Rob Sanders (85) maakt zijn vierde hole-in-one: 'Gezond oud worden is vooral de afwezigheid van pech'

Rob Sanders werd in 1984 lid van de Koninklijke Haagsche en was was twintig jaar redactielid van het clubblad, "een prachtig oud blad, misschien wel het oudste, nog gedrukt ook", maar besloot vorig jaar bewust te stoppen. "Het werd tijd voor nieuwe schrijfstijlen, nieuwe invalshoeken. Ik had mijn tijd gehad."

Tien jaar geleden werd hij ook lid bij Duinzicht Golf. Vrienden moedigden hem aan. "De Haagse wordt te zwaar, joh. En nu kan het nog." Hij vond er precies wat ze hadden voorspeld: extra speelplezier, een andere sfeer, en veel nieuwe betrokkenheid.

In de Kapclub zagen, klieven, sjouwen en mopperen we wat en lachen veel

Vandaag de dag is Sanders actief in de kapclub van Duinzicht bestaande uit vijf mannen die omgevallen, zieke of hinderlijke bomen verwerken tot openhaardhout. "We zagen, klieven, sjouwen en mopperen wat, maar lachen veel. Koffie met een stroopwafel na afloop. We hebben onlangs 400 zakken verkocht; de opbrengst gaat volledig naar de club. Het is nuttig, gezellig en lekker fysiek."

Vrijwilligers in het zonnetje

Tijdens de Commissiedag worden alle vrijwilligers in het zonnetje gezet. Sanders speelde geen sterke eerste negen en stond zichzelf toe te spreken op hole één, zijn tiende van de dag. "Ja echt een peptalk, 'kom op, waarom lukt het niet? Doe het nou, je weet hoe het moet', dus er ontstond een bijzonder ontspannen slag die je niet voelt, dan weet je dat je in balans bent."

Zijn flightgenoten zagen direct dat de bal richting vlag ging. Zelf bleef hij voorzichtig: "Je weet nooit hoe ver hij nog doorrolt." Vanaf een andere tee zagen spelers de bal echter rechtstreeks verdwijnen. "Toen klonk er gejuich. Ik stond erbij en keek ernaar. Ik dacht alleen maar: 'hoe is dit mogelijk?'"

Leven in balans

Hoe hij op zijn 85ste nog zo fit blijft? Hij is duidelijk: "Het is geen geheim. Iedereen wéét het. Alleen doet niet iedereen het." Hij leefde altijd strikt, deels vanwege zijn beroep als chirurg. "Ik vond dat ik tegenover mijn patiënten in optimale conditie moest zijn. Altijd op tijd naar bed, op tijd er weer uit, weinig drinken, veel sporten, nooit gerookt."
 
Dat hij op de Haagsche nu met een handicart speelt, vindt hij geen punt. "Ik heb begin dit jaar een klein infarct gehad, daar heb ik 'wiebelbenen' aan overgehouden. Op die heuveltjes is dat niks. Maar gelukkig kan ik met de handicart nog prima spelen." Er klinkt dankbaarheid in zijn verhaal. "Ik ben vooral blij dat ik het spel nog kan spelen op mijn leeftijd, geregeld onder de mensen ben en het gezellig heb. Gezond zijn is vaak vooral de afwezigheid van pech. Je kunt alles goed doen, en toch... soms hebben mensen gewoon pech."

In 2009 verloor hij zijn vrouw aan uitgezaaide borstkanker. "Ze leefde supergezond, maar het mocht niet baten. Dat was een verschrikkelijke klap. Je denkt dat je samen oud wordt met je kinderen en kleinkinderen tot opeens blijkt dat dat niet vanzelfsprekend is."

Ben ik de oudste ooit?

Deze hole-in-one was zijn vierde. De eerste maakte hij dertig jaar geleden in Spanje. De tweede en derde waren op dezelfde (!) hole twaalf van de Haagsche - een unicum. "De tweede keer zei iemand: 'Hij gaat er toch niet wéér in?' Nou ja, wel dus, hij ging er weer in." Na de hole-in-one op Duinzicht vroegen zijn medespelers zich af of hij de oudste zou zijn met een hole-in-one. Helaas is die data niet exact op te roepen, maar wellicht meldt iemand zich. En mochten dat er meer dan vier zijn, horen we het graag extra snel.

Op de vraag of er nog een vijfde hole-in-one komt, hoeft Rob geen seconde na te denken. "Absoluut, ik ga ervoor, laten we daar nog eens over praten zodra het zover is."