Nieuws
Louter Golf
'Zonder greenkeepers geen golf': was Tespelduyn een incident of voelen andere collega's zich ook onveilig?
Beeld: Getty Images
Jannes Landkroon is hoofdgreenkeeper bij Golfclub Amelisweerd en voorzitter van de Nederlandse greenkeepers Associatie. Het nieuws over de driedaagse sluiting van Tespelduyn raakte hem. “Als collega’s zich niet veilig voelen en daardoor het plezier in hun werk verliezen en zelfs ontslag willen nemen, dan is dat natuurlijk heel erg triest.”
Ik heb het gevoel dat het nieuws over Tespelduyn ons een heel eind terugwerpt
Landkroon baalde ook van alle aandacht in de media voor de perikelen op Tespelduyn. “Golf is mij heel veel waard, dat gaat veel breder dan alleen greenkeeping. Als NGA proberen we samen met onze partners de NGF en de NVG het imago van golf te verbeteren. Volgens mij ging dat de laatste jaren echt de goede kant op. Ik heb het gevoel dat het nieuws over Tespelduyn, met termen als ‘agressieve kakkers’, ons een heel eind terugwerpt.”
Ed Voogt, hoofdgreenkeeper op golfbaan Sluispolder, vreest dat ook. “Ik had alle begrip voor de actie van Tespelduyn, veiligheid van de greenkeepers gaat natuurlijk boven alles”, zegt hij. “Maar het zorgde wel voor een olievlek aan negativiteit. Ik kreeg appjes van mensen, ‘Ed heb jij ook van die terreurkakkers op je golfbaan?’ Dat kakkersstempel is zo ontzettend jammer, want bij ons op Sluispolder golft Jan en alleman.”
Of het imago van golf inderdaad een deuk heeft opgelopen, valt lastig te bepalen. Het beeld dat greenkeepers voortaan maar beter met een helm op het hoofd het gras kunnen maaien klopt niet. “Het is gelukkig niet zo dat de golfballen bij de greenkeepers voortdurend om de oren vliegen”, zegt Landkroon. “Naar aanleiding van Tespelduyn heb ik wel een paar berichtjes gehad van collega’s die een keer iets vervelends hadden meegemaakt. Maar over het algemeen houden golfers rekening met de greenkeepers.”
Dat is ook de ervaring van Ed Voogt, sinds 1988 werkzaam als greenkeeper. “Natuurlijk gebeurt er wel eens wat. Jaren terug heb ik een bal hard tegen mijn rug gehad, dat heb ik die mijnheer wel even laten weten”, geeft hij aan. “Af en toe slaan mensen een bal die heel dicht bij een greenkeeper neerkomt. ‘Sorry, ik wist niet dat ik zo ver kon slaan’, hoor je dan. Het is soms ook een beetje onwetendheid.”
Volgens Voogt is er wel degelijk respect voor greenkeepers, maar hij meent wel een verschil te zien tussen de leden en de dagjesgolfers. “Pay & Play groeit, mensen die een greenfee betalen en hier een keer een rondje komen spelen. Die staan er soms net iets anders in dan de vaste clubleden. Het liefst wil je golfers kunnen vormen, laten weten wat bij ons op Sluispolder de gedragsregels zijn.”
Bij een collega van mij ging het een keer goed fout. Die golfer is door de marshals meteen van de baan gestuurd
Als golfers zich op Sluispolder misdragen richting een greenkeeper wordt er volgens Voogt meteen ingegrepen. ”Bij een collega van mij ging het een keer goed fout. Die golfer is door de marshals meteen van de baan gestuurd. Als greenkeepersteam hebben we heel korte lijnen met de marshals en ook het management van Sluispolder staat volledig achter ons.”
Op de meeste Nederlandse golfbanen is het tegenwoordig erg druk, dat maakt het werk van de greenkeepers er niet makkelijker op. Landkroon probeert met zijn team zoveel mogelijk voor de golfers uit te werken. “We starten om 06.00 uur en om 10.00 uur hebben we veel van het cruciale werk kunnen doen.”
Op Amelisweerd (18 holes en 9 holes par-3) heeft Landkroon de luxe van negen greenkeepers. “Als je met een kleinere ploeg moet werken van vier, vijf greenkeepers zoals op sommige Nederlandse banen, dan zit je een groot deel van de dag midden tussen de golfers.”
Golfers goed informeren is heel belangrijk, zegt Voogt, die op Sluispolder (ook 18 holes en 9 par-3) leidinggeeft aan een team van acht greenkeepers. “Als golfers voor de start van hun ronde weten dat ze greenkeepers in de baan kunnen tegenkomen, is er doorgaans al veel meer begrip.”
Communiceren met de golfers; volgens Voogt gebeurt dat op Sluispolder veelvuldig. “Uitleggen wat er aan werkzaamheden gebeurt in de baan - en waarom - haalt veel onvrede weg. Dat doe ik als hoofdgreenkeeper elke maand in onze Nieuwsbrief. Als mensen een starttijd boeken geven we aan dat die week greens geprikt en bezand worden, dan kunnen ze daar rekening mee houden.”
Arthur Berends is bedrijfsleider bij De Enk Groen & Golf, een van de grote werkgevers voor greenkeepers. “We doen het onderhoud op 25 golfbanen en hebben tachtig greenkeepers in dienst”, aldus Berends. Na het nieuws over Tespelduyn peilde Berends of zijn greenkeepers ook onveiligheid ervaren. “95 procent gaf aan dat er zelden iets vervelends gebeurt. Een enkele keer ploft er wel eens een bal neer in de buurt van een greenkeeper, maar het valt bij onze mensen gelukkig reuze mee.”
Ook volgens Berends is er een verschil in gedrag tussen leden van clubs en greenfeespelers. “De leden houden doorgaans beter rekening met de greenkeepers. Ze komen de greenkeepers ook vaker tegen in de baan, het is meer ‘ons kent ons’.”
Het lijkt me goed om met alle partijen in de golfbranche na te denken hoe greenkeepers nog veiliger hun werk kunnen doen
Het aantal incidenten op de banen die De Enk onderhoudt mag dan beperkt zijn, Berends die zelf twintig jaar werkte als greenkeeper, pleit toch voor actie. “Het lijkt me goed om met alle partijen in de golfbranche na te denken hoe greenkeepers nog veiliger hun werk kunnen doen. Een paar jaar terug heeft de Nederlandse greenkeepers Associatie met de poster #Focus Fore je slaat, Laat de greenkeepers veilig hun werk doen, aandacht gevraagd voor het onderwerp. Misschien kunnen we een soortgelijke actie bedenken.”
Zuinig zijn op de greenkeepers is om nog een reden belangrijk: er is nu al sprake van een personeelstekort. “Het is inderdaad lastig om voldoende mensen te vinden”, aldus Berends. “Er dreigt vooral een gebrek aan hoofdgreenkeepers en assistent-hoofdgreenkeepers. Zorgwekkend, want zonder greenkeepers geen golf.”
Greenkeepers ervaren soms ook druk vanwege de steeds hogere eisen die gesteld worden. Ligt een baan er om wat voor reden dan ook even minder fraai bij, dan komt er al snel kritiek.
Landkroon: “Er wordt eigenlijk verwacht dat de baan iedere dag wedstrijdklaar is, maar door klimaatverandering met heel heftige droge en heel heftige natte periodes is dat niet eenvoudig. Door strengere wetgeving qua duurzaamheid mogen we nagenoeg geen bestrijdingsmiddelen gebruiken. Ik sta daar helemaal achter, maar het heeft soms wel consequenties voor de conditie van de baan.”
Landkroon maakt het zichzelf ook niet makkelijk. “Ik heb op Amelisweerd beloofd dat de greens nooit lager komen dan acht op de stimpmeter, maar voor mezelf is 8,5 mijn ondergrens. Gaat er een machine kapot, of het weer zit even tegen, dan is het wel jongleren en stressen dat het allemaal goed blijft gaan.”
Ligt een baan er picobello bij, dan heeft dat volgens Voogt van Sluispolder ook een keerzijde. “Als je een baan naar een hoger niveau tilt qua onderhoud komen er meer mensen golfen. Hartstikke mooi natuurlijk, maar hoe drukker in de baan, hoe lastiger het onderhoud goed te houden. Dan kun je slachtoffer worden van je eigen succes.”
Voogt en Landkroon willen vooral benadrukken dat de kwaliteit van greenkeeping in Nederland doorgaans heel hoog is. “Kijk eens hoe de meeste golfbanen er tegenwoordig uitzien, fantastisch toch. We hebben zoveel vakmensen die met passie hun werk doen en de banen zo mooi mogelijk maken voor golfend Nederland.”
Vraag de twee mannen wat er zo mooi is aan greenkeeper zijn, en in hun antwoorden spat het enthousiasme ervan af. “Je werkt in de natuur, in een prachtig onderhouden enorme tuin. Elke dag is anders, de weersinvloeden, het samenwerken met gepassioneerde collega’s en je ziet veel blije gezichten van golfers die ons werk waarderen.”
