In vogelvlucht
Vroege vogels
"Ik ben eigenlijk helemaal geen ochtendmens. Het voelt zelfs een beetje tegennatuurlijk. Toch slaag ik er elke ochtend weer in om mezelf uit mijn nest te hijsen. Dat komt ook omdat mijn pro, Jules Kappen, een prachtig programma heeft samengesteld om mij beter te laten golfen. We hebben samen een pact gesloten. Hij investeert in mij en ik in mezelf. Dat betekent dus dat ik regelmatig moet spelen en oefenen. Naast mijn drukke baan in verzekeringenland is dat best een uitdaging."
"Bovendien heb ik meer hobby’s. Ik zwem ook nog eens drie keer in de week om fit te blijven. Dat doe ik ook in de ochtend. Om 7 uur lig ik dan in het water. Dan heb ik nog twee ochtenden in de werkweek over om op de golfbaan te trainen.
Nu het daglicht het weer toestaat, maak ik graag een reservering of plan een training voor 7 uur op de dinsdag- en donderdagochtend. Niet dat reserveren van een ronde echt noodzakelijk is op dat tijdstip, maar ik vind het wel zo netjes. Als ik op zondag golf, dan ga ik ook zo vroeg. De zaterdagen zijn gereserveerd voor mijn golfles. Dan mag ik uitslapen, want we beginnen meestal pas om 9 uur. Maar vroeg genoeg om het ochtendritme er zo in te houden."
"Daar komt nog bij dat ik mijn poes Tommie moet verzorgen. Tommie heeft diabetes en krijgt op gezette tijden insuline toegediend: elke ochtend en avond tussen half 9 en 9 uur. Ik heb mijn trainingsschema zo aangepast, dat ik op tijd terug ben om Tommie te verzorgen. Bij het zwemmen ben ik anderhalf uur kwijt, bij golfen iets meer. Dan haal ik het net om 9 uur weer thuis te zijn. Daarna ga ik werken. Het ritme vraagt wel om organisatie en discipline, maar het is het meer dan waard."
Het gevoel dat ik al wakker ben en de wereld zie ontwaken, dat is een fijn moment
"Niet alleen de zorg voor Tommie is de reden dat ik vroeg op de golfbaan sta. Er zijn veel meer redenen waarom ik het zo mooi vind om vroeg te starten. De eenzaamheid op de baan, de stilte, de vogels, soms een konijn, een paar mensen die hun hond uitlaten en daar ook van genieten, de geur van de frisse morgen, de dauwdruppels op het gras. Daarvoor kom ik graag vroeg uit de veren. Ik kan er echt van genieten wanneer ik de eerste bal een spoor op de dauw op de fairway zie trekken. De eerste voetstappen, mijn karrenspoor. Het gevoel dat ik al wakker ben en de wereld zie ontwaken, dat is een fijn moment.
Heel af en toe verstoor ik zelf de rust, door in de baan een beetje relaxmuziek uit mijn telefoon te laten komen. Niet te hard, zodat anderen het niet horen of zich er aan kunnen storen. Dan waan ik me echt even alleen op de wereld. Het voelt zo fijn om op dat moment ook de hectiek van de dag voor te kunnen zijn. Dan leer je wel de rust te waarderen.”
