Luiten heeft zin in The Open: 'Ik speel dit jaar goed, het vertrouwen is groot'

Joost Luiten speelde dinsdagmiddag een oefenronde op Royal Liverpool met de Amerikaan Russell Henley. Voordat ze afslaan op de eerste tee vraagt Henley, de nummer 31 van de wereldranglijst, aan Luiten: “Joost, hoeveel holes-in-one heb je inmiddels al gemaakt in competition.” Luiten lachend: “Ik sta nu op zeven. En ook drie keer een albatross, dat is volgens mij een record op de Tour.”

Vervolgens trekt de in een oranje jack gehulde Nederlander twee zwarte regenhandschoenen aan, want de druppels vallen niet hard maar wel heel gestaag. Met de driver slaat de Nederlander zijn bal vervolgens te veel rechts, in één van de 81 bunkers die een groot gevaar vormen op Royal Liverpool. De linksbaan wordt ook wel Hoylake genoemd naar het kustplaatsje in het noordwesten van Engeland waar de club gelegen is.

Bunkers

In 2014 bij het laatste - door Rory McIlroy gewonnen - Brits Open op Hoylake was Luiten er ook bij. Met 81-76 miste hij roemloos de cut. “Ik was geblesseerd, had last van een slijmbeursontsteking die week en kon mijn rechterarm niet goed bewegen”, vertelt hij na de oefenronde met Henley. “Achteraf had ik niet moeten spelen, maar een major laat je niet snel schieten.”

Deze week komt Luiten blessurevrij en in goede vorm aan de start in de 151ste editie van The Open Championship. Hij herkende ondanks zijn eerdere optreden in 2014 weinig van de holes van Hoylake. “Dat heb ik altijd met linksbanen, ik vind veel holes op elkaar lijken. Zelfs op de Old Course van St. Andrews, die ik toch al vaak heb gespeeld, moet ik altijd denken hoe sommige holes ook alweer zijn.”

Van de eerste negen holes van Hoylake is Luiten in ieder geval onder de indruk. “Ik speel woensdagmiddag de tweede negen, ik weet dus nog niet hoe die zijn, maar de holes die ik vandaag heb gespeeld zijn heel goed en lastig. Door de regen speelde het erg lang, de bal vloog voor geen meter. Veel linksbanen zijn oud en daardoor een beetje gedateerd, maar hier liggen de bunkers bijna allemaal op de goede plekken.”

Dit is een fantastisch toernooi, zo enorm groots opgezet, de sfeer is fantastisch

Balvlucht

De diepe, gapende bunkers vermijden, het is een belangrijke voorwaarde om goed te kunnen scoren op linkscourses. Luiten liet zich ooit ontvallen dat hij niet zo'n fan is van spelen op zeebanen. “Ik heb in het verleden gezegd dat linksgolf niet mijn favoriete type spel is. Ik bedoelde niet dat ik linksgolf niks vind. Bosbanen hebben mijn voorkeur en de Masters vind ik mooier dan het Brits Open, dat zal altijd zo blijven. Maar linksgolf vind ik ook leuk, zeker een paar weken per jaar en al helemaal in The Open. Dit is een fantastisch toernooi, zo enorm groots opgezet, de sfeer is fantastisch. En de toeschouwers op de baan hebben vaak veel verstand van golf, dat merk je aan de reacties op bepaalde slagen.”

Tijdens de oefenronde slaat Luiten van de tee herhaaldelijk mooie lage ballen met zijn ijzer-2. “In de wind is dat een ideale club, ik hoef niet te manipuleren om de bal laag te houden en dat moet je wel kunnen in een Brits Open. Ik denk dat ik die ijzer-2 vaak ga gebruiken van de tee, ook om voor de fairwaybunkers te blijven.” Luiten voelt zich sowieso steeds meer op zijn gemak als de wind aanwakkert. “Omdat ik mijn swing wat heb aangepast is mijn balvlucht een stuk strakker. Eerder dit seizoen in het Korea Championship waaide het vier dagen hard en ik eindigde daar als derde, dat was me zonder die swingverandering nooit gelukt.”

Geluk

Afgelopen week speelde Luiten in het Schots Open ook lange tijd goed, een plek in de top-20 in het sterk bezette Rolex Series-toernooi leek zondag haalbaar. Maar op de laatste negen holes ging het flink mis. “Ik maakte een totaal onnodige dubbel-bogey die ik mentaal niet kon accepteren. Ik bleef te lang boos op mezelf, dat kostte me in de harde wind een paar slagen. Dat mag deze week niet gebeuren. Bij linksgolf is de factor geluk groter, dat is ook een reden waarom het niet mijn favoriete spelletje is. Je slaat een perfecte bal en met een ongelukkige stuit eindig je kansloos in een bunker. En de draw speelt een grote rol. De ochtendgroep kan in heel rustig weer spelen en de middaggroep in keiharde wind, dan heb je pech. Maar dat hoort bij dit toernooi en daar moet ik me mentaal op instellen.”

Luiten speelt voor de negende keer het Brits Open, een 32ste plaats in 2019 is zijn beste resultaat. “Ik heb, ook in de Dunhill Links, vaak genoeg bewezen prima uit de voeten te kunnen op linksbanen. Ik speel dit jaar goed, het vertrouwen is groot, maar je weet in golf vooraf toch nooit hoe het loopt. Als ik donderdagochtend op die eerste tee sta (starttijd 08:52 Nederlandse tijd, red), is het gewoon oogkleppen op en alles geven, net als in alle andere toernooien.”

Majors

De 37-jarige Luiten speelde in zijn carrière twintig keer in een major, de vier grote toernooien die de plek van een golfer in de geschiedenisboeken grotendeels bepalen. Een 21ste plaats in het US PGA van 2012 is nog altijd zijn beste klassering. Tegenvallend voor een zesvoudig winnaar op de DP World Tour? Luiten: “Er zijn ieder jaar maar vier majors en die zijn altijd ijzersterk bezet. In een gewoon toernooi van de DP World Tour zijn er misschien zestig spelers die ik in die week moet verslaan, in een major zijn dat er 130. Ook deze week zijn er geen pannenkoeken bij. Als ik hier top-30 eindig is dat een heel goed resultaat maar je hoopt natuurlijk altijd op nog beter.”

Vorige week in Schotland werd Luiten door Ryder Cup-captain Luke Donald uitgenodigd voor een samenzijn met spelers die mogelijk het Europese team kunnen halen dat het eind september in Italië opneemt tegen de Amerikanen. “Ik hoor bij een groep van pakweg twintig spelers die vechten om twee of drie plekken. Ik zal mezelf nog een paar keer heel goed moeten laten zien, een toernooi winnen of nog een keer tweede worden om een kansje te hebben, dat besef ik. Ik wil natuurlijk heel graag een Ryder Cup meemaken, maar ik ben er nu verder niet mee bezig. Ik moet gewoon goed spelen, focus me op deze week en dan gaan we zien wat er gebeurt.”