Krijgt Joost gezelschap?

Na het vroegtijdige en vrijwillige ‘pensioen’ van Robert-Jan Derksen als Tourspeler eind 2014, is Joost Luiten al twee jaar de enige Nederlander met speelrecht op de European Tour. De grote vraag: wie gaat of gaan Joost het komend seizoen vergezellen? Nog een jaar met alleen Luiten op het hoogste niveau zou voor het Nederlandse golf wel heel erg triest zijn. Onmogelijk is dat helaas niet. Acht Nederlanders begonnen dit jaar op de Challenge Tour in de hoop promotie af te dwingen naar de European Tour. Niemand van dat achttal – Darius van Driel, Reinier Saxton, Jurrian van der Vaart, Daan Huizing, Maarten Lafeber, Taco Remkes, Wil Besseling en Robin Kind – slaagde in die missie. Met een topprestatie in de NBO Golf Classic Grand Final, de laatste wedstrijd van de Challenge Tour in 2016, hadden Van Driel, Saxton, Van der Vaart en Huizing nog promotie kunnen bewerkstelligen. Niemand  kwam ook maar in de buurt. Saxton werd uiteindelijk met een 29^ste plaats de beste Nederlander op de jaarranglijst, de Road to Oman. Niet slecht, maar ver van de benodigde top zestien.

Op ‘t nippertje

Geen promovendi dus via de Challenge Tour. Dan moet het maar via de Qualifying School gebeuren. Vanaf zaterdag 12 november komen vijf Nederlanders in actie tijdens de finale op PGA Catalunya waar 25 kaarten voor de European Tour te verdienen zijn. Omdat Saxton, Van Driel, Van der Vaart en Huizing in de top 45 eindigden van de Road to Oman mogen ze rechtstreeks naar die finale. Van de zes landgenoten die afgelopen week Pre Q2 speelden, sneuvelden Wil Besseling, Taco Remkes, Lars van Meijel, Michael Kraaij en Nicholas Smits. Maarten Lafeber wist zich als enige van de zes wel voor de finale te plaatsen. De man die het bondscoachschap bij de NGF combineert met zelf spelen, eindigde afgelopen maandag op Las Colinas op plek vijftien en de eerste achttien mochten door naar de finale.

Slopend

De eerste vier dagen van die finale speelt iedereen twee ronden op de Tour Course en twee op de Stadium Course van PGA Catalunya, de moeilijkere van de twee. Na 72 holes gaat de top zeventig door naar de twee laatste ronden op de Stadium Course. In zes dagen 108 loodzware holes na wat voor veel spelers toch al een slopend seizoen is geweest.  De finale van de Qualifying School is met geen ander toernooi te vergelijken.

Reinier Saxton, die komende week voor de derde keer de finale gaat spelen, weet daar alles van. “Zeker de laatste twee dagen merk je dat iedereen moe en steeds zenuwachtiger wordt want er staat veel op het spel. Ik herinner me van 2011 vooral dat ik de laatste dag al moe wakker werd. En dan moet je die achttien allesbeslissende holes nog gaan spelen.” In 2011 liep dat goed af. Saxton veroverde zijn Tourkaart. Vorig jaar eindigde de 28-jarige Santpoorter als 49^ste en greep hij naast de 25 kaarten. Hoe zwaar de finale van de Qualifying School ook is, Saxton kan er toch wel van genieten. “Ik vind het ook een heel mooi toernooi omdat je van alles meemaakt in die zes dagen. Het is vooral zaak je niet te snel druk te maken. De Tour Course is een stuk makkelijker dan de Stadium Course. Als je op de Tour boven par scoort, ben je snel geneigd te denken dat het vervolgens heel erg lastig gaat worden. Maar op de Stadium kun je ook -6 maken, dat zie je ieder jaar gebeuren.”

Diesel Van Driel

Voor Darius van Driel wordt het de eerste keer finale Qualifying School. De 27-jarige Hagenaar kende een prima debuutjaar op de Challenge Tour met een keurige 34^ste plaats op de jaarranglijst. Van Driel heeft dus sowieso een goede kaart voor de Challenge Tour in 2017. Maar hij wil meer. “Ik heb veel geleerd op de Challenge Tour en heb me snel aan het hogere niveau weten aan te passen. Van spelen met betere golfers word je zelf ook snel beter. Ik ben zeker tevreden over mijn progressie maar het zou nog veel mooier zijn als ik komende week mijn kaart verover voor de European Tour.” De vraag is hoe Van Driel er fysiek en mentaal voor staat. Hij speelde de afgelopen zes weken zes toernooien op rij en was geen dag thuis. Na het slottoernooi in Oman was Van Driel twee dagen thuis voor hij al weer naar PGA Catalunya vertrok. “Ik speel woensdag achttien holes op de ene baan en donderdag achttien op de andere, vrijdag doe ik het dan rustig aan. Ik heb veel met andere spelers over de Qualifying School gesproken, vooral met Reinier (Saxton). Het is een soort van marathon. Er wordt over het algemeen niet heel laag gescoord. Je moet vooral mentaal sterk zijn, je niet gaan opvreten als het even niet loopt.” Van Driel denkt dat een slopende zesdaagse hem wel ligt. “Ik ben een beetje de diesel van de Challenge Tour. Omdat ik veel toernooien speel maar ook omdat ik meestal een slow starter ben, ik moet vaak groeien in een toernooi. Over zes ronden is daar nog meer tijd voor dan in een gewoon toernooi van vier ronden.”

Goed spelen

Maarten Lafeber zegt de finale minder stressvol te vinden dan Pre Q2. “Tijdens Pre Q2 ken je veel spelers niet, het is heel onvoorspelbaar. De banen zijn vaak ook van mindere kwaliteit, met matig spel en veel geluk en goed putten kun je nog een eind komen. Op PGA Catalunya niet, daar moet je goed spelen anders ben je kansloos. Een score van -7 of -8 is doorgaans nodig om een kaart te pakken. Iedereen die de finale speelt weet waar hij aan toe is.” Dat geldt ook voor Jurrian van der Vaart die zijn eerste Q-School-finale gaat spelen. Daan Huizing kwam drie keer eerder in actie maar wist nooit een Tourkaart te bemachtigen. Van het Nederlandse vijftal moet er dit jaar toch minimaal één daar wel in slagen. Want nog een jaar met alleen Luiten op de European Tour dat willen we echt niet meemaken.

Drie Belgen op European Tour  2017

De top zestien van de Road to Oman (zestien en niet vijftien omdat Romain Langasque als amateur punten had behaald en alles daardoor één plek opschoof) speelt komend seizoen op de European Tour. Frankrijk krijgt er maar liefst vier spelers bij, Duitsland twee. De Belgen kunnen hun geluk niet op. Want van de in totaal 62.000 Belgen die golf spelen, zijn er drie actief op het hoogste Europese niveau. Thomas Detry maakte het nog spannend, maar  een 41^ste plaats in het slottoernooi in Oman was uiteindelijk genoeg om Thomas Pieters en Nicolas Colsaerts te gaan vergezellen op de Tour. 

1. Jordan Smith (Eng)

2. Bernd Ritthammer (Dui)

3. Alexander Knappe (Dui

4. Ryan Fox (NZl)

5.  Sam Walker (Eng)

6. Matthieu Pavon (Fra)

7. Alexander Bjӧrk (Zwe)

8. Dylan Frittelli (ZA)

9. Romain Langasque (Fra)

10. Duncan Stewart (Scho)

11. Marcus Armitage (Eng)

12. José-Filipe Lima (Por)

13. Damien Perrier (Fra)

14. Pep Angles (Spa)

15. Thomas Detry )Bel)

16. Joël Stalter (Fra)

Dit artikel is ook verschenen in Golf Weekly 23