Voor de wijnliefhebbers onder ons. Dit kun je zelf. Pak een setje oude clubs en een ijzerzaag, en de helft van het werk is al gedaan. Hiermee kun je de plank nooit misslaan.
Gaat zo’n wijnrek je nog boven de pet, begin dan met een eenvoudige kapstok. Dit is knutselen voor beginners. Sorry hoor, maar wie hier nog een zooitje van maakt, mist waarschijnlijk ook op de green die puttjes van een meter.
En als je dan toch lekker bezig bent, maak je er een flessenopener bij voor de biertjes die je na een heerlijke golfronde opentrekt.
Oeps, denken we alweer aan wijn. Maar met de kurkentrekker gemaakt van je oude putter die jou bij ontelbare birdie-pogingen terzijde stond, plopt een flesje Grand Cru toch net iets lekkerder open…
Nog eentje uit de categorie voor beginners: de keukenrolhouder. Simpel te vervaardigen.
Tijd om langzaam over te gaan naar het knutselwerk voor gevorderden. We weten niet hoe het jou op school is vergaan met de soldeerbout, maar wij hebben ons diploma nog boven het bed hangen. Voor dit meesterstukje is echter een vervolgcursus lassen wellicht geen slecht idee. En dan maak in no time van iets meer dan twee handen vol clubhoofden een fraaie (fruit)schaal.
Die schaal zet je natuurlijk op een salontafel in hetzelfde thema.
Komen we beetje bij beetje bij de echte meesterwerken uit. Dit is een stoel waarop ontwerper Gerrit Rietveld jaloers had kunnen zijn. Past in elk interieur.
Er is altijd een baas boven baas. De kroon op het werk van een hobby-ijzersmid. Of moeten we zeggen: de troon op het werk. We maken een diepe buiging voor de maker van deze ijzersterke fauteuil. Knap staaltje, kunnen we er nog aan toevoegen.
De toegift: nu je toch al die ijzers uit je oude golftas hebt gebruikt, kun je met die tas aan de slag. Maak er een barkruk van, of een stamtafel.
Toch zelf maar niet het werk? Breng je clubs dan naar een handige Harry of een echte ijzervreter die het voor je wil maken. En anders kun je altijd nog het internet afstruinen naar kunstwerkjes van anderen. Alleen geef je jouw oude clubs op zolder of in de schuur dan natuurlijk geen tweede leven…