Ik kan er maar niet aan wennen. Aan de linkerkant van de weg rijden in een auto waar het stuur rechts zit. Als ik wil schakelen, doe ik de deur van mijn auto open en wanneer ik mijn raam naar beneden wil doen, zit ik opeens in een andere versnelling. “Wat staat er op dat briefje op uw stuur?”, vraagt de vriendelijke mevrouw bij de ingang van Legend Golf en Safari Resort, mijn eerste onderkomen in Zuid-Afrika. Als ik haar uitleg dat er LINKS staat om me te helpen herinneren dat ik aan die kant van de weg moet rijden (een tip van mijn lieve moeder), schiet de poortwachter in de lach en wuift ze me naar binnen. Ik kan er zelf ook wel om lachen want ik heb het toch maar mooi zonder kleerscheuren vanaf Johannesburg gered naar de eerste bestemming en de start van mijn avontuur.
Dat je bij Legend Golf en Safari Resort kunt golfen en op safari kan, mag duidelijk zijn maar er zijn hier nog talloze andere activiteiten die je kunt ondernemen: mountainbiken, sterrenkijken, ontspannen in de spa, paintballen, watersporten, varen in een luchtballon en zelfs (mee)vliegen in een helikopter. Je kunt het zo gek niet bedenken of het is mogelijk bij dit resort in het hart van de Limpopo provincie. De route naar Legend is al een soort safari op zich. Niet dat je de big five tegenkomt maar de onverharde weg die je een paar kilometer volgt naar de ingang van het resort, geeft de schokbrekers van de gehuurde Chevrolet Aveo een aardig gevoel van wat hem later deze reis in Kruger Park te wachten staat. Je hoort de arme middenklasser zachtjes kreunen bij elk steentje.
Eenmaal door de poort is het een ander verhaal. Hier is alles tot in de puntjes verzorgd en rij je gewoon weer op asfalt. Legend Golf & Safari Resort is een soort klein dorp, de wegen hebben namen en het park is ingedeeld in verschillende wijken. Ergens achterin, weg van de bewoonde wereld, ligt de golfbaan, heerlijk stil dus en zonder storende huisjes of villa’s. De Signature Course van Legend is uniek in de golfwereld omdat elke hole is ontworpen door een andere topspeler. Onder andere Jim Furyk, Bernhard Langer, Colin Montgomerie en Justin Rose hebben er een hole mogen aanleggen.
“Eigenlijk hebben we tegen de spelers gezegd: Hier heb je een stuk land, het moet een par-drie, -vier of -vijf worden. Succes!” Director of Golf Pete Richardson lacht er hard om wanneer hij het vertelt. “We hebben niet één, zoals op de meeste banen, maar achttien signature holes.” Gek genoeg heeft dat niet tot een enorme variatie geleid. De eerste zes holes lijken veel op elkaar, allemaal hebben ze een dogleg(je) en bij allemaal liggen er bunkers op driveafstand. Op de tee hoef je zelden na te denken; zonder te kijken pak ik keer op keer mijn driver uit de tas. Het gebrek aan variatie wordt goedgemaakt met lengte en speelbaarheid. De baan is van de back tee 7626 meter lang en daarmee een van de langste golfbanen ter wereld. De standaard herentee is met een schamele 6638 meter echter prima te spelen. De hoogte heeft daar ook mee te maken. Op achttienhonderd meter vliegt je bal toch echt iets verder. De speelbaarheid op Legend is erg belangrijk. Slechte drives worden nauwelijks afgestraft. Dat maakt het tot een echte resortbaan, met als enige verschil dat je nergens huizen om de holes heen ziet. Het mooie is ook dat je op elke hole afgezonderd bent van de andere holes en dat is heel rustgevend.
Legend is een lekker speelbare baan die een echt Zuid-Afrikaans karakter heeft doordat hij omgeven is door bushveld. Op een aantal van de holes zie je de enorme Hanglip Mountain van dichtbij en dat is een spectaculair uitzicht. Naast de grote baan is er ook nog een tien holes par-driebaan, de Tribute Course. Die bestaat uit kopieën van beroemde par-drieholes over de wereld. De twaalfde van Augusta, de Postage Stamp van Royal Troon en nog tal van andere beroemde holes. Onwijs goed gelukt en heerlijk om in een uurtje (met je tas op de rug) te spelen.
De twee Legend-banen zijn leuk, maar het meest bekend is het resort om de Extreme 19th, de hoogste en langste par drie ter wereld. Woorden kunnen nauwelijks beschrijven met welk gevoel je, na een duizelingwekkende helikoptervlucht van krap een minuut, op vierhonderd meter hoogte op een afslagmat op Hanglip Mountain staat. In mijn 25 jaar lange golfcarrière heb ik nog nooit zoiets indrukwekkends meegemaakt. Met trillende benen sta ik op de rand van de afgrond naar de green te kijken die is gemodelleerd naar de vorm van het continent Afrika. Elke dag staat de pinpositie in een ander land. Dus niet 14 van voren en 32 van links, maar in Tsjaad of Gabon. De afstand van de hole? Een miezerige 361 meter.
Het mooie is dat je maar liefst zes pogingen krijgt om een bal op de green of in de buurt daarvan te krijgen. Het gaat echter wel om de score. Dus is je eerste bal kwijt, dan heb je een strafslag aan je broek. Met zweterige handjes leen ik een handschoentje en ga ik klaarstaan voor mijn eerste slag. Bij de oefenswings leun ik onbewust extreem op mijn achterste been en met een trillende hand steek ik een tee in de mat. Een krampachtige swing met de driver en twintig seconden later komt over de walkietalkie het verlossende woord van de spotter beneden: The ball is in play. Ik gooi mijn armen in de lucht alsof ik net The Masters heb gewonnen. Een slag en een drieputt later maak ik mijn mooiste double bogey ooit.
De driehonderd euro die deze ervaring per persoon kost, is misschien veel – en zeker in een land als Zuid-Afrika – maar wat mij betreft is het het
dubbel en dwars waard voor een bucketlist-ervaring als deze. Als je met meer personen gaat, wordt het overigens aanzienlijk goedkoper, dus des te meer reden om deze angst-aanjagende uitdaging aan te gaan!
Na een flinke rit in mijn trouwe Aveo – die een hels kabaal maakt wanneer ik hem in zijn vijf zet – kom ik steeds dichter bij Kruger Park. Voor het zo ver is, check ik voor een nacht in bij Rissington Inn, niet ver van het park. De vriendelijke mensen van deze gemoedelijke lodge in het hart van de Mpumalanga provincie trakteren mij ’s avonds op heerlijke drankjes en voortreffelijk eten, maar eerst ga ik die middag golfen op de om de hoek gelegen Sabi River Sun Golf Course. Deze door de Zimbabwaanse Peter Matkovich ontworpen baan biedt meer variatie dan Legend. Aan kleurrijke bloemen, planten, struiken en bomen is het een lieve lust en Sabi River Sun beschikt over een aantal uitstekende holes.
Als ik er in de namiddag speel, is het rustig en zijn de mensen die ik tegenkom gasten van het resort waar de baan deel van uitmaakt. De meesten van hen zijn onderweg naar de Hippo Dam die tussen de tee van hole vijf en de green van hole zestien ligt. Elke dag wordt hier om zes uur een sluis opengezet zodat de nijlpaarden uit het water komen om te eten. Dit tot grote vreugde van de toegestroomde gasten. Als golfer kan je op dit tijdstip dan ook niet op de tee of green terecht omdat je niet per se dicht bij een nijlpaard in de buurt wil komen. Ook wat dat betreft is golfen in Zuid-Afrika net iets anders dan in Nederland of Europa. Naar je bal vissen is niet aan te raden vanwege krokodillen en in de rough kan je nog wel eens een slang tegenkomen. Boek dus nog maar een lesje voordat je in het vliegtuig stapt want fairways en greens raken is het devies. Die avond praat ik met barman Ollie van de Rissington Inn over mijn reis en over Kruger Park, waar ik de volgende ochtend naartoe ga. Hij vertelt me dat het park 19.485 vierkante kilometer groot is. Ik pak Google Maps erbij en kom erachter dat dat ongeveer de helft van Nederland is.
’s Ochtends rij ik het park in op weg naar Skukuza Golf Club. De baan werd in 1972 aangelegd ter recreatie van de medewerkers van het park, maar inmiddels zijn ook bezoekers welkom. Hekken zijn er niet, dus hebben de wilde dieren vrij spel. Zo kun je op de baan geregeld nijlpaarden, impala’s, wrattenzwijnen en bavianen tegenkomen. “Is dat dan niet gevaarlijk?”, vraag ik aan de dame in de proshop. “Ja, zeker wel”, antwoordt ze. “Er zijn tot op heden drie mensen omgekomen op de baan.” Ze vertelt dat twee van hen door een ziek jachtluipaard te grazen zijn genomen en dat de derde het een goed idee vond om in de vijver met krokodillen te gaan zwemmen. Als ik oplet, kan er niet veel gebeuren, verzekert ze me. Maar of ik wel even wil tekenen dat het park niet aansprakelijk is voor wat mij eventueel overkomt. Dit hoort allemaal bij het avontuur, praat ik mezelf moed in.
Vol adrenaline begin ik – onder toeziend oog van een stel nijlpaarden dat zich verschanst heeft op een eilandje in Lake Panic – aan de eerste van de negen holes. Het onderhoud van deze parkbaan is niet geweldig, maar dat is eigenlijk irrelevant. Je bent hier voor de ervaring en niet voor fairways en greens van Tourniveau. De lay-out is niet bijzonder, toch zijn enkele holes de moeite waard. Vooral de slothole is een spectaculaire. Een par drie van 148 meter met alleen maar water tussen de tee en green. Op het moment dat ik er ben, besluiten de nijlpaarden van het eilandje in Lake Panic het ruime sop te kiezen en de oversteek naar de green van hole negen te maken. Ik ben geen voorstander van slow play maar in dit unieke geval maak ik graag een uitzondering.
Een bezoek aan Zuid-Afrika is niet compleet zonder de big five te hebben gezien. Aangezien ik al in Kruger Park ben, sla ik een game drive, waarbij we op zoek gaan naar leeuwen, olifanten, jachtluipaarden, buffels en neushoorns, dan ook niet af. Ik verblijf in Lukimbi Safari Lodge, een schitterend en luxueus onderkomen in het zuidelijke gedeelte van het park. De natuurlijk ingerichte main lodge ligt aan de Lwakahle River, waar zeker tien olifanten staan te drinken. Goed begin. Aan weerszijden van het hoofdgebouw liggen de slaapvertrekken. Luxe lodges met kingsize bed, ruime zithoek, terras, binnen- en buitendouche en een fantastisch bad dat pal voor een raam staat. Andere gasten zie je niet, wel kijk je zo het park in en kun je al badend naar rondstruinende dieren turen.
Aan het eind van de middag gaan we op game drive. Met een man of acht in een open jeep op zoek naar wilde dieren. De jonge ranger Shane kletst ons de oren van het hoofd maar hij weet er alles van. “Ik ben opgegroeid in de bush”, zegt hij. “Ik weet niet anders.” Op een gegeven moment ontdekken we een cheeta. Dat is best bijzonder want in het hele park zijn er niet meer dan 120. Met de jeep rijden we voorzichtig in de richting van het wilde dier dat af en toe met een flinke gaap zijn tanden laat zien. Bang hoeven we volgens Shane niet te zijn, de cheeta zal eerder voor ons wegrennen. Met een kilometertje of honderd per uur. Als we na nog een hele troep leeuwen gezien te hebben een uurtje later in het schemerdonker terugrijden, staat er een dier op de weg dat zeker niet van plan is aan de kant te gaan. De enorme olifant blokkeert de boel en er zijn twee opties: lang wachten of omrijden. Het wordt dat laatste.
Voordat ik weer naar huis vlieg, staat er een aardig toetje op het programma. Net buiten Kruger Park – en dan bedoel ik ook echt nèt buiten – ligt een van de allerbeste golfbanen van Zuid-Afrika. Ik ga spelen op Leopard Creek Golf Club, de baan waar Joost Luiten eind vorig jaar nog vijfde werd in het Alfred Dunhill Championship. De ontvangst is zoals je verwacht bij een high-end baan: ik word opgevangen bij de poort en moet me aanmelden voordat ik door de slagbomen mag. Daarna is het een en al pracht en praal en doet iedereen zijn uiterste best om het je naar je zin te maken. Voordat ik de baan in ga, maak ik gebruik van de perfecte oefenfaciliteiten; een drivingrange waar je van het gras afslaat en de ballen in torentjes voor je klaarliggen en oefengreens om van te smullen. Een goede voorbereiding is ook wel nodig want voor de gemiddelde golfer is Leopard Creek lastig.
De baan is in 1996 geopend en ontworpen door Gary Player. Niet lang daarna is het kindje van miljardair Johann Rupert, die vele miljoenen in de baan heeft gestoken, op advies van Jack Nicklaus radicaal onder handen genomen. Die aanpassingen hebben de baan nog beter gemaakt. Tees, greens en bunkers zijn natuurlijker gemaakt en bij de green van hole dertien is een muurtje weggehaald waardoor spelers uitkijken over Crocodile River, zo het Kruger Park in. Leopard Creek is niet de moeilijkste baan die ik ooit heb gespeeld, maar het is wel een perfecte target golfbaan, waarbij je voor gedurfde slagen wordt beloond. Er zijn meerdere signature holes. De achttiende is met zijn (schier)eilandgreen zonder twijfel de meest gefotografeerde. Op deze 495 meter lange downhill par vijf sla je richting het magistrale clubhuis en ligt er op zo’n tweehonderd meter een verhoging vanaf waar de longhitter voor de green kan gaan. Ook de eerdergenoemde par vijf dertiende is een absolute signature hole. Met een klein beekje dat dwars over de fairway loopt, is het vanaf de tee al een tactische aangelegenheid en met de Crocodile River, die langs de hele linkerzijde van de hole loopt, is ook naar de green precisie nodig.
Leopard Creek is een en al klasse en daarmee een waardig eind van een prachtige trip. Wie slim is neemt de tijd voor een bezoek aan Zuid-Afrika. Twee weken zijn niet genoeg om al het moois van deze Rainbow Nation te zien. Laat staan dat er dan genoeg tijd overblijft om te genieten van alles op golfgebied. Spaar dus geld en vrije dagen en trek er een maand op uit om het land te verkennen. Zit dat er niet in? Kies dan voor een kortere optie. Grote kans dat een tweede bezoek snel volgt.
Zuid-Afrika kent twee grote, internationale luchthavens, in Kaapstad en Johannesburg. Er vliegen diverse luchtvaartmaatschappijen vanuit Nederland naar deze steden zoals Turkish Airlines, Emirates, Qatar Airways en KLM. De reistijd is 11 uur en 15 minuten (Kaapstad) of 10 uur en 50 minuten (Johannesburg).
Omdat Zuid-Afrika op het zuidelijk halfrond ligt, is het daar zomer wanneer het bij ons winter is en andersom. De winter (juni tot september) is koeler en droger (ideaal voor buitensport), de zomer (eind november tot maart) brengt regen, mist en in de laaggelegen gebieden soms oncomfortabel hete dagen. In Kaapstad zijn de wintermaanden juist relatief nat. Het voorjaar (midden september tot november) en najaar (april en mei) is de beste reistijd. In de Zuid-Afrikaanse school-vakanties (midden december tot januari, paasvakantie) is het druk en gaan de prijzen omhoog.
✱ Kaapstad (op de foto) wordt ook wel de Moederstad genoemd omdat de Hollanders in 1652 hier de eerste Europese nederzetting maakten. De stad ligt prachtig op een schiereiland aan de beroemde Tafelberg en de imposante Tafelbaai.
✱ Op minder dan een uur rijden vanaf Kaapstad vind je het hart van het Zuid-Afrikaanse wijngebied, waar je heerlijke wijnen kunt proeven. Kies voor een dagje vanuit Kaapstad, maar leuker is het om een nacht of twee in de Wijnlanden te overnachten.
✱ Niet ver van Kaapstad kun je tussen een juli en november walvissen spotten. Deze grote zoogdieren zijn in groepen vlak voor de kust van Hermanus te vinden.
✱ De Tuinroute loopt grofweg tussen Mossel en Jeffrey’s Bay. Honderden kilometers langs prachtige bosrijke kust met diepe baaien, rivieren, kleurrijke lagunes en witte zandstranden. Een safari in het Addo Elephant Park mag niet ontbreken.
✱ Het Krugerpark is een van de populairste bezienswaardigheden. Hier spot je leeuwen, cheeta's, nijlpaarden en honderden andere wilde dieren.
✱ Lesotho is net als Swaziland een onafhankelijke staat binnen Zuid-Afrika. Leuk om te weten: Lesotho is de enige staat ter wereld die volledig boven de duizend meter hoogtegrens ligt. Het land(je) is vooral bekend om de hooggebergten, kleurrijke bloemen, vogelkolonies en de ongerepte natuur.
Legend Golf & Safari Resort
Resort suite: 140 euro p.p.p.n.
Greenfee Signature Course (18 holes): 40 euro*
Greenfee Tribute Course
(10 holes par-drie): 12 euro
Greenfee Extreme 19th: 300 euro privé en 120 euro met z’n vieren
legendhospitality.co.za/stay-with-us/legend-golf-safari-resort
Sabi River Sun Golf Course
Standaard kamer op het gelijknamige resort: circa 100 tot 140 euro
Greenfee: 21 euro (9 holes), 35 euro (18 holes)
tsogosun.com/sabi-river-sun-resort
Skukuza Golf Course
Greenfee: 14 euro (9 holes), 20 euro (18 holes)
sanparks.org/parks/kruger/tourism/activities/golf_course.php
Leopard Creek Golf Club
Gelimiteerd aantal greenfees voor gasten. Deze zijn alleen bij een door de baan geselecteerde groep hotels te boeken.
Greenfee: 215 euro
leopardcreek.co.za/site/index.php/visitors
The Links in George, Westkaap
Ontworpen door Gary Player, geinspireerd op de klassieke links golfbanen in Schotland.
fancourt.co.za
De Zalze Golf Club, Stellenbosch, Westkaap
Ligt prachtig tussen de wijngaarden. De golfbaan heeft een aantal mooie waterpartijen en vooral hole dertien is een uitdaging: de afslag ligt in een meertje.
dezalzegolf.com
Durban Country Club, Durban, KwaZulu-Natal
Midden in de drukke stad Durban aan de oostkust is deze mooi aangelegde achttien-holesbaan een oase van rust. Omgeven door grote zandduinen en een prachtig uitzicht over de oceaan.
dcclub.co.za
Arabella, Kleinmond/Hermanus, Westkaap
Een van de mooiste banen van de Westkaap, aangelegd op de draslanden van de Bot River Lagoon.
arabellacountryestate.co.za
Wild Coast Sun Country Club, Port Edward, Oostkaap
Net zoals de kust in dit mooie, ietwat onontdekte stuk van Zuid-Afrika, is ook deze achttien-holesbaan wild, ruig en spectaculair. Goed te bespelen voor alle niveaus met prachtige uitzichten over de Indische Oceaan, heuvels en rivieren in de omgeving.
suninternational.com/golf
Hermanus Golf Club, Hermanus, Westkaap
Buiten het feit dat Hermanus een van de mooiste plekken van Zuid-Afrika is om walvissen te kijken, heeft het kleine vissers-plaatsje ook een hele mooie golfbaan. Flink onder handen door architect Peter Matkovich.
hgc.co.za