Voor altijd ‘Mister 59’

Op dinsdagmiddag 11 augustus 2015 stapt Robin Kind een beetje balend de achttiende green af van de Bochumer Golfclub. De dan 23-jarige Nederlandse tourpro heeft op de tweede dag van het Sparkassen Open geschiedenis geschreven met een ronde in 59 slagen. Toch is hij in eerste instantie allesbehalve euforisch. “Toen ik van de green afliep was ik teleurgesteld dat het geen ronde 58 was geworden”, zegt Kind lachend in het clubhuis van Leeuwenbergh, de golfbaan waar hij als tienjarig ventje zijn eerste ballen sloeg en tegenwoordig werkt als golfleraar. “Ik speelde die dag zo ongelooflijk goed, zat helemaal in de flow, ik was er echt van overtuigd dat ik mijn derde slag op hole 18 (par-5) van 79 meter naar de pin ging uitholen voor eagle.” Dat lukte net niet, de perfect geslagen bal van Kind stopte op een centimeter van de hole. Geen eagle, wel de makkelijkst denkbare putt voor birdie en een ronde in 59 slagen.

Reacties

Nadat Kind zijn scorekaart met zes pars, elf birdies en een eagle had getekend, kwam snel het besef dat hij iets uitzonderlijks had gepresteerd. “Ik werd van alle kanten gefeliciteerd, ook vanuit het buitenland kreeg ik veel reacties. Wat ik het mooiste vond is dat iedereen me aansprak met ‘Mister 59’.” Vijf jaar later gebeurt dat nog steeds regelmatig. “Hier op Leeuwenbergh maar ook op andere banen komen soms mensen naar me toe die zeggen: ‘Jij bent toch die golfer van dat rondje 59?’ Het verbaast me eerlijk gezegd hoeveel mensen ervan weten want het is toch al weer een tijdje geleden.”

‘Mister 59’ geeft op Leeuwenbergh les aan golfers die soms ook in 59 slagen rond gaan, maar dan over 9 holes. “Ik vind het mooi om met talenten en de betere spelers te werken, maar ik geniet er ook van als ik beginners en hogere handicappers kan helpen. Het voelt goed als je golfers met een paar simpele aanwijzingen betere ballen kunt laten slaan. Ik probeer golf zo simpel mogelijk te houden en vooral niet te diep in te gaan op de techniek.”

Bergafwaarts

Ongetwijfeld ook omdat hij zelf in die valkuil is getrapt. Een dag na de 59 tekende Kind in de slotronde van het Sparkassen Open voor 62 slagen, hij won het toernooi van de ProGolfTour met grote overmacht en promoveerde naar de Challenge Tour. Daarna ging het snel en toch ook wel verrassend bergafwaarts met de carrière van de Hagenaar. “Ik heb de fout gemaakt veel te veel te focussen op de techniek. Mijn swing was mijn grote kracht, maar ik kon de verleiding niet weerstaan mijn swing te veranderen in de hoop nóg beter te worden. Ik ben een gevoelsspeler, maar in de zoektocht naar een perfecte swing verloor ik mijn onbevangenheid en werd mijn spel steeds slechter.”

Pieken en dalen

Volgens Kind is het sleutelen aan zijn swing niet de enige reden dat hij nu niet op de European Tour speelt maar op de lesmat staat. “Ik had genoeg golftalent, honderd procent zeker. Maar ik had niet het totale pakket dat nodig is om het als tourpro te maken. Golf is een sport van pieken en vooral veel dalen, want tenzij je Tiger Woods bent win je maar heel zelden. Je moet ook kunnen genieten van bezig zijn met het proces, toewerken naar succes, maar daar had ik het geduld niet voor. Ik wilde winnen, meteen, en kon heel slecht accepteren als ik keihard trainde en de resultaten daarvan niet onmiddellijk zag.”