Topper in de dop: Noa van Beek

“Het leuke aan golf vind ik de afwisseling, er zijn zo veel verschillende slagen die je moet beheersen. Ik wil altijd beter, de bal verder slaan, alle onderdelen verbeteren. Golf is echt een mentale sport, het kan heel frustrerend zijn, maar ook dan moet je proberen de lol erin te houden. Dat is niet makkelijk want golf is vooral leuk als het heel goed gaat. Mijn zusje Fleur is veertien, zij zit in de NGF B-selectie, ik in Jong Oranje. Het is gezellig om samen met haar te trainen. Ik ben met golf begonnen op mijn zevende, toen namen mijn ouders mij en Fleur mee naar de Lochemse. We hadden groepslessen en daarnaast gingen Fleur en ik ook vaak uit onszelf trainen. Ik denk dat ik net iets fanatieker ben dan Fleur. Dat fanatieke heb ik vooral van mijn vader, die kan dat op een goede manier ook heel erg zijn. Onze ouders doen veel voor ons, er zijn altijd trainingen of wedstrijden waar ze naartoe moeten rijden. Tijdens het golfseizoen is er geen tijd voor vakantie, maar in oktober gaan we naar Curaçao, dan ligt het golf even stil. Mijn doel dit jaar is mijn gemiddelde score omlaag brengen naar 77 slagen, daar zit ik nog net boven maar er komen nog genoeg toernooien. Sinds drie jaar zit ik op het CSE (Centre for Sports and Education) in Zwolle, een topsportschool. Daar zitten alleen maar kinderen die topsporter willen worden. Fleur zit ook op het CSE. Het is voor ons ver; eerst 4,5 kilometer fietsen, dan 45 minuten met de bus en dan weer 2 kilometer fietsen. Maar het is de ideale school als je veel tijd aan je sport wil besteden. Ik ben per week 20 tot 25 uur met golf bezig. Na de zomer ga ik naar 5 havo, daarna wil ik naar Amerika, ervaren hoe het daar is. Mijn droom is een toernooi winnen op de LPGA en voor Nederland uitkomen op de Olympische Spelen. Als je er altijd in blijft geloven, is het mogelijk.”

Moeder Esther van Beek over Noa

“Twee kinderen die golfen op dit niveau vraagt veel van ouders. Soms speelt Fleur aan de ene kant van het land en Noa aan de andere kant. Af en toe denken mijn man en ik wel eens, pfff, daar gaan we weer, maar zolang de meiden er zo veel plezier in hebben, doen we het graag. Het is ook heel leuk om hun ontwikkeling van dichtbij mee te maken. Als ouders zijn we chauffeurs, begeleiders en financiers. We hoeven Fleur en Noa eigenlijk nooit te motiveren om te gaan trainen, veel vaker is het we willen nog even gaan trainen, kunnen jullie ons brengen, en dan zeggen wij niet nee. Soms proberen we hen wat meer rust te laten nemen maar dat gaat niet makkelijk. Het mooiste scenario zou zijn als Noa en Fleur uiteindelijk allebei op de LPGA spelen, maar dat is nog erg ver weg. Voorlopig zijn het vrolijke, gedreven en spontane pubers waar we heel trots op zijn.”