Interview
Beleving en inspiratie
Inmiddels is Irene al wat jaartjes ‘uit de lucht’, waar ze voor KLM als stewardess de reizigers warm en op een First Class-experience onthaalde. Nu leidt ze met diezelfde hospitality-drive een luxe vergaderlocatie: Het Gemaal van Muiden.
Dat ligt, het moet gezegd, op een fijne en rustgevende plek. Wat ons naast het fraaie interieur met goed geconserveerde overblijfselen van het Gemaal en Delfts Blauwe/KLM-accenten opvalt, is het weidse uitzicht vanaf het terras. Hier zou een 9-holes baan niet misstaan, opperen we; een gedachte die Irene tot een glimlach verleidt.
Golf speelt immers een belangrijke rol in haar leven en werk. Nog niet zo lang geleden nodigde ze via LinkedIn haar zakelijk netwerk uit om te gaan golfen en dat resulteerde prompt in een aardige wachtlijst. “Ik wilde eigenlijk wat mensen wakker schudden en mijn businesslidmaatschap bij Golfclub Almeerderhout daarvoor inzetten. Ik had niet verwacht zo veel leuke reacties te krijgen.”
Tussen die oproep en haar eerste kennismaking met golf zitten heel wat jaartjes. “Ik was zestien toen ik stageliep in een hotel in Alaska. De mensen die daar werkten, speelden veel. Ik hockeyde en tenniste, dus ze wisten dat ik sportief was aangelegd en vroegen me mee. Op de golfbaan in Alaska was het heel mooi groen, een prachtige natuur en de elanden liepen er over de baan. Niet onaardig voor een eerste kennismaking.”
“Als jong meisje vond ik golf nog niet actief genoeg, dus ik bleef trouw aan hockey en tennis. Maar de bal lekker raken, dat vond ik natuurlijk wel leuk. Toen ik een kleine tien jaar later mijn man leerde kennen, hebben we samen het gvb gehaald. Maar ik kreeg vrij snel drie kinderen achter elkaar en daardoor verdween golf naar de achtergrond.”
Ik kan me heel snel over een slechte drive heen zetten
Pas in coronatijd werd een oude liefde afgestoft. “De vergaderlocatie mocht niet open en ik had niets te doen. Ik heb via mijn netwerk een oproep gedaan om met mensen in contact te komen die in hetzelfde schuitje zaten en zo kwam hier een dame die vertelde dat haar man golfpro op de Amsterdamse golfclub was. Toen ging er bij mij een lichtje branden. Ik was vanwege een ziekelijke moeder nogal voorzichtig, maar ik wilde graag mijn kinderen, die allemaal in studentenhuizen zaten, zien en plotseling bedacht ik me dat golf de oplossing was. Ik ging met mijn kinderen golfen.”
Toen haar moeder later overleed, speelde ze nog lang met de van haar geërfde golfset waartoe de legendarische Big Bertha behoorde. Inmiddels heeft ze een nieuwe set, waarmee ze zeker wekelijks op de golfbaan staat.
Van haar kinderen is er één nog altijd redelijk fanatiek, de andere twee hebben er minder tijd voor. “Mijn dochter, begin dertig, zit vol in haar baan. Die heeft geen tijd voor golf. Ik heb voor het afronden van haar studie nog wel Handicap 54 laten halen. Nu kan ze wel af en toe een baan op."
Grote kans, zegt Irene, dat ze op latere leeftijd die stap nog wel zal maken. “Haar tijd komt nog wel.” Iets dat ze veel om haar heen ziet gebeuren. “Veel vriendinnen zijn ook in coronatijd begonnen. Ik ben niet iemand die snel bij iemand koffie gaat drinken, daar ben ik te onrustig voor. Ik vind het heerlijk om samen iets te doen. Golf is daarvoor fantastisch. Je hebt de tijd met elkaar. Het is fijn om veel vriendinnen te hebben die golf ook leuk vinden. Er is altijd wel eentje die mee wil.”
Ik sla mijn driver zo’n 180 meter en dat is net zo ver als mijn man
Als ze niet met vriendinnen golft, dan is het wel met iemand uit haar netwerk. “Wanneer ik met zakelijke relaties speel, merk ik dat het veel doet voor de gunfactor. Je geeft iemand echt een dagje uit op de baan, die vaak eindigt met lekker eten. Het is tijd die je normaal niet snel samen hebt. Daardoor merk ik dat klanten sneller geneigd zijn zaken te doen. Niet omdat dat mijn primaire doel is, maar omdat je een leuke ervaring samen hebt. Daarnaast vind ik het inspirerend om met andere ondernemers te spelen. Je praat over je werk, personeel, uitdagingen. Er zijn altijd mensen die je inspireren of helpen. Dat is echt waardevol.”
Voor het eerst ook speelde Irene dit jaar mee in een heuse competitie. “Met meiden die veel beter zijn dan ik, maar het was wel heel leuk. En leerzaam. Ik kwam er zo ook achter, dankzij een clubfitter die bij een wedstrijd was, dat mijn driver eigenlijk helemaal niet goed in elkaar zat. Wist ook meteen waarom mijn ballen soms vijftig mdgdf naar links gingen. Ik voel wel dat er progressie in zit, maar ik heb nog wat jaartjes nodig. Mijn ambitie is om ooit een handicap van 18 te halen.”
Gevraagd naar verbeterpunten, noemt Irene het putten als eerst. “Dat vind ik lastig. Dat heb ik moeten leren omarmen. Mijn zoon zei eens: je moet gewoon één putt minder per hole nodig hebben, dan ga je enorm vooruit. Daar had hij helemaal gelijk in. Nu oefen ik altijd even putten voordat ik de baan in ga. En ik let ook op hoe vriendinnen het doen. Zo leer ik steeds bij.”
Dat moet-ie zeker midden in de natuur liggen, met veel groen, een diversiteit aan bomen, bos en water
Terug naar die eerste kennismaking in Alaska, die ver achter haar ligt, maar wel een onuitwisbare indruk heeft achtergelaten. Waar ze eerder nog dacht dat golfbanen in Nederland veelal langs snelwegen lagen, weet ze nu wel beter. “Ik ben lid bij Almeerderhout. Toen ik daar jaren geleden voor het eerst speelde, was die baan net aangelegd. Het was er kaal en het had weinig charme. Maar nu is de baan volwassen en prachtig, helemaal in het groen.”
“Als ik een golfbaan zou mogen ontwerpen? Dat moet-ie zeker midden in de natuur liggen, met veel groen, een diversiteit aan bomen, bos en water. Ik zou ook nog wel eens terug willen naar Alaska. Terug naar waar het allemaal begon.”
