Het Aramco Houston Championship van begin deze maand was voor mij het laatste toernooi van dit seizoen. Zoals eerder aangegeven heb ik de keuze gemaakt dit jaar meer tijd thuis in Californië door te brengen. De resterende toerenooien op de Ladies European Tour zijn allemaal buiten Amerika, en ik wil het land voorlopig niet meer uit. Ik verblijf hier nog altijd op een visum en de kans bestaat dat je bij terugkomst Amerika niet meer in mag. Die kans is in mijn geval denk ik heel klein, maar het is hoe dan ook een risico.
Ik heb dit jaar alleen de toernooien gespeeld die ik echt wilde spelen, als van huis weggaan me niet tegenstond. Die aanpak is me heel goed bevallen. Ik heb genoten van het spelen en de resultaten waren ook zeker niet slecht. Ik heb dit seizoen zes toernooien gespeeld en sta keurig 28ste op de Order of Merit, de jaarranglijst van de Ladies European Tour.
Het Dutch Ladies Open, met een prachtige tweede plaats, was een hoogtepunt. En vorige maand werd ik in het PIF London Championship derde. Ik was in de laatste ronde +3 na zes holes. In het verleden zou ik heel veel moeite hebben gehad om zo’n slechte start om te draaien. Maar ik ben enorm gegroeid als persoon, mentaal ben ik nu veel sterker.
Met mijn caddie Thomas had ik voor de ronde -4 als doel gesteld. Dat zou een prima score zijn, want de baan van de Centurion Club speelde heel pittig. Met een bogey, zes birdies en een heerlijke eagle op hole 18 speelde ik de resterende twaalf holes in -7. Daardoor kwam ik precies met -4 binnen. Dat geeft dan ontzettend veel voldoening. Ik vind het ook geweldig om zulke momenten samen te beleven met Thomas, die naast mijn caddie ook een heel goede vriend is geworden.
Mijn laatste toernooi in Houston ging weer wat minder met een vijftigste plaats. Maar ook toen merkte ik een duidelijk verschil met pakweg een jaar terug. Ik had ook die week alles gegeven, gevochten voor iedere slag maar er zat gewoon niet meer in dan die vijftigste plaats. Daar kan ik dan mee leven en ik stapte ook niet met een slecht gevoel in het vliegtuig terug naar huis.
Van de zes toernooien die ik heb gespeeld, waren er zes van Aramco of PIF, het staatsinvesteringsfonds van Saoedi-Arabië. Ik ben al enkele jaren ambassadrice voor Golf Saudi. Toen ik het aanbod kreeg voor dat partnership heb ik eerst research gedaan, me verdiept in Saoedi-Arabië als land en de plannen van PIF in de golfsport. Natuurlijk weet ik dat het met de mensenrechten slecht is gesteld en met de positie voor vrouwen kan het ook veel beter.
Ik ben ook gewoon een sporter, geen politicus
Maar bijna alle landen doen zaken met Saoedi-Arabië. PIF steekt geld in de Formule 1, in tennis en in andere sporten. Je kunt bijna niet om PIF heen. Ik ben ook gewoon een sporter, geen politicus. Ik moet met golf mijn geld verdienen en speel toernooien over heel de wereld, ook in andere landen waar het niet best is gesteld met de mensenrechtensituatie. Ik hoop, en denk, dat juist door als vrouwen golftoernooien te spelen in een land als Saoedi-Arabië er dingen ten goede veranderen. Golf gaat hoe dan ook hard groeien in Saoedi-Arabië, er zijn plannen voor honderd nieuwe golfbanen in de komende jaren.
Nog nooit heeft iemand in mijn gezicht kritiek geleverd op mijn beslissing met Saudi Golf in zee te gaan. Online wel een paar berichten, maar ook daar valt het heel erg mee. Bij de mannen met LIV Golf en de PGA Tour gaat het er veel heftiger aan toe, daar is ook echt strijd tussen de circuits. Mannen als Phil Mickelson, Bryson deChambeau en Brooks Koepka zijn voor tientallen miljoenen weggekocht.
De financiële mogelijkheden van de Ladies European Tour zijn nog altijd heel beperkt. De prijzengelden van de toernooien zijn daarom vaak nog heel laag, zeker vergeleken met de mannen. De toernooien van PIF of Aramco kennen wel een mooi prijzengeld en de deelnemersvelden zijn ook een stuk sterker. Er wordt op heel goede banen gespeeld en je ziet dat de beste speelsters dan komen bovendrijven. De faciliteiten zijn altijd top, qua fitnessmogelijkheden bijvoorbeeld, en ook de caddies worden heel goed behandeld.
De Saudi’s willen het vrouwengolf echt naar een hoger niveau tillen
Ik heb meerdere keren in een pro-am gespeeld met Yasir Al-Rumayyan, de topman van PIF en LIV Golf. Hij is een heel enthousiast golfer, speelt prima, al sla ik hem er natuurlijk wel uit met mijn verre drives. Dat vindt hij ook wel mooi. De Saudi’s willen het vrouwengolf echt naar een hoger niveau tillen. Bij de LPGA Tour waait met de nieuwe commissioner Craig Kessler ook een andere wind. Kessler denkt veel zakelijker, het zou mij niet verbazen als er een soort van samenwerking komt tussen de LPGA en PIF.
Ik kon er zelf helaas niet bij zijn op Bernardus Golf, maar heb natuurlijk wel de beelden gezien en de artikelen gelezen over de ‘Nog één jaar tot de Solheim Cup’-bijeenkomst. Dat zag er allemaal heel vrolijk uit, het toernooi gaat nu ook echt leven. Mooi ook, de promotie om allemaal met de fiets te komen, dat spreekt mij als hobbywielrenster erg aan.
Wat mijn golf betreft kijk ik dus terug op een kort maar heel geslaagd seizoen. Het enige wat een beetje steekt is dat ik geen toernooi heb kunnen winnen. De teller staat sinds 2019 op vijf zeges op de Ladies European Tour. Vijf keer winnen is mooi en ik ben er ook trots op, maar zes, of zeven klinkt toch nog heel wat beter. Dat is iets voor de toekomst, de komende maanden richt ik me thuis op andere dingen. En er komen ongetwijfeld mooie dingen aan. Ik houd jullie op de hoogte!
