 
        De kleuren van afslagplaatsen zijn bedoeld om de baanlengte aan te passen naar het niveau van de speler. Beginners en golfers die niet zo ver slaan, kiezen een andere tee dan ervaren golfers met een lage handicap. Het maakt golfen leuker, eerlijker en sneller. Toch zijn de kleuren niet universeel: waarom is de rode tee in Nederland anders dan rood in het buitenland?
De oorsprong van de kleuren ligt in Groot-Brittannië. Daar gebruikt men wit voor wedstrijden, geel voor heren, rood voor dames en blauw voor senioren of jeugd. Dat systeem verspreidde zich naar Europa en bleef jarenlang de norm. Alleen: nergens werd het vastgelegd. Toen golf zich ontwikkelde tot een sport voor iedereen, ontstond de behoefte voor flexibiliteit.
Die omslag kwam rond 2010, toen de R&A en USGA begonnen te pleiten voor genderneutrale tees. "Kies op basis van je spel, niet op basis van wie je bent", werd het motto. In Nederland werd dat idee opgepakt met de NGF-campagne Kies je tee, die golfers helpt om het meeste plezier uit een ronde te halen.
 
De gedachte erachter is simpel: wie van te ver speelt, heeft minder succes en meer frustratie. Spelers die van de juiste tee afslaan, maken vaker pars en birdies, en spelen een vlottere ronde. De kleur is niet bedoeld om spelers in te delen, maar om iedereen de juiste startpositie te geven.
Er bestaat geen internationale regelgeving voor kleuren. De R&A en USGA eisen alleen dat alle tees geratet zijn voor het World Handicap System (WHS), zodat scores eerlijk meetellen voor je handicap. Hoe clubs de kleuren verdelen is aan hen, zolang maar duidelijk is welke tee bij welk niveau hoort.
In Nederland adviseert de NGF een indeling met vijf kleuren: oranje, rood, blauw, geel en wit. Die volgorde loopt van kort naar lang, waarbij wit de verste afslag is. Sinds 2012 mogen golfers qualifying kaarten spelen van elke tee die officieel geratet is. Of je nu van oranje of wit speelt, alle scores tellen gewoon mee. De NGF koppelt de kleuren aan richtlijnen voor zowel afstand als handicap.
Meer dan 150 Nederlandse banen hebben oranje tees. In geen enkel ander land is een kleur specifiek voor instapspelers zo breed ingevoerd. De NGF ziet het als een stap naar inclusiever golf, waarin plezier belangrijker is dan prestige.

In de Verenigde Staten is het systeem anders. Daar staat rood vaak voor de kortste tee, wit voor standaard en blauw of zwart voor de langste afslag. Sommige banen gebruiken goud of groen als extra optie. Longleaf Golf & Family Club (foto hierboven) hanteert andere kleuren en heeft zelfs acht tees. Daar kun je op de drivingrange al testen welke tee het beste bij jouw lengte past.
In Groot-Britannië is geel nog steeds de standaard voor mannen, rood voor vrouwen en wit voor kampioenschappen. Het idee is overal hetzelfde, meerdere afslagplaatsen om het spel aan te passen aan de speler, maar de uitvoering verschilt. Europese landen volgen grofweg het Britse model, terwijl Amerikaanse banen meer vrijheid nemen. In Azië zijn er veel verschillen. Het meest gangbaar in Japan, China en Thailand is zwart, blauw, wit, rood en groen (of goud).
Kleuren zijn visueel duidelijker dan nummers of namen. Een bijkomend voordeel is herkenning: golfers weten intuïtief dat rood korter is dan geel of wit. Veel clubs houden vast aan de traditionele kleuren, maar gebruiken soms ook eigen tinten, bijvoorbeeld de clubkleuren, zolang ze aansluiten bij het NGF-systeem. Toch duiken steeds vaker alternatieven op, zoals afstanden in plaats van gekleurde bordjes. Ook zijn er banen die voor een teken kiezen, zoals een boom of een vogel.
De tee die je kiest zegt niets over je handicap of geslacht. Het is vooral bepalend voor je plezier op de baan. Spelen vanaf een kortere tee betekent niet dat het 'makkelijker' wordt, maar dat je realistischer speelt. Je hebt meer birdie- en parkansen, speelt sneller en het voorkomt frustratie.