Golfreizen
Golfreizen
Het gebeurt niet vaak dat je wordt uitgenodigd door een tweevoudig Masterskampioen om mee te doen aan zijn pro-am, en dat onder de Griekse zon tijdens een van de natste Nederlandse jaren ooit. De sympathieke José María Olazábal, die zojuist als vice-captain de Ryder Cup had heroverd in Rome, had zijn golfende vrienden (Miguel Ángel Jiménez, Philip Price, José Manuel Lara en Stephen Dodd) uitgenodigd om flights te verkopen voor het goede doel, namelijk hulpbehoevende kinderen.
Daar zeg je natuurlijk geen nee tegen. Tot zover de pro-am en het goede gezelschap, want wij waren hoofdzakelijk aanwezig om te toetsen of de hype rondom Costa Navarino terecht is.
Collega Edwin Alblas schreef een paar jaar terug op GOLF.NL dat Costa Navarino het geesteskind is van Captain Vassilis Constantakopoulos. De golfliefhebber was eigenaar van een van de grootste rederijen ter wereld, Costamare. De Griek overleed helaas in 2011, maar wilde de regio waar hij vandaan kwam iets teruggeven. Hij kocht grote stukken grond om op een ecologisch verantwoorde manier toeristen naar het zuidwesten van de Peloponnesos te trekken. In 2010 werd de eerste golfbaan van Costa Navarino geopend en zijn drie zoons dragen zorg voor zijn nalatenschap.
En die is indrukwekkend.
De ontwikkelaars hebben de afgelopen vijf jaar bepaald niet stilgezeten, want het aantal banen ging van twee naar vier. Naast de al bestaande ‘The Bay’ en ‘The Dunes’, zijn ‘The Hills’ en ‘The International Olympic Academy Golf Course’ (The Olympic) toegevoegd. Ze zijn allebei ontworpen door Olazábal. Naast de twee nieuwe golfbanen schieten de luxehotels ook uit de grond. Vanaf 2024 liggen er vier rondom de golfbanen van Costa Navarino: Westin, Romanos, W en de Mandarin Oriental.
Na een dikke drie uur vliegen op Athene, is het nog eens dik drie uur rijden naar Costa Navarino. Je bent dus wel even onderweg. Maar vanaf april is het dichterbij gelegen Kalamata een betere optie (Transavia vliegt direct), op slechts 45 minuten afstand van het vliegveld. De bestemming (er is ons vriendelijk verzocht het woord resort niet te gebruiken, daarover later meer) is natuurlijk vernoemd naar de baai van Navarino, waar in 1827 de beroemde zeeslag plaatsvond tussen de Turken en de Grieken.
De visie voor Costa Navarino was toegespitst op luxe, maar niet ten koste van de natuurlijke omgeving. En dat is goed gelukt. Je krijgt hier echt het idee dat je je begeeft in het oorspronkelijke landschap, dat (nog) niet is overwoekerd door toerisme. Met de luxe zit het ook wel goed, want er zijn weinig golfbanen waar alles zo goed geregeld is. Enorme putting- en pitching greens en drivingranges voor meer dan zestig personen waar je vanaf het gras je warming-up doet. Het klopt allemaal. Over het onderhoud kunnen we ook kort zijn, want dat is perfect.
Nog even over dat verboden woord, ‘resort’. Vaak is het zo dat je je in een (all-inclusive) resort onderdompelt, ontsnapt en onttrekt van de omgeving, maar dat is niet de gedachte achter Costa Navarino, waar ze liever praten over een 'destination'. De middenstanders moeten volgens de visie van de geestelijk vader namelijk óók kunnen profiteren van het toerisme en de werkgelegenheid.
Wij hadden er door het drukke golfprogramma geen tijd voor, maar trek dus zeker langs de kust of het land in. En bezoek bijvoorbeeld Pylos, het kustplaatsje dat vanaf de golfbanen ook te zien is. Tijdens het diner krijgen we de tip om ook Kalamata, de grootste stad van de Messinia te bezoeken. "Net zo mooi als Mykonos, alleen dan wat betaalbaarder", zo wordt ons verteld.
En dan de golfbanen. Zoals gezegd ging het aantal van twee naar vier keer 18 holes. 'The Dunes' en 'The Bay' - de twee 'oude' golfbanen - liggen aan de zee, terwijl de twee nieuwe banen op een plateau in Kinigou Hills zijn gebouwd en een gebied beslaan van meer dan 150 hectare ongerept heuvellandschap, variërend van 150 tot 230 meter boven zeeniveau.
Als opwarmer voor de tweede editie van de ‘Olazábal & Friends Charity Pro-Am’ spelen we een dag eerder al The Bay. Deze in 2011 door Robert Trent Jones Junior ontworpen baan is de meest fotogenieke van de vier. De meest spectaculaire hole komt al vroeg in de ronde. De par-3 tweede loopt langs de kust van de Navarino-baai en je staat hier bijna op het strand voor je afslag (zie foto onder). Het is een heel aangename baan en de minst moeilijke van de drie die we speelden.
Voor de tweede baan - The Hills - is het twintig minuten de berg op vanaf het hotel, maar dan beland je in een andere wereld. Hoog en verborgen in de heuvels is dit een baan waar je even helemaal weg bent van alles. Dat het een uitdagende en vooral zware klus is geweest om hier een baan neer te leggen, is een understatement. Er mocht geen dynamiet gebruikt worden om ruimte te creëren in het rotsachtige gebied, dat wordt omringd door ravijnen.
De baan doet ons een beetje denken aan een andere topbaan, in Portugal: Monte Rei. Ook daar krijg je hetzelfde ruime, afgezonderde gevoel en zie je op bijna elke afzonderlijke hole geen andere holes liggen. Dat veel van de oorspronkelijke vegetatie is behouden, is niet alleen te zien aan het kreupelhouten garrigue, maar ook te ruiken aan de rozemarijn.
Er is niet alleen goed gekeken naar behoud van de natuurlijke omgeving, maar er zijn meerdere waterreservoirs gecreëerd om de golfbanen op een verantwoorde manier te irrigeren. De hoogteverschillen en de oneven liggingen vormen een goede uitdaging op The Hills. Na de ronde vraagt manager David Ashington (voorheen Camiral en Mont Rei), wat we vonden van de baan. Als we zeggen dat we onder de indruk waren van de greens, zegt hij: “Die gaan er in de winter uit.” Zo gaat dat dus als alleen het allerbeste goed genoeg is...
Als laatste spelen we (met windkracht 5) 'The Olympic', die naast 'The Hills' ligt en het veel meer moet hebben van het ‘wow-effect’ en het uitzicht op zee. Costa Navarino kreeg toestemming van het Olympisch Comité voor de naam. En het uitzicht is om door een olympisch ringetje te halen, want de helft van de holes loopt langs de rand van de heuvels, waarbij je uitkijkt over de lagergelegen baai.
The Olympic is een flink stuk korter, maar wel de moeilijkste van de twee nieuwe banen, zeker in de wind. Meest memorabel is de par-3 12de met uitzicht over de baai en de Ionische zee (foto onder). Het leuke is dat je na een paar holes vanaf dezelfde plek precies de andere kant op slaat voor de par-3 16de. Op hole 12 sloegen we een pitching wedge, terwijl we op 16 tegen de wind in de green niet haalden met een ijzer-5. Twee par-3'en in tegenovergestelde richting, en dat op de mooiste plek van de baan.
De vierde en ‘oudste’ baan van Costa Navarino, The Dunes, speelden we helaas niet tijdens ons bezoek. We hebben ons laten vertellen dat deze par-71 - de eerste echte ‘Championship Course’ van Griekenland die werd ontworpen door een andere Masterskampioen, Bernhard Langer - niet onder doet voor de andere drie.
De afwisseling op de vier banen is goed. Je kunt op alle banen kiezen uit zes tees, en langere uitdagende holes worden afgewisseld met korte par-3- en par-4-holes. De moderne golfbaanarchitect trekt vaak een blik clichés open, zoals: 'De baan moet in het natuurlijke landschappen opgaan', 'ongeacht het niveau voor iedereen leuk zijn' en ‘strategisch uitdagend zijn van de tee, zodat de speler moet nadenken’.
Nou, ‘Ollie’ is daar zeker in geslaagd, want vanaf de tee zijn de brede fairways vriendelijk, maar makkelijk birdies maken is het zeker niet op Costa Navarino.
In de wintermaanden is Costa Navarino gesloten voor gasten en zijn de golfbanen (los van een paar leden) dicht. De operationele kosten zijn blijkbaar te hoog om het hele jaar door ‘open’ te zijn, terwijl het klimaat zich daar toch uitstekend voor leent. Als het gebied beter ontsloten wordt – en het aantal bedden is opgeschaald - kan het niet anders dan dat dit gaat veranderen en het ook loont om open te blijven.
Volgens Leading Courses is Costa Navarino het beste resort en in het top 100-lijstje van de beroemde golfbaancriticus Chris Bertram staat Costa Navarino op een 7de plaats. Ongelofelijk voor een land als Griekenland; niet bepaald een golfmekka met nog geen tweehonderd holes over het hele land.
Zijn de loftuitingen terecht? Ja, want er is gewoon heel weinig mis met Costa Navarino. Het eten, de cultuur en de gastvrijheid maken Griekenland een perfect vakantieland, dus waarom niet als golfbestemming? Groei van toerisme in de Messinia-regio zal ook meer lijnvluchten opleveren, zodat je er ook wat makkelijker komt, en dan hebben andere zonnige golfbestemmingen als Spanje en Portugal er een serieuze concurrent bij.
Een van de Griekse journalisten met wie we Costa Navarino verkennen, vertelt dat een nieuwe Jack Nicklaus-baan – Kilada – bijna afgerond is. Dat zou dan de 10de golfbaan zijn in Griekenland. Daarnaast zijn investeerders bezig met plannen voor een vijfde (18 holes) en zesde (9 holes) baan in de regio van Kalamata. Het wordt dus nog mooier.
José María Olazábal over Costa Navarino:
"Voor mij is dit een van de mooiste plekken waar ik ooit geweest ben. Dat ik hier twee nieuwe banen heb mogen ontwerpen, is dus een droom die uitkomt. Voor mij gaat het niet alleen om golf als ik praat over Costa Navarino. De gastvrijheid, de cultuur en het is zo vreedzaam... Het is hier zo stil, je hoort de vogels fluiten. Gisteren kon ik niet spelen vanwege mijn rug, maar ik ben wel alleen de baan ingegaan en kan dan echt even een paar minuten stilstaan op een plek en genieten van de stilte. En de banen worden alleen maar beter, door het planten van nieuwe bomen kunnen de golfbanen nog beter opgaan in de natuurlijke omgeving."
| Greenfees De greenfees voor alle banen zijn gelijk en zijn niet mals als je niet in een van de hotels van Costa Navarino verblijft: €279 voor 18 holes in het hoogseizoen. Ons advies is dan ook om een pakket inclusief accommodatie te boeken bij een (golf)travel operator. |
| Nick Edmund, die lijdt aan kanker, liep 120 kilometer met een set golfclubs op z’n rug van Olympia naar Costa Navarino en finishte tijdens de start van de 'Olazábal & Friends Charity Pro-Am'. De sympathieke Brit gaat de hele wereld over voor zijn stichting Global Golf 4 Cancer om geld in te zamelen en op elke golfbaan die hij aandoet de vierde hole te spelen. Olazábal zette Nick en zijn initiatief in het zonnetje tijdens de Pro-Am.
|
