Beter golfen
Nieuws
Hoe een klein pijntje uiteindelijk je hele golfleven kan verpesten: alles wat je moet weten over de golfarm
Beeld: AI
Holistisch fysiotherapeut Emiel legt uit dat die plek bij golfers extreem gevoelig kan zijn voor overbelasting. “Het is simpel gezegd een peesontsteking van de onderarmspieren aan de binnenkant van de elleboog”, vertelt hij. “Daarom noemen we het een golfelleboog: bij golfers zie je vrijwel altijd de klachten aan de binnenkant, niet aan de buitenkant zoals bij een tennisarm.”
Die overbelasting ontstaat volgens hem meestal niet door één verkeerde beweging, maar door een combinatie van techniek, belastbaarheid en simpelweg te veel spanning in de armen. Vooral beginnende golfers lopen risico.
“Veel starters zijn heel arm- en handdominant in hun swing”, legt Emiel uit. “Ze willen controle houden, dus doen ze alles met hun armen in plaats van hun lijf. Dan komt er enorm veel druk op die binnenkant van de elleboog te staan.”
De grip is ook belangrijk. Veel beginners hanteren een te sterke grip, dat ontstaat wanneer je je (bij rechtshandige golfers) rechterhand te veel naar binnen draait. “Dat geeft nog meer belasting op die peesaanhechting.”
Het lijf doet niet wat het moet doen, dus gaan spelers compenseren met hun onderarmen
De beweging van een beginnende golfer speelt daarbij een grote rol. Zodra iemand de downswing vooral vanuit de armen inzet, gaat het mis. Emiel ziet dat vaak terug: “De armen en handen worden dan veel te vroeg actief. Het lijf doet niet wat het moet doen, dus gaan spelers compenseren met hun onderarmen. Dan probeer je met je armen een clubblad te controleren, terwijl dat eigenlijk door je lichaam gestuurd moet worden.”
Ook al zit het in de naam; golf is zeker niet de enige oorzaak. Mensen die veel spanning in de onderarm hebben, krijgen soms vergelijkbare klachten. “Het kan ook voorkomen bij mensen die veel met een muis moeten doen achter de computer”, verduidelijkt hij. “Maar stress maakt alles erger. Wie al wat ouder is, wat meer spanning in het lichaam heeft en een slechte techniek, heeft simpelweg veel meer kans op een blessure.”
De behandeling hangt volgens Emiel volledig af van de fase waarin de blessure zich bevindt. Een lichte irritatie vraagt iets heel anders dan een zware ontsteking. “Als iemand pijn voelt tijdens impact maar het na verloop van tijd wegtrekt, dan zit je in het beginstadium. Dan kun je vaak met rust, koelen en het aanpassen van de techniek nog veel voorkomen.”Wordt het erger en blijft de pijn ook na het spelen hangen, dan moet je opletten. “Maar als iemand ’s nachts of in rust pijn heeft, dan weet ik: nu moeten we acuut stoppen met golf. Dat is een duidelijke rode vlag.” Bij een hevige ontsteking volgt een strakker behandelplan. Koelen, ontstekingsremmers en gerichte fysiotherapie zijn dan noodzakelijk.
Blijf je doorhameren terwijl het al pijn doet, dan loop je het risico dat het chronisch wordt
Soms is een injectie het laatste redmiddel. “Maar in een milde fase begin ik eerder met kijken naar de swing. Techniek is zo belangrijk. Hoe is de grip? Hoe beweegt iemand vanuit zijn core? Beweegt het schouderblad goed mee? Je kunt niet alleen naar de elleboog kijken. De hele keten moet kloppen.”
Krachttraining speelt daarbij altijd een rol, benadrukt hij. Een sterk lichaam kan meer belasting aan, en dat geldt ook voor armen en onderarmen. “Het draait om belasting en belastbaarheid. Iemand die flexibel en sterk is, herstelt sneller en raakt minder snel geblesseerd. Iemand die dat niet heeft, komt sneller in de problemen.”
Zijn belangrijkste advies voor recreatieve golfers is dan ook simpel: werk aan je techniek, en vertrouw niet alleen op je armen. “Beginners zien vooral de club bewegen en doen dat na. Ze weten nog niet goed hoe ze vanuit hun lijf moeten swingen. Dan gaan ze compenseren met hun armen, pakken ze een sterke grip, en voor je het weet staat het clubblad open en komen ze van buiten naar binnen. Dat is de perfecte mix voor klachten.”
Uiteindelijk draait het om bewustwording, goede begeleiding en geduld. Een golfarm komt vaak langzaam, maar gaat niet vanzelf weg. “Je moet het serieus nemen”, benadrukt Emiel. “Hoe eerder iemand erbij is, hoe makkelijker het herstel. Maar blijf je doorhameren terwijl het al pijn doet, dan loop je het risico dat het chronisch wordt.”
