Ik wil eerst nog even terugkomen op de veelbesproken persconferentie van Scottie Scheffler in de aanloop naar het Brits Open. Ik vond dat echt indrukwekkend. Hoe Scottie sprak over golf, dat hij ontzettend competitief is, altijd wil winnen, maar dat golf hem uiteindelijk niet de echte bevrediging geeft. Voor mij was dat heel erg herkenbaar. Ik vind het bewonderenswaardig hoe een wereldtopper en rolmodel als Scottie zo eerlijk en open durft te zijn over wat hem echt drijft. Het is zo gemakkelijk en ook verleidelijk om volledig geleefd te worden door golf.
Bij mij is dat, op een heel ander niveau natuurlijk dan Scottie als de nummer 1 van de wereld, ook jarenlang het geval geweest. Ik heb absoluut geen spijt van die periode, ik heb er ontzettend van genoten en het heeft me successen gebracht. Maar zoals ik in mijn vorige column schreef; ik laat de resultaten op de golfbaan mijn geluk buiten het golf niet langer bepalen. Daar hoort ook bij: me niet druk maken om wat de buitenwereld van mij vindt, maar zelf mijn keuzes maken.
Een tijdje geen toernooien spelen geeft vaak ook weer extra motivatie
Na tien jaar onafgebroken op de Tour, heb ik nu gekozen voor een veel beperkter speelschema en meer tijd thuis doorbrengen. Ik ga alleen naar een toernooi als ik zin heb om te spelen en er niet tegenop zie van huis weg te gaan. Het Schots Open van afgelopen week was mijn eerste toernooi sinds het Dutch Ladies Open van twee maanden geleden. Het is dan wel even wennen als je met een scorekaart in je achterzak op de eerste tee staat, maar het voelt ook heel snel weer vertrouwd en een tijdje niet spelen geeft vaak ook weer extra motivatie.
Ik haalde de cut in Schotland en eindigde op de gedeelde 57ste plaats. Van de tee was het heel goed, mijn ijzers waren niet scherp genoeg om hoger te eindigen. De winst op Dundonald Links ging naar Lottie Woad, pas 21 jaar oud en spelend in haar eerst toernooi als professional. Hoe knap is dat! De maandag na het Schots Open heb ik geprobeerd me te kwalificeren voor het Women’s Open van deze week, maar dat is helaas niet gelukt. Ik had een late starttijd en toen mijn flight de baan inging, begon het heel hard te waaien. Dat is pech, maar het hoort bij linksgolf, dus mij hoor je daar niet over mopperen.
Van het risico dat ik mijn tourkaart op de Ladies European Tour zou kunnen verliezen door minder toernooien te spelen, heb ik geen moment wakker gelegen. Ik weet dat wanneer ik fit en gemotiveerd ben, ik op wat voor manier dan ook snel weer speelrecht zou terugveroveren, mocht dat nodig zijn. Maar mede door de mooie tweede plaats in het Dutch Ladies Open sta ik er met een 37ste plaats op de Order of Merit goed voor.
Ik denk dat ik qua trash talk inmiddels wel tot de wereldtop behoor
Twee maanden geen toernooigolf betekent natuurlijk niet dat ik in die periode geen clubs aanraak. Ik train regelmatig en ik speel veel money games op banen rond mijn woonplaats LA. Een rondje golf spelen om geld, daar zijn ze in Amerika echt dol op. Ik vind het ook heel erg leuk. Vooral van trash talk, elkaar op een vrolijke manier een beetje pesten in de baan, kan ik enorm genieten. Ik denk dat ik qua trash talk inmiddels wel tot de wereldtop behoor…
Wat de komende weken en maanden betreft, Ik speel in augustus in ieder geval het PIF Londen Championship. En in de eerste week van september ook het Aramco Houston Championship. Of ik nog andere toernooien speel en welke dan, kan ik op dit moment nog niet zeggen. Zoals ik eerder aangaf hangt het er helemaal vanaf hoe gemotiveerd ik ben en of ik zin heb om te reizen.
Ik heb ook nog geen beslissing genomen of ik later dit jaar Qualifying School ga spelen voor de LPGA. Het circuit heeft in Craig Kessler een nieuwe commissioner en die heeft heel wat op z’n bordje. De LPGA heeft het financieel zwaar en moet echt beter op de kaart gezet worden, hopelijk gaat hem dat lukken. De Ladies European Tour blijft zich goed ontwikkelen met steeds meer mooie en grotere toernooien en ook hogere prijzengelden. Ik zou een combinatie spelen van de twee Tours leuk vinden, maar ik weet niet of die mogelijkheid er komt.
Ik ben er volgend jaar september in de Solheim Cup hoe dan ook bij op Bernardus Golf
In 2026 gaat de Solheim Cup grote invloed hebben op mijn schema. Ik wil op Bernardus natuurlijk ontzettend graag deel uitmaken van het Europesen team. Vanaf 2026 gaan de punten voor de kwalificatie dubbel tellen, dus dan kan het hard gaan. Richting de zomer is het sowieso belangrijk topvorm te tonen om kans te maken op een van de vier wildcards, mocht automatische kwalificatie niet lukken.
Ik ben er volgend jaar september hoe dan ook bij op Bernardus, want zoals jullie waarschijnlijk weten ben ik captain van het Europese team in de Junior Solhem Cup. Heel eervol en ontzettend leuk, ook omdat ik zelf Junior Solheim heb gespeeld en weet hoe speciaal die week gaat zijn voor die jonge meiden. Ik neem mijn taak als captain heel serieus. Ik wil de speelsters niet pas voor het eerst zien in de week van de Solheim Cup. Volgend jaar ga ik zeker bij een paar toernooien kijken, zoals bijvoorbeeld het Brits Amateur, om kandidaten voor het team te zien spelen en te leren kennen. Ik heb daar nu al ongelooflijk veel zin in.
