Topgolf
De Solheim Cup, de tweejaarlijkse clash tussen Europa en de Verenigde Staten, brengt het beste en soms ook het ‘slechtste’ boven in de 12 beste speelsters van het continent en land van stars and stripes. We kunnen haast niet wachten totdat op Bernardus in Cromvoirt de sensationele tweekamp begint. Het aantal gedenkwaardige momenten uit het verleden is niet meer op één hand te tellen, maar we hebben er toch vijf op een rijtje gezet. Blauw (Europa) getint, dat wel.
We beginnen met eentje die nog redelijk vers in het geheugen ligt. Om meerdere redenen. In 2019 schreef Suzann Pettersen een sprookje op Gleneagles in Schotland. Met 8-8 op het scorebord brak op zondag de dag van de singles aan. Dan weer had blauw de overhand op het bord, dan weer rood. Maar toen alleen de wedstrijd van Pettersen tegen de Amerikaanse Marina Alex nog aan de gang was, stond het 13,5-13,5. Pettersen boog zich over een putt van iets meer dan twee meter om de Cup voor Europa te winnen. En miste niet.
Niet veel later kondigde de toen 38-jarige Noorse haar afscheid als tourspeelster aan. Mooi detail: onze Anne van Dam debuteerde in die Solheim Cup voor Europa en pakte aan de zijde van Pettersen op de eerste dag in de foursomes haar enige punt.
Dan maar gelijk door naar het Hollandse hoogtepunt in de Solheim Cup. Dat was toch wel de slag van Christel Boeljon op hole 18 in haar single tegen Brittany Lincicome in de Solheim Cup van 2011. Met een ijzer 6 spinde ze - met 1up in de partij - de bal dicht bij de vlag. Ondanks de spat modder op de bal. Boeljon, toen de eerste Nederlandse ooit in de Solheim Cup, maakte de putt, won de partij en hield zo Europa in de race op Killeen Castle in Ierland. Europa won uiteindelijke met 15-13. “De slag van mijn leven”, zei Boeljon jaren later bij haar afscheid als speelster.
De enige hole-in-one in de ruim 30-jarige historie van de Solheim Cup verdient hier natuurlijk ook een plekje. Staat op naam van Anna Nordqvist en die kennen we ook als winnares van het Big Green Open 2022. Maar toen we van dat toernooi nog niet durfden te dromen, maakt de Zweedse op de tweede dag de Solheim Cup van 2013 een hole-in-one. Was geen beslissend moment in de titanenstrijd, die een dag later afgetekend door Europa met 18-10 werd gewonnen, maar wel een moment voor de geschiedenisboeken.
We schreven het al in de inleiding: het is niet altijd koek en ei in de Solheim Cup. Er zijn ook tal van incidenten geweest, die leidden tot woede-uitbarstingen, beschuldigingen en wat al niet meer. In 2000 waren op Loch Lomond in Schotland de golfregels de bron van het ‘kwaad’. Annika Sörenstam speelde op zaterdag samen met Janice Moodie tegen het Amerikaanse duo Pat Hurst en Kelly Robbins. Op hole 13 – we verzinnen het niet – chipte Sörenstam van buiten de green in voor birdie. Maar de Amerikanen protesteerden. Sörenstam zou voor haar beurt hebben gespeeld, want Robbins lag verder weg en had volgens de regels eerst moeten spelen. Na een verhitte discussie eiste de Amerikaanse captain Pat Bradley dat Sörenstam de bal zou overspelen. Dat gebeurde. De bal ging er nu niet in natuurlijk. Na de verloren partij barstte de Zweedse in huilen uit. Maar Europa won een dag later wel de Solheim Cup (14,5-11,5).
Niet een speelster van een van de teams, maar een tv-reporter zorgde bij de Solheim Cup van 2007 voor een hoop commotie. De Amerikaanse Dottie Pepper (foto onder), zelf ook oud-speelster in de Solheim Cup, vergaloppeerde zich tijdens de editie op de Halmstad Golf Club in Zweden. Ze dacht tijdens een commercial break vrijuit te kunnen praten en noemde de Amerikaanse speelsters ‘falende, panikerende honden’ (choking, freaking dogs). Het team was uiteraard niet te spreken over Pepper, die als speelster ook controversiële momenten had. Zo riep ze keihard ‘yes’ toen Laura Davies in hun onderlinge partij een putt miste. Overigens viel het wel mee met de falende, panikerende Amerikanen in Zweden. Team USA won met de cijfers 16-12 de Solheim Cup.
