Dagboek van een beginner
Dagboek van een beginner
Het is een bekend probleem voor veel golfers: heb je eindelijk je teeshots wat beter onder controle, ga je ineens de mist in bij het korte spel. Of vice versa. In zekere zin lijkt mijn golfspel momenteel op een huis dat qua isolatie te wensen over laat. Vocht en tocht kruipen onherroepelijk naar het zwakste punt. Heb je de ene kier gedicht, steken de problemen pardoes elders de kop op.
Altijd nog beter dan wanneer er helemaal níéts lukt, zoals tijdens een ronde op De Kroonprins. Na een dag werken in Utrecht, kom ik redelijk bijtijds aan in het nabijgelegen Vianen. Jammer alleen dat de keuken de (heerlijke) kipsaté rijkelijk laat serveert, waardoor mijn starttijd van half 7 alsnog in het gedrang komt en ik zonder inslaan de baan in moet.
Golf brengt mensen (weer) samen. Zo ook nu
Met een opkomende verkoudheid in de ledematen en een bezweet voorhoofd loop ik naar hole 1 met Rutger (foto onder), de ex van een nichtje. Ik heb hem jaren niet gezien, maar golf brengt mensen (weer) samen. Zo ook nu. Hij heeft het golfvirus eveneens volledig te pakken en is begonnen in coronatijd, zoals velen.
Rutger (hcp 27,8) begint aardig aan zijn ronde, maar wordt vervolgens genekt door een aantal lelijke hooks. En ikzelf breng mijn scorekaart vakkundig om zeep met de ene na de andere getopte bal. Daar is die oude golfziekte weer! Maar hé, de zon schijnt, het gezelschap is uitstekend en het ijskoude biertje (0.0) op het terras na afloop ook. Volgende keer beter.
Wel verplicht ik mezelf tot huiswerk, maar dat is niet zo moeilijk als je hele algoritme wordt gedomineerd door golfinstructiefilmpjes. Ik probeer er wel voor te waken non-stop dit soort content tot me te nemen, want een te 'mechanische' swing ligt op de loer als je te veel aan je techniek denkt tijdens de handeling zelf (zoals ik eerder al eens beschreven heb).
Hoe dan ook helpt onder meer onderstaande drill van Justin Rose me er weer aardig bovenop, een goede oefening voor meer compressie én om het euvel early extension tegen te gaan. Een aantal dagen later op de drivingrange raak ik ze weer lekker: er gaat niets boven dat crispy balcontact. En nu vasthouden, graag.
Tekst gaat verder onder de post
Met al deze ervaringen weer in de tas, meld ik me een week later op De Lage Mors voor een weerzien met Maaike, mijn voormalig partner in crime voor deze rubriek. Ik ben fashionably late na een chaotische pappadag, waardoor inslaan er opnieuw bij inschiet. En dat wreekt zich andermaal. Na twee holes begint het echter ineens te draaien. Afslagen, approaches en pitches: alles is raak.
Welgeteld 26 putts heb ik nodig over 9 holes - bijna drie gemiddeld
Op één ding na. Maaike en ik kunnen elkaar wat dat betreft de hand schudden op deze zonovergoten woensdagavond. De swing gaat soepel, maar dat balletje wil er maar niet in. Welgeteld 26 putts (!) heb ik nodig over 9 holes - bijna drie gemiddeld. Zo wordt het nooit wat… “Tijd voor een gerichte les”, concluderen Maaike en ik dan ook in koor, nadat zij het putten zelfs staakt op hole 6 (par 3).
Maaike speelt louter oefenrondes en geniet vooral van de ontspanning. Ik daarentegen heb een heilig doel: minimaal handicap 39,9 halen voor het einde van het jaar. En het valt Maaike op dat ik die missie zeer serieus neem. “Ik ken niemand die zo bloedfanatiek is als jij!”, zegt ze, nadat ik mezelf kunstig uit een benaderde positie bij een boom heb gered op hole 8. Dankzij een geslaagde punch met een ijzer-6 lig ik weer midden op de fairway.
Waar ik voorheen vaak verzoop op deze moeilijke, waterrijke par 5 met stroke index 1, doe ik nu eigenlijk alles goed. Zélfs het putten (zie hieronder), met een verdienstelijke bogey tot gevolg. Na afloop blijkt dat ik 0,1 punt ben gezakt; mijn handicap blijft voorlopig steken op 46,0 (mede door die beroerde ronde op De Kroonprins).
Ik voel aan alles dat die grote sprong voorwaarts nabij is. Maar telkens loopt de score op door een bepaald onderdeel waarop ik het laat afweten. Toch maar een lesje putten nemen dus.
Het is een onderdeel dat je al gauw voor lief neemt. Niet zo uitdagend immers, en de techniek is nu eenmaal een stuk minder ingewikkeld dan bij een full swing. Maar het blijkt wel weer hoeveel slagen het je kost wanneer je korte spel niet op orde is:
Hole 1: drieputt
Hole 2: tweeputt
Hole 3: vierputt
Hole 4: drieputt
Hole 5: tweeputt
Hole 6: vierputt
Hole 7: drieputt
Hole 8: tweeputt
Hole 9: drieputt
Ronduit slecht dus. Daarbij moet wel aangetekend worden dat de greens van de golfbaan in Delden zeer lastig spelen, mede door de sterke ondulatie. Maar ook daar kan mijn golfpro Loed me ongetwijfeld bij helpen. Ik blijf volharden, net zolang tot mijn golfspel staat als een huis. Tochtvrij, als het even kan.
