First timers #6: het Tour-debuut van Daphne van Houten

Spelen op de Ladies European Tour, een droom die werkelijkheid werd voor jou. Voelde het ook echt zo toen je aan het toernooi begon op de Rosendaelsche Golfclub?
"Ja, het is in Europa het hoogste niveau dat je kunt spelen. Ik merkte dat er een heel andere sfeer hangt dan bij de wedstrijden die ik normaal speel. Op de drivingrange stond ik meteen tussen grote namen ballen te slaan."

Voelde je extra druk?
"Ik voelde veel druk ja, omdat mensen misschien een hoger niveau van mij hadden verwacht. Ik wist dat mijn swing niet helemaal top zat op dat moment. Het was ook een druk seizoen, dus ik had minder aan mijn swing kunnen werken dan gewild. Dat doe je liever niet tussen de toernooien door. En ik vind de Rosendaelsche echt een heel moeilijke baan, helemaal vanaf wit. Dat ben ik niet gewend. Bij de EDGA (European Disabled Golf Association, red.) spelen we altijd van rood en dan zijn mensen een bepaalde score van mij gewend. Sommige holes waren gewoon te lang, dan moet je op bogey spelen."

Je zei vooraf dat het onwennig voor je was. Je vertelde bijvoorbeeld dat je niet in het midden van de drivingrange ging staan. Veranderde dat in de loop van de week?
"Nee, eigenlijk niet. Ik vind het ook wel prima zo aan de zijkant, dan kan ik rustig kijken. Ik moet toch iedereen een beetje leren kennen en mijn plekje zien te vinden."

Hoe was je contact met andere speelsters? Praatte je vooral met de andere Nederlandse speelsters?
"Ik kende wel al een paar speelsters, Laura Beveridge bijvoorbeeld. Bij de Aramco Teamseries had ik haar ontmoet. Het was leuk dat ik in ieder geval een bekend gezicht tegenkwam en natuurlijk heb ik met bijna alle Nederlanders gesproken. Maar verder kwam ik niet echt in contact met mensen die je niet kent op de Tour."

Ik kan zeggen dat ik echt van alles heb genoten. Zelfs van de dubbel bogeys

Kreeg je nog bepaalde tips van hen?
"Ik had vooraf een interview samen met Pasqualle Coffa. Zij zei nuttige dingen. Het is ook vet om op in eigen land zo'n toernooi te spelen. Dat zorgde ervoor dat ik er extra van genoot."

Welke tips gaf zij?
"Pasqualle zei dat ze van alle momenten ging genieten. Dat heb ik het meeste meegenomen. Zelfs van de dubbel bogeys heb ik genoten. Op dat moment misschien even niet, maar het vervelende gevoel verdween snel als ik mijn vader en coach aan de zijkant zag lopen."

Kwamen er veel mensen speciaal voor jou kijken?
"Niet per se veel, maar wel de mensen die belangrijk voor mij zijn. Mijn ouders, mijn schoonzus, mijn familie eigenlijk. En het was leuk dat de vrouw van mijn coach er ook bij was."

Ben je er dan mee bezig dat zij staan te kijken naar jou?
"Ik heb in het begin niet eens doorgehad dat ze waren, want ze kwamen wat later. Ik zat dus in de volle focus met mijn broer als caddie. We zaten samen in een soort bubbel en na een paar holes zag ik ze pas lopen."

Dan naar het toernooi zelf. Je begon met een dubbel bogey en daarna drie knappe parren. Had je last van spanning?
"De eerste hole was echt de spanning inderdaad. Ik sloeg 'm niet zo best van de tiende tee af, waardoor ik mezelf blokkeerde om naar de green te kunnen slaan. Toch probeerde ik de bomen te omzeilen, maar met spanning gaat dat niet. Ook de up & down lukte niet, dus het ging van kwaad tot erger met die hole. Maar ik dacht ook meteen dan heb ik dit maar gehad. Ik had uiteindelijk een betere score willen neerzetten, maar ik kan zeggen dat ik mezelf ben gebleven en het ook weer niet zo rampzalig heb gedaan."

Had je eerder dit soort spanning gevoeld op de golfbaan?
"Jawel, maar op een andere manier. Dat was bij de G4D Tour, die toernooien zijn een paar keer per jaar tijdens DP World Tour-toernooien. Iedereen kan mijn score dan online ziet, maar er is weinig publiek. Het was dus wel een ander soort spanning."

Je bent er dus echt mee bezig als mensen je scores kunnen zien. Geeft dat ook extra prestatiedrang?
"Als de spanning zo hoog is als tijdens de eerste ronde van het Big Green Egg Open, dan wordt het veel moeilijker. Bij spanning zijn de spieren korter en daardoor raakte ik de bal niet zoiets ik wilde. Dat is niet goed, maar 'gezonde' spanning zorgt juist voor focus. Daardoor kwam in die bubbel, zoals ik vertelde. Dan ben je echt alleen maar met het golf bezig."

De tweede ronde maak je een betere score. Was je meer gesetteld?
"Ik wist meer waar bepaalde dingen zijn en wat ik kon doen op de puttinggreen bijvoorbeeld. De eerste keer was ik vooral bezig of niemand last van mij had. In de tweede ronde kende ik mijn flightgenoten natuurlijk ook beter. Dat maakt het allemaal wat makkelijker en relaxter."

Wijzig je instelling en accepteer marketing cookies om deze inhoud te kunnen bekijken.

Je maakte twee birdies tijdens het toernooi. Was die eerste birdie speciaal?
"Als ik in de bubbel zit, weet ik altijd heel weinig na mijn ronde. Maar ik weet wel dat de birdie op hole 3 in de eerste ronde een heel fijn moment was. Zie, je kan het wel, dacht ik toen."

Wat vond je over het algemeen van het niveau bij het Big Green Egg Open?
"Ik speelde met een wat jonger meisje uit Spanje, Teresa Toscano. Ik zag dat er talent in zit, maar zij moest ook wennen vanwege haar leeftijd. Maar ik kon zien dat het niveau erg hoog lag. En Laura Beverdige was in vorm, dus ik had verwacht dat zij goed zou spelen. Toen ik die scores zag, wist ik dat het wel een ander niveau is dan waar ik zit. Al zeg ik niet dat het onmogelijk is om er te komen."

Wat is de grootste les die je geleerd hebt?
"Puur genieten van het spel. Dat zorgt dat ik op een beter niveau speel. Dat gevoel moet ik gewoon houden. En de spanning iets minder de overhand laten hebben. Lekker loslaten en kijken waar het schip strandt. Goede scores willen maken omdat mensen je volgen werkt averechts. Ik wist dat ik er qua niveau nog niet was."

Wil je volgend jaar weer meedoen op de Hilversumsche aan het Big Green Egg Open?
"Die baan heeft mij altijd gelegen, maar die heb ik ook nooit van wit gespeeld. Ik hoop dat ik een uitnodiging krijg, dat zou superleuk zijn."

Wat zou je volgend jaar voor het eerst willen presteren of meemaken?
"Ik heb dit seizoen ook voor het eerst op de LET Access (niveau onder LET, red.) gespeeld. Volgend jaar wil ik daar een iets voller seizoen spelen. Dan zie ik het als een nulmeting om te kijken of mijn doelen reeël zijn. Helaas kan ik niet meedoen met Qualifying School, want dat zijn vijf en vier rondjes achter elkaar met slechts één rustdag. Dat kan mijn lichaam jammer genoeg niet aan. Het is daarom ook een doel om een betere conditie te krijgen, zo ver dat kan met mijn scoliose. Ik wil moeiteloos drie rondes achter elkaar kunnen lopen."