdstip nog donker en de verlichting van de drivingrange is dan nog uit. "Ik neem altijd mijn eigen bouwlamp mee. Dan zie ik de bal in ieder geval vertrekken vanaf de mat en aan het geluid hoor ik dan wel of hij rechtdoor is gegaan of niet", zegt hij droog.

Ik heb er dan al achttien holes opzitten voordat de 'andere pensionado's' arriveren

Zodra het licht wordt, start Van Arkel aan zijn eerste ronde van negen holes op de par-3-baan van Golfbaan Noordeloos. Daarna speelt hij de ronde gewoon nóg een keer. "Ik heb er dan al achttien holes opzitten voordat de 'andere pensionado's' arriveren." Ze verklaren hem weleens voor gek, maar hij vindt die rustige ochtenden een heerlijke start van de dag. "Ik wil na het golfen nog andere dingen kunnen doen."

'Nummer tien gaan we groots vieren!'

Bijkomend voordeel dat de clubgenoten pas later op de ochtend arriveren is dat het clubhuis niet echt gevuld is als hij 'wéér' een hole-in-one heeft gemaakt. "Al zit het hele clubhuis vol, het maakt me niet uit. Natuurlijk trakteer ik iedereen op een rondje." Alhoewel dat een kostbare hobby begint te worden. Een paar weken geleden maakte hij zijn negende (!) hole-in-one.

Één van zijn golfvrienden zei laatst: "Nummer tien gaan we groots vieren." Hij was er ook bij toen Van Arkel zijn eerste maakte en vast bij nog wel een aantal andere. "Erg hè? Er zijn mensen die er nog nooit een gemaakt hebben en ik weet niet eens meer of mijn maatje bij nummer vier of zes getuige was." Hetzelfde maatje introduceerde hem in 2022 in de golfsport. "Ik was net een paar jaar gestopt met werken en zocht iets wat ik kon gaan doen, ik was gelijk verkocht!" 

Pijn heb ik toch wel, dan kan ik beter wat leuks gaan doen

Vanwege reuma lukt werken simpelweg niet meer, dus Van Arkel is fulltime huisman. "Ik ben op mijn 47ste met vroegpensioen gegaan. Inmiddels had ik tien operaties achter de rug, kwamen er perioden van heftige pijn en het besef dat een werkdag simpelweg niet vol te houden was."

Golf past wonder boven wonder goed bij hem. Zijn lijf is gewend geraakt aan de beweging, soms moet hij zijn swing wat aanpassen, maar het gaat. "Veel bewegen helpt. En ik heb de pijn redelijk onder controle met medicijnen. Reuma is best ongrijpbaar. De pijn komt, de pijn gaat, maar soms gaat de pijn niet meer weg." Niet golfen is geen optie, "pijn heb ik toch wel, dan kan ik beter wat leuks gaan doen."

'Je kunt me inmiddels een golfgekkie noemen'

De laatste weken schiet het golfen er even bij in. "Ik moet voorbereidingen treffen, want binnenkort wordt onze zolder verbouwd. Er komt een dakkapel, zodat ik ook met mijn driver kan slaan op de thuissimulator", vertelt hij lachend, "ja, je kunt me inmiddels gerust een golfgekkie noemen, de passie gaat ver."

Zijn eerste hole-in-one kwam als een echte verrassing. "Overigens ben ik wel vaker verrast hoor. Als je denkt dat de bal over de green is gerold, maar dan tóch voor de zekerheid nog even in de hole gaat kijken." De negende hole-in-one was wel een mijlpaal, "de bal ging eindelijk een keer over die verdomde sloot en dan gaat hij er ook nog in een keer in. Geweldig." 

Na de verbouwing komt er ook een plankje met gaten erin. "Dan kan ik de ballen die je op de foto ziet een mooi plekje geven. Ik schrijf altijd het holenummer en de datum op de bal, als je goed kijkt, zie je al vier keer hole één staan." Nu is het wachten op hole-in-one nummer 10 en de eerste op de simulator.