Met veel vrienden zou ik toch niet graag op vakantie gaan, maar met Jan is dat gelukkig anders. Eerste bestemming van onze golftrip is Tenerife. Op dit Canarische eiland zijn veel populaire golfbanen, maar wij hebben bewust voor het minder toeristische gedeelte van het vulkaaneiland gekozen: het groene noordwesten.
Melia Hacienda del Conde waar we verblijven, is een indrukwekkend in koloniale stijl opgetrokken vijfsterrenhotel, vlak aan de ruwe kust. Het ligt op steenworp afstand van Buenavista Golf, een baan ontworpen door de Spaanse golficoon Seve Ballesteros.
Aan deze kant van het eiland regent het soms, waardoor het hier het hele jaar door lente lijkt. De temperaturen om te golfen zijn aangenaam, ik vind het prettiger dan bijvoorbeeld op Curaçao. Gastvrijheid staat bij deze haciënda hoog in het vaandel, en het personeel weet precies wat golf inhoudt. Dus na het inchecken is het omkleden en worden we netjes door een chauffeur naar de baan gebracht.
Het is bewolkt en de zon blijft vandaag wat achterwege. Daarbovenop staat er een fikse, vlagerige wind. First things first, dus eerst een natte lunch in het clubhuis. Het restaurant heeft glazen wanden waardoor het boven de baan lijkt te zweven. Het hele gebouw is volledig in het landschap geïntegreerd en biedt uitzicht over de holes én de kust. Er is nog geen bal van de tee geslagen en ik voel me nu al bevoorrecht. “Aan het werk”, zegt Jan, “we moeten even inslaan voordat we de baan op gaan.”
Na afloop voel ik me brak en total loss
Met uitzicht op het Macizo de Teno, een van de drie vulkanische gebergten op Tenerife, oefenen we. Maar niets kan me voorbereiden op de superuitdagende ronde die voor me ligt. Jan is elke hole zichtbaar aan het genieten (iets minder op de greens), terwijl ik niet alleen vecht tegen de elementen (wát een wind) maar ook tegen de bijzondere liggingen van de verschillende holes die me stress geven.
De 18 holes par-72-baan is ruim 6.000 meter lang en ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat Seve er een wiskundig model op los heeft gelaten bij het ontwerpen van de baan. Nondeju, wat pittig! Vooral bij hole 15 en 17, waarbij je aan de rand van de klif staat, heb je precisie nodig. Twee van mijn drie ballen belanden in de oceaan, helaas: this course is not for the faint hearted.
De volgende ochtend nemen we het regionale vliegtuigje richting La Gomera, een archipel in de Atlantische Oceaan. Het is na El Hierro het kleinste van de bewoonde Canarische Eilanden en ligt op een half uur vliegen van Tenerife. Boven de wolken heb je fenomenaal zicht op El Teide, met ruim 3.700 meter de grootste berg van Spanje. Op dit eiland lijkt de tijd stil te hebben gestaan. Alleen al de luchthaven is kleinschalig en monumentaal qua design. Het eiland is nauwelijks toeristisch en aan alles herken je zijn vulkanische oorsprong; de valleien, diepe ravijnen en het zwarte zandstrand.
We worden netjes opgehaald en afgeleverd door Mercedes, een vriendelijke lokale gids die honderduit over het eiland (en golf) vertelt. Overnachten doen we in hotel Jardín Tecina, een hotelcomplex met tennisbanen, vier verschillende zwembaden en een bubbelbad.
Je zou je bij een vakantie op dit eiland prima in dit hotel kunnen vermaken, dat qua grootte iets wegheeft van een klein kustdorp. Neem de lift naar beneden en in no time sta je onderaan de klif, je loopt naar Playa de Santiago waar je een duik in zee kunt nemen en zwart zand in je zwembroek vindt. Of ontspan tussen het groen en de zee bij beachclub Laurel.
Goed, je kunt op het hotelterrein padellen, beachvolleyballen en duiken. Maar Jan en ik komen voor golf, en dat doen we op de baan naast het hotel. Tecina Golf (foto boven dit artikel) is een wonderschone plek. Het is tot nu toe de enige baan waar ik ben geweest die niet speciaal lijkt aangelegd maar juist de natuurvormen volgt.
Hoezo ben jij ineens zo goed geworden?!Met de buggy rijden we omhoog naar hole 1, vanwaar je hole voor hole de berg afslaat. Het schijnt de enige baan ter wereld te zijn waar je alleen maar naar beneden speelt, dus dat unicum kunnen we ook van de lijst afvinken. Wat is het hier mooi! Tussen het geruis van de palmbomen, het adembenemende zeezicht en ruige rotspartijen door worden we tijdens ons spel óók afgeleid door een kat en een haan.
De zon schijnt en mijn spel is formidabel, in tegenstelling tot mijn eerdere ervaring op Tenerife waar ik na hole 7 het invullen van de scorekaart maar achterwege liet. Het gaat bijzonder soepel, zeker met de hybride. Zelfs op de signature hole (Tecina heeft er maar liefst drie) sla ik de bal in één keer, van de klif op de green, een aantal meters naar beneden. Een balvlucht die gemakkelijk in de oceaan kan eindigen. Jan geeft me een high five, maar vraagt zich verrast en hardop af: “Hoezo ben jij ineens zo goed geworden?!”
Ik denk dat het aan de omgeving ligt, het weer, het gezelschap; kortom alle ingrediënten zorgen vandaag voor de perfecte golfcocktail. Na 18 holes drinken we moe maar voldaan bier en een AperolSpritz in het schattige clubhuis, dat meer wegheeft van een tropische cabana dan een statig, koloniaal onderkomen. Ja, dit past helemaal bij ‘onze’ stijl.
We genieten nog na in onze ruime kamers met zeezicht en bezoeken ’s avonds een Lion King-voorstelling voor kinderen die een beetje op onze lachspieren werkt. Het is een unieke plek, want Jan spot de ochtend van vertrek nog voor het ontbijt op zijn balkon twee dolfijnen aan de kust.
Conclusie: het was een onvergetelijke ervaring. Beide plekken zijn wat mij betreft aanraders, maar er steekt er qua golf wel een, met kop en schouders, bovenuit: Tecina.
En La Gomera heeft een plekje in mijn hart, het is een bijzonder eiland dat nog niet overspoeld is met toeristen maar wel aan populariteit wint. Dus wacht niet te lang! Het is echt de vlucht (of tocht met een veerboot) waard, ook als je toch voor een golftrip op Tenerife bent. La Gomera is tot nu toe mijn beste golfervaring en hoort bij iedere golfer op z’n bucketlist thuis.
Heb je zelf ook interesse in deze golfreis van Pin High Golftravel? Hier vind je de arrangementen van Hacienda del Conde en hier van Hotel Jardín en Tecina GC.