Droombestemmingen
Droombestemmingen
Hier, bij een afslag van een provinciale weg een kilometer of tien van Orleans, zou de ingang moeten zijn. Alleen een bescheiden naambord en een hekwerk over de gehele breedte van de weg doen vermoeden dat we op een speciale plek zijn aangekomen. Na het doorgeven van onze namen via de intercom schuift het hek langzaam opzij, we werden blijkbaar verwacht.
Wat volgt is een minutenlange rit over uitgebreide landerijen; langs stallen en een manege met glimmende paarden, deels in eigendom van de club, deels gestald door leden. Daarna vangen we de eerste glimpen op van de golfbanen en holes die, zo zullen we later ontdekken, in volledige afzondering van elkaar zijn aangelegd.
'Once in a lifetime', zo luidde de verleidelijke post op Instagram (zie hierboven) van Les Bordes om voor één keer te gast te zijn op het landgoed dat vroeger eigendom was van Baron Bich. De man die ooit z’n fortuin vergaarde en de wereld veroverde met de verkoop van een balpen met blauwe dop (Bic).
Spelen op de Old Course, al tientallen jaren een van de beste banen van Frankrijk, dineren en logeren op Les Bordes? Het is een wel heel aanlokkelijk vooruitzicht. Maar dan toch ook zeker golfen op de New Course?
Voor de Old Course geldt dat de hoge handicapper beter weg kan blijven. Tenzij die een voorliefde heeft voor sadomasochisme
Dat behoorde helaas niet tot de mogelijkheden, want golfen op de jongste aanwinst van Les Bordes, is voorbehouden aan de leden en gasten van het exclusieve landgoed in de tuin van Frankrijk. Na enig aandringen en over en weer mailen bleek er toch wel iets mogelijk, en dus werd er snel een datum gevonden. Is de nieuwe baan van Les Bordes echt zo goed als de 83e plaats op de ranglijst van beste 100 banen van de wereld doet vermoeden?
Het antwoord is volmondig ja. De New Course voldoet aan alle verwachtingen en verrast keer op keer. In tegenstelling tot de Old Course speelt de New Course firm en fast, speel je de teeshots naar brede fairways en heb je eigenlijk altijd opties vanaf de tee. De baan kent talloze prachtig aangelegde bunkers en is zeer gevarieerd in speelrichting, waardoor het telkens lastig is om in te schatten waar de wind vandaan komt. Volgens Hanse zelf heeft de baan kenmerken van de heathland-banen in de buurt van Londen (Sunningdale) en Parijs (Morfontaine, Chantilly). En dat gevoel krijg je inderdaad als je speelt op de perfect onderhouden baan.
De New Course van Les Bordes is het eerste ontwerp van Gil Hanse op het vasteland van Europa. Hanse is een Amerikaanse architect van naam en faam en verantwoordelijk voor de olympische baan van Rio de Janeiro, maar is in Europa vooral bekend van het Schotse Castle Stuart (nr.89 van de wereld).
Hij behoort tot de stroming van naturalisten in golf course design, aangevoerd door Tom Doak en Bill Coore en Ben Crenshaw vanaf de late jaren 80. Het ontwerpen van banen met weinig grondverzet die zoveel mogelijk passen in het bestaande landschap. Teruggrijpend op het gouden tijdperk van golfbaanarchitectuur, in de eerste decennia van de vorige eeuw. Banen die de nadruk leggen op strategische uitdaging; fairways zijn vaak genereus, maar subtiele features en natuurlijk ogende, asymmetrische bunkers met onregelmatige randen zorgen ervoor dat de golfer aan het denken wordt gezet op de tee.
Een voorbeeld daarvan is hole 3 op de New Course. Een vriendelijk ogende hole vanaf de tee met een brede fairway. Maar over die fairway loopt van rechts naar links een subtiele schuine rug die ballen naar de linkerkant stuurt, het lagere gedeelte van de fairway; teeshots naar het midden of links van het midden komen hier terecht. Maar de tweede slag betekent dan wel een semi-blind schot naar een green die linksvoor streng wordt bewaakt door diepe bunkers.
Het alternatieve teeshot is een drive naar de rechterkant, over de rug van de fairway voor een ijzer naar de green. Die is dan vol in het zicht, zonder dat er een bunker in het spel komt. Maar pas op: is de drive te veel op rechts, dan belemmert een solitaire boom net rechts van de fairway de tweede slag. Nadenken dus, de keuze maken die het best past bij je eigen spel. Een refrein dat eigenlijk de hele ronde blijft terugkomen.
Het contrast met Les Bordes Old Course kan niet groter zijn; een 'American style target golf course' met talloze gigantische bunkers en waterpartijen op vrijwel iedere hole die de golfer op de tee meedogenloos aanstaren. Golfbaanarchitect Robert van Hagge tekende voor het ontwerp waarin forced carries een grote rol spelen in de moeilijkheidsgraad. Waar op de New Course golfers van ieder niveau hun uitdaging vinden, geldt voor de Old Course dat de hoge handicapper beter weg kan blijven. Tenzij die een voorliefde heeft voor sadomasochisme en een grote voorraad golfballen.
Leden hebben hier het gevoel dat ze de baan voor zichzelf hebben. En soms is dat bijna letterlijk het geval
Maar hier geldt wel: what you see is what you get. De uitdaging is steeds overduidelijk. Exemplarisch is hier hole 14. Een par 5 van 488 meter van de Member Tee’s. Water links, water rechts, en een bunker in de landingszone. Wie kaarsrecht is en de carry over de bunker haalt, krijgt wel extra meters van het speed slot achter de heuvel in de landingszone van de fairway. De big hitters kunnen dan een tweede slag naar de green overwegen. Of ze dat doen is de vraag, want de green is een eiland, letterlijk een eiland, alleen door een smal bruggetje verbonden met de rest van de golfbaan. Denk TPC Sawgrass 17, maar dan op een par 5! Ook de lay-up is niet zonder problemen; op de ideale wedge-afstand van de green eet de waterhindernis links een hap uit de fairway en loeren rechts twee enorme bunkers.
Spelen op de Old en New Course op dezelfde dag, is als binnen een etmaal het Guggenheim en het Louvre bezoeken; beide prachtig maar totaal verschillend. Iedere golfer zal ongetwijfeld een voorkeur hebben voor een van de twee stijlen, maar geen enkele golfer zal van welke hole dan ook kunnen zeggen dat het geen heel goede hole is. En dat is misschien wel de beste kwalificatie die een 36 holes-golfresort ten deel kan vallen.
Lid zijn van zo’n bijzondere 36 holes-club is voor sommigen wellicht een droom. Het lidmaatschap is enkel en alleen op invitatie, maar geïnteresseerden kunnen een brief sturen. Vooral het feit dat de twee banen zo verschillend zijn, maakt Les Bordes erg aantrekkelijk. Verder zijn er tal van andere sportieve activiteiten; een openluchtzwembad, padel- en tenniscourts en uitstekende voorzieningen voor de paardensport. Tel daar de allerbeste faciliteiten bij op, met op korte termijn ook nog de komst van een vijfsterrenhotel, en Les Bordes zou op z’n minst op ieders bucketlist moeten staan.
Wat dat mag kosten? Jaarlijkse lidmaatschapcontributies beginnen bij ruim 5.000 euro. Inschrijfgelden (geen aandeel, maar een eenmalige kostenpost) worden niet door de club gepubliceerd, maar overtreffen - zo weten wij - met gemak de kosten van een luxe personenauto.
Lid zijn op Les Bordes is kortom niet voor iedereen. Ons advies is dan ook: win de Staatsloterij of boek in elk geval de ‘Once in a Lifetime Experience’. Al is het inderdaad maar eens in je leven, want het aanbod is letterlijk once in a lifetime, je kunt er maar eenmalig gebruik van maken.
|
Prijzen Double room 2 personen: €1.800 per nacht, (1 persoonskamer €1.120) |
