Voorspelen in Parijs

Wijzig je instelling en accepteer marketing cookies om deze inhoud te kunnen bekijken.

Op vrijdag 28 september vroeg in de ochtend wordt op de Albatros baan van Le Golf National de eerste bal geslagen in de 42ste Ryder Cup. Het ‘olé!’ ’olé!’ ‘olé’, ‘olé!’ bij de tee van hole 1 zal zo’n beetje tot in de beroemde tuinen van het tien kilometer verderop gelegen paleis van Versailles te horen zijn. De sfeer bij de eerste afslag in het tweejaarlijkse duel tussen Amerika en Europa is altijd bijzonder met spreekkoren die doen denken aan een voetbalwedstrijd. Op Le Golf National gaat eind september alles wat we in eerdere Ryder Cups hebben gezien en gehoord overtroffen worden. Alleen al rond de tee van de 383 meter lange par-4 eerste hole is plaats voor 6600 toeschouwers die voor een waar pandemonium zullen zorgen (bekijk de video hieronder).

Wijzig je instelling en accepteer marketing cookies om deze video te kunnen bekijken.

Als de GOLF.NL-driebal eind mei op een zonovergoten woensdagmiddag afslaat op die eerste hole is het heerlijk rustig. Alleen een Zweeds echtpaar dat de volgende starttijd heeft, kijkt toe hoe twee ballen keurig op de fairway belanden en één net in de rough aan de rechterkant. Om enigszins te ervaren wat de beste golfers van Amerika en Europa in september gaan meemaken, hebben we besloten van de zwarte tees te spelen. Alle holes van de Albatros-baan hebben een naam en hole1 heet ‘En avant’: voorwaarts/vooruit. En of we nog een stukje vooruit moeten na de afslagen, pfff. Bij de green wacht ook nog eens een serieuze plas water. We komen er niet onaardig vanaf met slechts één waterbal en staren daarna op de tee van hole 2 naar water, heel veel water, nog meer water en dan eindelijk achter een houten wal een green met een vlag op 192 meter van de tee. De par-3 luistert naar de naam L’apontage, te vertalen als ‘de landing’. Landen doen de ballen absoluut, maar wel twee keer met een harde ‘splash’. Na twee holes en al drie waterballen worden we (handicap 8, 9 en 11) wijs: niet meer afslaan van zwart, wit ook maar negeren, de resterende zestien holes spelen we van geel. Niet dat de Albatros-baan dan een makkie wordt. Daarover later meer. Eerst maar even iets over het ontstaan van Le Golf National.

De Franse golffederatie wilde in de jaren ’80, toen golf flink in de lift zat, een eigen complex waar de nationale selecties konden trainen. Ook moest er een vaste baan komen voor het Frans Open met veel ruimte voor publiek. Er werd gekozen voor een stuk grond van 139 hectare op 25 kilometer van Parijs en 10 kilometer van Versailles. Het terrein was helemaal vlak en werd gebruikt als landbouwgrond, dat was al zo in de tijd van Louis XIV, de Franse Zonnekoning die hof hield in het Paleis van Versailles. Voor de creatie van heuvels werd 1,6 miljoen kubieke grond naar Le Golf National getransporteerd, drie jaar lang reden er dagelijks vierhonderd vrachtwagens het terrein op. Op 5 oktober 1990 werd de Albatros baan feestelijk geopend door een vierbal met Greg Norman, Ray Floyd, Jeff Sluman en de Franse golfer Marc Farry.

Le Golf National heeft vooral in tijden van economische crisis financieel zware tijden gekend, maar is nu uiterst succesvol. Het Frans Open is er niet meer weg te denken. Eind juni vindt de 26ste editie plaats en het deelnemersveld is ijzersterk met tal van Europese Ryder Cup-helden en de Amerikaan Justin Thomas. In 2024 vinden de Olympische Spelen plaats in Parijs. Over de vraag waar het Olympische golftoernooi moest plaatsvinden was iedereen het snel eens, natuurlijk op de Albatros-baan van Le Golf National.

De baan is getekend door de architecten Hubert Chesneau en Robert von Hagge. Ze kozen voor wat tegenwoordig zo mooi een ‘inland links’ wordt genoemd. Bomen kom je op Albatros nauwelijks tegen, ook omdat de opdracht was een baan te maken die na de opening meteen volwassen zou ogen en jonge aanplant zou dat beeld verstoren. Om de door de Franse golffederatie gewenste ruimte voor vele duizenden toeschouwers te creëren, ontwierp het architectenduo een ‘stadionbaan’ met hoge heuvels als natuurlijke tribunes vanwaar toeschouwers het spel perfect kunnen volgen. De Albatros baan behoort nu tot de bekendste courses van Europa en de Tourpro’s spreken stuk voor stuk lovend over ‘een baan die alle onderdelen van je spel test’. Beroemd en berucht zijn de laatste vier holes, met eilandgreens en een zee aan water.

“Neem vooral voldoende ballen mee”, drukte Philippe Pilato GOLF.NL voor de ronde dan ook op het hart. Pilato, een voormalige teachingpro die nu plaatsvervangend directeur is op Le Golf National, lachte er veelzeggend bij. Had Philippe misschien nog een tip? “Blijf uit de rough, die is heel gemeen momenteel.” Daarmee bleek niets te veel gezegd. Het gras direct naast de fairways is maar een paar centimeter hoog, oogt goed te doen, maar probeer er met een iets langer ijzer doorheen te komen en het taaie spul slaat het clubblad ongenadig dicht. Uit de rough zo ‘splash’ het water in, het overkomt GOLF.NL meerdere keren totdat we, net als eerder in de keuze voor de tee, de ambities bij slagen in de rough drastisch naar beneden bijstellen.

Zware rough, water dat op negen holes serieus in het spel komt, greens die ook nog eens lastig zijn want snel en flink geonduleerd, is zo’n baan nog wel leuk om te spelen voor de gemiddelde amateur? Mais bien sûr! Veel hangt af van je instelling. Ga het gevecht met de 18 holes van Albatros niet aan als je doel is 36 stablefordpuntjes of meer over de streep te trekken. Vanaf handicap 24 krijg je van de gele tees wel dertig slagen mee, maar wie dat berekend heeft, was niet bepaald in een vrijgevige bui. Maakt uiteindelijk allemaal niet uit, deze baan spelen is gewoon een belevenis. De GOLF.NL-driebal ging spelend vanaf de gele tees ook nog herhaaldelijk kopje onder, maar de voldoening als een bal spectaculair over het water vliegt en wel veilig op één van die eilandgreens landt, is extra groot.

Le Golf National heeft naast de Albatros-baan nog een 18-holesbaan (Aigle) en een 9 holes parcours (Oiselet). Een club is er niet, golfers die vaak op Le Golf National willen spelen kunnen wel een jaarkaart kopen. De standaardprijs voor een greenfee op het Albatros parcours is tweehonderd euro, maar het kan een stuk goedkoper (zie kader). Alleen al om die vier befaamde slotholes een keer te kunnen spelen zou je naar Le Golf National moeten gaan.

Hole 15, par-4 345 meter (geel). Naam: Le juge, de rechter. Robert-Jan Derksen stond in het Frans Open van 2010 op de tee van hole 15 alleen aan de leiding. IJzer-3 rechts in het water, droppen op 172 meter van de vlag, water voor de eilandgreen, droppen, water, droppen en uiteindelijk een 10 op Le juge. Er wordt doorgaans hoog en hard gestraft op de Albatros baan.

Hole 16, par-3 137 meter. Naam: L’appel, de oproep, de lokroep. Ondanks de 10 op hole 15 in 2010 is de Albatros baan een van de favoriete courses van Robert-Jan Derksen. Op hole 16 maakte hij in 2013 een hole-in-one en won daarmee een dikke BMW.

Hole 17, par-4 405 meter. Naam: Le verdict, het vonnis. Een hole zonder water en een bunker ga je er ook niet vinden. Toch is ook hier het vonnis vaak hard met veel bogeys en erger want de hole speelt doorgaans in de wind, de rough links en rechts is meedogenloos en naar de green gaat het flink uphill.

Hole 18, par-5 411 meter. Naam: La foule, de menigte. Van geel een par-5 die, als je uit de bunkers rechts en het water links en rondom de eilandgreen blijft, redelijk goed te doen is. Van zwart 431 meter lang en dan wordt het een duivelse par-4 zeker als de hole de beslissing gaat brengen in de Ryder Cup.

Die laatste vier holes liggen in een soort vallei, rondom de hoge heuvels vanwaar een enorme menigte het schouwspel in de Ryder Cup straks kan gaan gadeslaan. Dat gaat bloedstollend spannend en dramatisch golf opleveren, een betere baan voor het Matchplay in de Ryder Cup kun je eigenlijk niet bedenken.

Bij recente Ryder Cups lag het maximumaantal toeschouwers per dag op 45.000. Op Le Golf National zullen dat er 61.000 zijn. Ongeveer 35 procent van de kaartjes is gekocht door golffans uit Groot-Brittannië en Ierland, 33 procent door Fransen en 15 procent door Amerikanen. Een kaartje kopen voor de Ryder Cup zit er nu niet meer in, alles is uitverkocht, ook de oefendagen met 30.000 toeschouwers.

Tot eind augustus kun je wel de baan spelen, er zijn nog voldoende starttijden want vanwege de vakantie is het in die periode minder druk. Als je de baan zelf hebt ervaren, wordt kijken naar de Ryder Cup op televisie straks nog veel leuker. ‘Kijk, daar sloeg ik de bal ook in het water!’ Als de beelden van de Ryder Cup eind september heel de wereld over zijn gegaan, verwacht Le Golf National een veel grotere toeloop van golfers die allemaal in de sporen willen treden van de helden van de Ryder Cup.  

Spelen op Le Golf National

De standaard greenfeeprijs voor de Albatros baan van Le Golf National is 200 euro. Maar golfreisbureaus als Pin High Golftravel bieden aantrekkelijke arrangementen naar de Ryder Cup venue aan. Bijvoorbeeld een shortbreak van twee nachten in het onlangs gerenoveerde Novotel hotel direct aan de baan (2-pk/LO) en twee greenfees vanaf 399 euro. De Eifeltoren is niet ver weg van Le Golf National en in Versailles, met al die leuke pleintjes en restaurantjes, zit je in een minuut of tien. Kijk voor de arrangementen op pinhigh.nl. 

Lees hier alles over de Ryder Cup.
Lees ook: De best gewaardeerde golfbanen in Frankrijk.