Juist omdat Luiten zo zijn zinnen had gezet op een medaille, was de frustratie groot toen de viervoudig winnaar op de European Tour moest inzien dat olympisch succes er in Rio niet van ging komen.

Beeld: Getty Images

Joost speelde tegen Joost

15 augustus 2016 Redactie GOLF.NL

Joost Luiten wilde dolgraag een olympische medaille veroveren. Maar een vermoeide Luiten vocht in Rio de Janeiro vooral tegen zichzelf.

Na twee ronden olympisch golf stond Joost Luiten op de gedeelde dertigste plaats. Een medaille was ver weg, maar met een sterke derde ronde op de Olympic Course in Barra de Tijuca hoopte Luiten zich in kansrijke positie te spelen. Op de tweede hole in ronde drie liet de Nederlandse golfer zijn eerste putt meters te kort. Hardop scheldend liep hij naar zijn bal. De putt voor par ging jammerlijk naast de hole: bogey, en de putter vloog door de lucht, richting Luitens mooie oranje-witte TeamNL golftas. Op hole drie volgde een superdrive, in één keer op de green van de korte par-4. Putten voor eagle en een zekere birdie, zou je denken. Drie putts later noteerde Luiten hoofdschuddend een par. Hole vier, par drie, afslag mist net de green en ploft diep geplugd kansloos in het zand: bogey. Plus twee voor de ronde en het was gedaan met de voortdurend luidkeels mopperende Luiten.

Impact

Hij wilde zo graag een medaille veroveren, maar lichaam, geest en zijn golfclubs – vooral de ijzers – beslisten anders. De afgelopen negen weken was Luiten precies een week thuis geweest en ook in die periode had hij tal van sponsor- en mediaverplichtingen. De eerste dagen in Rio was van vermoeidheid geen sprake, Luiten genoot volop van de sfeer in het olympisch dorp en bezocht wedstrijden van andere Nederlandse sporters. Hij raakte zo onder de indruk van de Spelen dat hij aan de vooravond van het olympisch golftoernooi zelfs verklaarde een gouden medaille te prefereren boven een groen jasje van de Masters, toch echt zijn lievelingstoernooi. “Nu ik er zelf middenin zit, begrijp ik nog beter hoe groot de Spelen zijn. De golfer die hier goud pakt, krijgt wereldwijd heel veel aandacht. Een groen jasje is natuurlijk prachtig, maar dat spreekt eigenlijk alleen golfers aan. De impact van olympisch goud is vele malen groter. Ieder jaar zijn er vier majors, als je olympisch kampioen wordt, ben je dat voor vier jaar.”

Juist omdat Luiten zo zijn zinnen had gezet op een medaille, was de frustratie groot toen de viervoudig winnaar op de European Tour moest inzien dat olympisch succes er in Rio niet van ging komen. De ijzers waren niet scherp genoeg, de wedges zelfs heel erg matig. De beste golfer van Nederland creëerde simpelweg te weinig reële kansen op birdie en maakte slordige bogeys. Zoals de nummer 65 van de wereldranglijst het zondag – toen zijn olympische avontuur er met een gedeelde 27ste plaats op zat – zelf uitdrukte: “Ik kreeg mijn spel nooit aan de praat deze week. Ik was fysiek en mentaal te moe en raakte daardoor snel geïrriteerd.”

Golfzomer

Helaas moet de constatering zijn dat Luiten zijn spel in de hele golfzomer, met de belangrijkste toernooien van het seizoen, maar zelden echt aan de praat kreeg. De negende plaats in het Frans Open was prima, daarna volgden gemiste cuts in het Schots Open en het Brits Open. Met de 33ste plaats in het USPGA Championship dankzij een laatste ronde van 65 was weinig mis en een 27ste plaats in het olympisch golftoernooi is niet wat Luiten wilde, maar in een veld van 59 spelers ook weer niet zo heel slecht. Maar het is natuurlijk allemaal bij lange na niet voldoende om Ryder Cup-captain Darren Clarke te verleiden op 30 augustus één van zijn drie wildcards aan de 30-jarige Nederlander te schenken.

Luiten kende een geweldig eerste deel van het jaar, met tweede plaatsen in China en Spanje en in totaal acht toptiennoteringen. Daarna, juist toen een debuut in de Ryder Cup binnen handbereik leek, stokte de motor. En dat zal, net als het mislopen van een medaille in Rio, pijn doen. De komende weken neemt Luiten rust om de batterij fysiek en mentaal op te laden. “Dat heb ik heel hard nodig. Als ik geïrriteerd raak in de baan, zoals hier in de derde ronde, dan komt dat vooral door de vermoeidheid. Ik speel pas weer in het KLM Open (8-11 september).”

Schrale troost voor Luiten na de mislukte missie in Rio: hij zal altijd de eerste Nederlandse golfolympiër blijven. Luiten met een wrang lachje: “Dat klinkt leuk, maar ik word veel liever de eerste Nederlandse golfolympiër met een gouden medaille.” Die kans krijgt Luiten pas weer over vier jaar in Tokyo. Kans op revanche in het KLM Open komt gelukkig veel eerder.

Tekst: Gerard Louter