Als ik terugkijk op mijn seizoen tot op heden ben ik blij dat ik dit jaar alleen de toernooien heb gespeeld die ik ook echt wilde spelen. Die aanpak is me heel goed bevallen. De laatste tien jaar had ik zeer volle schema's gespeeld met soms wel 35 toernooien in een jaar, een combinatie van LPGA en LET. Dan is het soms lastig om het plezier erin te houden en ernaar uit te kijken om langere tijd van huis weg te zijn.
Ik heb nu echt genoten van de toernooien en daar bovenop waren de resultaten ook zeker niet slecht. Ik heb dit seizoen zes toernooien gespeeld en sta keurig 28ste op de Order of Merit, de jaarranglijst van de Ladies European Tour. Na het Aramco Houston Championship van begin deze maand is de LET nu in Europa en daarna Azië en ik neem weer even een pauze.
Het Dutch Ladies Open, met een prachtige tweede plaats, was een hoogtepunt. En vorige maand werd ik in het PIF London Championship derde. Bij de start van de laatste ronde was ik in contention, maar helaas begon ik erg slecht en was ik al +3 na zes holes. In het verleden zou ik heel veel moeite hebben gehad om zo’n slechte start om te draaien, had ik het toernooi weggegeven. Maar ik ben enorm gegroeid als persoon en mentaal ben ik sterker dan ooit. Mijn caddie Tomas heeft hier ook een belangrijke rol in.
We hebben een heel goede klik samen, het voelt echt als 'teamwork'. Tijdens de rondes spelen we altijd spelletjes en stellen we bepaalde doelen. Zo zeiden we na die slechte start met +3 in Londen: 'oké; laten we terugknokken tot level par'. Toen dat was gelukt stelden we weer een nieuw doel. Die zondag speelde ik de laatste twaalf holes in -7 met zes birdies en een heerlijke eagle op hole 18. Dat geeft dan ontzettend veel voldoening. Het omdraaien van zo'n ronde lukt dan echt door mentale weerbaarheid. Ik vind het ook geweldig om zulke momenten samen te beleven met Tomas, die naast mijn caddie ook een heel goede vriend is geworden.
Mijn laatste toernooi begin deze maand in Houston eindigde ik op de vijftigste plaats, door helaas een mindere ronde op zondag in vergelijking met London. Maar ook toen merkte ik een duidelijk verschil met pakweg een jaar of vier terug. Ik had ook die week alles gegeven, gevochten voor iedere slag, maar er zat gewoon niet meer in dan die vijftigste plaats. Daar kan ik door mijn goede instelling en mentaliteit die week dan mee leven, en ik stapte ook niet met een slecht gevoel in het vliegtuig terug naar huis.
Van de zes toernooien die ik dit jaar heb gespeeld, waren er vier van PIF, het staatsinvesteringsfonds van Saoedi-Arabië. De PIF / Aramco toernooien zijn onderdeel van het speelschema van de LET. Gelukkig hebben wij als speelsters, en met name op de LET, niet hoeven te kiezen tussen Saoedi-Arabië en een vaste Tour. Bij de mannen is een partnership tussen de PGA tour en PIF / Aramco niet gelukt en er zijn grote spelers voor honderden miljoenen weggekocht door LIV Golf. Daar is veel kritiek op gekomen. Als het wel tot een vorm van samenwerking met de PGA Tour was gekomen, was dat volgens mij veel minder geweest, want bijna alle landen in de wereld doen zaken met Saoedi-Arabië.
Ik ben ook gewoon een sporter, geen politicus
PIF steekt geld in de Formule 1, in tennis en in andere sporten. En er was ook een regulier toernooi in Saoedie-Arabië op de speelkalender van de DP world Tour. Je kunt simpelweg niet om PIF heen. Ik ben ook een sporter, geen politicus. Ik moet met golf mijn geld verdienen en speel toernooien over heel de wereld die onderdeel zijn van de LET en LPGA Tour. Ik hoop, en denk, dat juist door als vrouwen golftoernooien te spelen in een land als Saoedi-Arabië er dingen ten goede veranderen. Golf gaat daar hoe dan ook hard groeien, er zijn plannen voor honderd nieuwe golfbanen in de komende jaren.
Ik ben al vijf jaar ambassadrice voor Golf Saudi. Samen met de andere ambassadrices, dat varieert tussen de tien en twaalf, hebben we al veel kunnen bereiken op de LET, onder andere met het omhoog brengen van prijzengelden. Nu spelen we bij PIF toernooien voor prijzengelden tussen de twee en vijf miljoen euro, dit maakt echt een enorm verschil. Hierdoor krijg je ook sterkere deelnemersvelden met speelsters uit de top-10 van de wereld.
Daarnaast wordt er op heel goede banen gespeeld en het is mooi om te zien dat de beste speelsters dan komen bovendrijven. De faciliteiten zijn altijd top, qua mogelijkheden voor fitness en recovery, met een team van fysio's. De player lounges zijn ook top en onze caddies worden er heel goed behandeld. Je kan alles echt vergelijken met onze Majors en daarom speel ik de toernooien van PIF heel graag. Bij de LPGA Tour waait met de nieuwe commissioner Craig Kessler gelukkig een andere wind. Kessler denkt veel zakelijker dan zijn voorgangster. Het zou mij niet verbazen als er een soort van samenwerking komt tussen de LPGA en PIF, ik juich dat in ieder geval erg toe.
De Saudi’s willen het vrouwengolf echt naar een hoger niveau tillen
Sowieso ben ik heel benieuwd wat er de komende jaren gaat gebeuren met PIF en het professionele golf. Het zou mooi zijn als er bij de mannen tussen LIV Golf en de PGA Tour ook meer rust komt. Golfers moeten vrij zijn om te spelen waar ze willen met status op de verschillende Tours en overal de mogelijkheid punten te verdienen voor de wereldranglijst. Bij de mannen speelt de hele wereldtop alleen in de majors nog tegen elkaar. Ik hoop dat hier snel verandering in komt zodat iedereen weer met meer plezier naar het mannengolf gaat kijken want iedereen wil de wereldtoppers vaker tegen elkaar zien spelen.
Ik kon er zelf helaas niet bij zijn op Bernardus Golf, maar heb natuurlijk wel de beelden gezien en de artikelen gelezen over de ‘Nog één jaar tot de Solheim Cup’ bijeenkomst. Dat zag er allemaal heel vrolijk uit, het toernooi gaat nu ook echt leven. Mooi ook de promotie om allemaal met de fiets te komen, dat spreekt mij als hobby wielrenster erg aan.
Wat mijn eigen golf betreft kijk ik dus tot nu toe terug op een kort maar heel geslaagd seizoen. Het enige wat een beetje steekt is dat ik geen toernooi heb kunnen winnen. De teller staat sinds 2019 op vijf zeges op de Ladies European Tour. Vijf keer winnen is mooi en ik ben er ook trots op, maar zes, of zeven klinkt toch nog heel wat beter. Dat is iets voor de toekomst, de komende maanden richt ik me thuis op andere dingen. En er komen ongetwijfeld mooie dingen aan. Ik houd jullie op de hoogte!
