De sleutel van het succes

'Het is makkelijk om hier te komen, dat is de sleutel van het succes van de Algarve.' General manager Chris Stilwell van de Oceanico-groep hoeft niet lang na te denken over de vraag waarom er zoveel golftoeristen naar Portugal komen. Natuurlijk speelt het klimaat een rol en het aanbod van 38 golfbanen helpt ook mee. De eerste baan werd in 1966 geopend en tegenwoordig worden er in de Algarve meer dan 1,1 miljoen rondjes gespeeld. De Oceanico-groep is verantwoordelijk voor een kwart hiervan. De Portugezen koesteren de golftoeristen en verlenen graag service en beheersen de Engelse taal. Dit komt goed uit want het grootste deel van de bezoekers dat neerstrijkt rond de havenplaats Vilamoura, komt uit de Britse Koninkrijk.

De bal plaatsen

Het Tivoli Marina Hotel heeft uitzicht op zowel zee en haven en is onze basis voor dit bezoek. Met de shuttlebus worden we naar vier van de zeven Oceanico-banen gebracht. Chris Stilwell: 'We hebben vier premiumbanen en drie bovengemiddeld dus we kunnen alle type golfers iets bieden.' Chris adviseert ons om te starten op The Old Course. Deze baan stamt uit 1969 en is al jaren de favoriet voor veel spelers in de Algarve. We rijden omhoog en komen bij het clubhuis waar we vriendelijk worden ontvangen. De tassen worden meteen klaargezet bij de buggy. Het clubhuis is in oude stijl, niet groot maar laag en met een mooie veranda met uitzicht op de oefengreen. Volgens de head pro wordt het interessant na vijf holes, dan wordt het ware karakter van de baan zichtbaar. Eerst naar hole één. Vanaf de tee kun je goed de diepte in kijken en we zien een kleine green. Zoals bij meer oude banen gaat het meer om het plaatsen van de bal dan ver slaan. De vele pijnbomen markeren de fairways en dienen als natuurlijke bewaking voor de greens. De eerste vijf holes zijn inderdaad overzichtelijk maar op de tee van zes is dit plots anders. Een lange par-drie van 196 meter die flink naar beneden loopt zorgt voor onrust in de clubselectie. Om de bunkers uit het spel te halen, moet een carry van ruim tweehonderd meter overbrugd worden. En zoals belooft zijn er daarna meerdere holes waarbij je kennis of geluk moet hebben maar als je hier je ijzers onder controle hebt, kan je goede ronde spelen. De Old Course is een eerlijke en gezellige baan en wij begrijpen dat golfers van alle niveaus hier graag terugkomen.

Meest competitieve baan

Zo anders is het op Victoria. De baan is in 2004 geopend en voor de achtste keer het decor van The Portugal Masters. Een echte championship course ontworpen door Arnold Palmer. Hier geen pijnbomen en natuurlijke heuvels waardoor de holes nog langer lijken. Gelukkig krijgen we hulp van Alvaro Quiros, de voormalig top-dertigspeler op de wereldranglijst. De Spanjaard woont in Vilamoura: 'Het is een prachtige baan, de meest competitieve van Oceanico. In deze week is de baan wel moeilijker voor ons gemaakt, de rough is hoger en de greens zijn sneller maar normaal kun je hier als toerist prima spelen.' Victoria heeft een goede lay-out, er zijn aardig wat bunkers die prima te vermijden zijn want de fairways hebben genoeg ruimte en de greens zijn groot. Op de tweede negen komt er op veel plaatsen water in de baan, versierd met de bekende rotsblokken van de architect. Alvaro heeft hier geen last van; na zijn drive van 325 meter op hole achttien, wind in de rug, speelt hij met een sand wedge de green aan en maakt lachend een birdie. Hij speelt duidelijk een ander spelletje maar op onze manier genieten we ook van de baan.

Schaamteloos korter spelen

Op twintig minuten rijden van Vilamoura ligt het plaatsje Amendoeira. Sir Nick Faldo mocht zich daar uitleven om in het ruige landschap een golfbaan aan te leggen. En dat is gelukt! Bij het betreden van het in Moorse stijl gebouwde clubhuis worden hoge verwachtingen gecreëerd. Zou de baan net mooi zijn? We zouden graag vertellen hoe adembenemend het was op de eerste tee maar mist gooide roet in het eten. Toch vermoeden we dat het bijzonder is. Na een half uur trekt de nevel gelukkig op en waar we ook kijken zien we prachtig aangelegde fairways met veel beplanting, in alle kleuren en vormen. Of het nu de tee is die hoger ligt of de green, op iedere hole wordt de speler gedwongen een keuzes te maken. De juiste keuze neem je sowieso met de huur van een buggy. Het is een groot terrein met veel heuvels en je wilt hier fit blijven. Er zijn teehots waarbij je een serieus stuk woestijn moet overbruggen voordat je de fairway hebt bereikt. Daar zal niet iedere speler zich goed bij voelen. Gelukkig zijn er maar liefst vijf aparte tees die op kleine eilandjes liggen, omringd door planten en wit grind. Ons advies: speel vanaf de tee waar je je goed bij voelt. Geniet van deze baan en zie het niet als gezichtsverlies om de baan korter te spelen dan normaal.

Scoren, en door

Na drie goede Oceanico-banen gaan we naar nummer vier. We rijden door een woonwijk met veel kronkelweggetjes naar de baan Pinhal. Aangekomen bij het moderne clubhuis treft ons wederom een hartelijk ontvangst. De tas hoeft niet op de buggy want deze baan is goed te lopen, wordt ons verzekerd. Het is druk op het complex en na een paar holes begrijpen we waarom. Dit is geen championship baan maar een parkbaan met grote en weide fairways, die het voor de minder ervaren speler interessant maakt. You see what you get op Pinhal; er zullen niet veel holes in ons geheugen blijven hangen maar dat drukt de pret niet. Scoren kun je hier wel en bij een volgend bezoek is het goed hier te beginnen en dan door te gaan naar het echte werk.

De banen

Old Course

6254 meter, par-73
Greenfee: hoogseizoen: 140 euro, laagseizoen: 117 euro

Victoria

6651 meter, par-72
Greenfee: hoogseizoen: 142 euro, laagseizoen: 118 euro

Faldo Course

6598 meter, par-72 (buggy aan te raden)
Greenfee: hoogseizoen: 151 euro, laagseizoen: 129

Pinhal

6353 meter, par-72
Greenfee: hoogseizoen: 87 euro, laagseizoen: 69 euro

Meer informatie over deze en de andere Oceanico-banen is te vinden via: oceanicogolf.com