Beeld: Merlijn Doomernik
Column

Aafke Romeijn: 'Zodra ik een paar druppels voel, ren ik naar binnen voor warme chocomel'

Beeld: Merlijn Doomernik
Aafke Romeijn schreef columns voor GOLF.NL als beginner. Inmiddels is ze een paar stappen verder en kan ze zich een golfer noemen. In die hoedanigheid deelt ze in een maandelijkse blog de ervaringen in haar (golf)leven met ons. Blog 10 gaat over golfen in hondenweer.

Eerlijk is eerlijk: het is niet echt ideaal golfweer geweest de afgelopen maand. We mogen het nog wel scherper stellen: het was hondenweer. Herfst met een hoofdletter H. Ik heb medelijden met de greenkeepers heden ten dage: in de zomermaanden verpietert alles waar je bij staat, in de herfst en winter is de boel zompiger dan moerassen in Florida. Hoe ze ervoor zorgen dat alles er steeds weer piekfijn bij ligt weet ik niet, maar namens mij en alle andere golfers: petje af.

Mooie paraplu

Maar goed, de baan mag er dan mooi bij liggen, ikzelf lig er minder florissant bij. Dat wil zeggen: als het regent, krijg je mij met geen stok de baan op. Vorige winter heb ik leren golfen bij lage temperaturen, en ik moet toegeven: gewapend met goede kleding (en handschoenen! Vergeet de handschoenen niet) is het in de vrieskou echt prachtig golfen. Maar regen? Dat gaat me nog altijd te ver. Ik heb voor de vorm wel een mooie paraplu in mijn golftas zitten, maar eerlijk is eerlijk, zodra ik een paar druppels voel ren ik naar binnen voor warme chocomel.

Ik sloeg drie emmertjes ballen in de rondte, en voelde me zo nu en dan net een hole-vlaggetje in de wind

Het zal dan ook niemand verbazen dat ik weinig op de baan te vinden ben geweest deze maand. Dat viel me toch een beetje tegen van mezelf, en dus ben ik op zoek gegaan naar andere manieren om bezig te blijven met golf, zonder per se als een vlieger weg te waaien van de baan tijdens een herfststorm. De meest obvious optie? De overdekte drivingrange, natuurlijk. Daar kun je tijdens een bui of storm aardig beschut staan en toch in elk geval je swing oefenen. Off we go!

Nou wil het toeval dat ik dus precies naar de drivingrange ging tijdens een van die dagen dat je buiten moest uitkijken dat er geen halve bomen op je hoofd vielen, wat al een hele tour op zich was, en op zich was het best amusant om te zien hoe mijn ballen alle kanten op waaiden. Ik sloeg drie emmertjes ballen in de rondte, voelde me zo nu en dan net een hole-vlaggetje in de wind, maar toen begon de hoosregen de drivingrange binnen te waaien en was ik er wel weer klaar mee. Ik rende terug naar mijn auto alsof mijn leven ervan afhing, en raakte alsnog compleet doorweekt. Genoeg herfstgolf voor mij.

Mijn man en ik kijken het liefst naar Seinfeld terwijl we elkaar afwisselen op de mat

Dan maar proberen om aan het golfen te blijven tussen de vier veilige muren van mijn eigen huis. Ik overweeg nog even om in de huiskamer mijn swing te oefenen, maar ik vermoed dat het stucwerk op de muren daar minder blij mee zou zijn, en dus ga ik voor die andere optie: een putting mat. Ik associeer zo’n ding vooral met Amerikaanse films en series waarin CEO’s zo’n ding in hun kantoor hebben liggen voor tijdens saaie telefoontjes. Maar het is niet anders: we moeten en zullen golfen, dus hup: een mat gekocht. Natuurlijk wel even research gedaan welke het beste is - oftewel: welke het meest lijkt op een echte green - maar dan kunnen we aan de slag.

Op zich is het heel leuk, een beetje voor de tv oefenen met putten. En na een tijdje word je er nog goed in ook. Ik kan vanaf alle afstanden, die met witte streepjes op de groene mat staan aangegeven, keurig in het vizier putten. Mijn man en ik kijken het liefst naar Seinfeld terwijl we elkaar afwisselen op de mat. Zelfs mijn dochter begint te vragen of ze ook mag, en alhoewel ik haar nog niet 100 procent vertrouw met een club en een bal in de woonkamer, laat ik het oogluikend toe.

Afgrijzen

Maar dan, als ik op een droge middag (hoezee!) weer eens op de baan sta om een beetje te oefenen met putten, gebeurt er iets geks. Opeens sla ik alle ballen te zacht, ze komen meters voor de hole tot stilstand. Hoe kan dat? Ik heb juist zo hard geoefend met putten thuis! Tot mijn eigen afgrijzen ontdek ik dat het echte gras buiten veel stugger is dan de mat binnen. Daar gaat al mijn oefening… Uiteindelijk gaat er toch niks boven echt gras in de buitenlucht, is mijn conclusie. Maar wat mij betreft mag daar best een zonnetje bij schijnen.

Aafke Romeijn

Beeld: Bibian Bingen

Over de auteur

Aafke Romeijn is een Nederlandse muzikant, schrijver en journalist die bekend staat om haar populaire muziek albums en boeken. Daarnaast schrijft ze columns voor diverse kranten en magazines. In haar vrije tijd staat ze graag op de baan om te genieten van een potje golf. Meer weten? Bekijk de website van Aafke Romeijn.

 

 

 

 

 

 

 

 

Lees meer over
Blog Column