Jan is getuige van een hengstenbal: 'Ik wil niet 2026 ingaan met de afdruk van een ijzer-7 op mijn voorhoofd'

Op de valreep van het jaar besloot ik de clubs nog één keer uit de mottenballen te trekken. Hun jaarlijkse verhuizing vanuit schuur hadden ze al achter de rug, want in de winter gaan ze normaal gesproken in diepe winterslaap op zolder.

Je zou verwachten dat de kerstgedachte ook de golfbaan bereikt

Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan: een klein straaltje zon was al genoeg om me over te halen nog een rondje te lopen. In mijn eentje. Dat is overigens wel ongezellig, want met wie vier je je mooie slagen? Aan de andere kant ook weer fijn, want het aantal afzwaaiers heeft nog altijd de overhand.

Je zou verwachten dat tegen het einde van het jaar de kerstgedachte ook de golfbaan bereikt, maar kennelijk is niet iedereen daar gevoelig voor.

Ruzie bij hole vier

Aangekomen bij hole vier stonden vier mannen met elkaar te praten. Ik had eerder al gezien dat er twee spelers voor me liepen, maar kennelijk was het een kwartet. Gek genoeg speelde er niemand een bal. Achter me was de baan verder leeg, dus ik had geen haast. Toen ik dichterbij kwam, ving ik flarden van het gesprek op. Dat klonk niet heel vriendelijk.

Van zo'n dertig meter afstand keek één van de mannen mijn kant op. Ik stak mijn hand op en knikte vriendelijk, als teken dat ze rustig hun tijd konden nemen. Zijn antwoord:
'Bemoei je er niet mee!' Dat was ik al niet van plan en na die reactie al helemáál niet meer. 

Het bleken twee duo's te zijn die het stevig met elkaar oneens waren. Waarover is me nog steeds niet duidelijk. En waar je in hemelsnaam ruzie over krijgt op een golfbaan is me ook een raadsel. Al snel had ik in de gaten wie bij wie hoorde. De stemmen gingen omhoog, er werd naar elkaar gewezen met priemende vingers.

HEY! Doe eens even normaal joh. Het is bijna kerst!

Omdat zij stonden te bekvechten op mijn volgende hole en ik nergens anders naartoe kon, deed ik alsof ik diep onder de indruk was van de omgeving. Totdat de hardst schreeuwende man een duw uitdeelde. De ander verloor zijn balans en belandde in het gras. Toen hij bezig was met zijn wederopstanding begon er een potje duwen en trekken, waarbij het onduidelijk was wie probeerde te sussen en wie vooral schade bij de ander wilde berokkenen.

Ik voelde me een buitengewoon passief lulletje rozenwater, maar aangezien en er toch nog verder gespeeld moest worden, besloot ik me er toch mee te bemoeien. Verwacht geen heldendaad. Ik kwam niet verder dan: 'HEY! Doe eens even normaal joh. Het is bijna kerst!' Wel op gepaste afstand natuurlijk, want onderschat nooit boze mensen met golfclubs in hun handen. Ik wilde niet 2026 ingaan met de afdruk van een ijzer-7 op mijn voorhoofd.

Vrede op hole vier

Niet dankzij mijn optreden, maar kort daarna, maakte duo één zich los van duo twee. Na wat laatste scheldwoorden en middelvingers over en weer gingen ze uiteen:
twee mannen richting de volgende hole, twee anderen in hun buggy - blijkbaar speciaal voor de gelegenheid uitgerukt.

Lieve mensen, ik wens u allen een prachtig nieuwjaar. Vol sportieve successen en liefde.
En, als het even kan, vrede op aarde.