Redacteur Eefje golft in hondenweer met fanatieke Anne-Sophie (9): ‘Haar plezier geeft mij energie voor 10’

Ha Anne-Sophie, wat is je favoriete golfbaan?
“Princenbosch in Bavel.”
Joh, daar woon ik ook dichtbij, waar wonen jullie?
“In Meerle, dat is net over de grens in België.”
Dan had ik beter naar je toe kunnen fietsen in plaats van videobellen, ik woon 8 kilometer bij je vandaan!

Anne-Sophie vraagt aan het einde van het interview (dat binnenkort op deze site te lezen is) of we samen 9 holes gaan spelen. Natuurlijk stem ik daarmee in en we boeken een starttijd voor twee weken later. Op een woensdagavond om 18.00 uur, op de verlichte par-3-baan van Princenbosch.

Regenpak

Die dag loop ik ’s middags met de hond buiten. De regen raast horizontaal in mijn gezicht. Kletsnat en ijskoud schiet ik in mijn huispak. Ik zie een berichtje van Anne-Sophie. 'Ik heb nog steeds zin om te spelen, hoor', schrijft ze. 'Mijn regenpak ligt al klaar. Heb jij ook nog zin?'

Anne-Sophie heeft er al een hockeytraining opzitten, ook in de regen 

Héél even twijfel ik. Het huispak zit best lekker, ik ben net opgedroogd en wilde de open haard gaan aansteken. Maar een kind teleurstellen en afzeggen komt geen moment in mij op. Dat kan ik echt niet over mijn hart verkrijgen. Ik ruil mijn huispak in voor mijn waterdichte wintergolfbroek en graai de andere regenkleding uit de stapel. Ook mijn schoenen zijn waterdicht. Het enige wat ik niet kan vinden, is mijn ‘Zuidwester’. Goed, dan maar een petje.

Niet schrikken

Eenmaal gearriveerd op de golfbaan is het er uitgestorven. In het huisje zit caddiemaster Hennie diep weggedoken in haar shawl. Bang dat ik haar laat schrikken, klop ik zachtjes op het raam. “Ik ben een half uur te vroeg en je verwacht zeker niemand meer met dit weer, maar ik heb afgesproken met Anne-Sophie.” Hennie glimlacht en bevestigt dat ze vast en zeker zal komen: “Een heerlijk, fanatiek jeugdlid."

Goed rapport

Daar is ze. ‘Drie turven hoog’, gehuld in een regenpak. Rechtstreeks doorgekomen vanaf de hockeyclub. Ze heeft er al een hockeytraining opzitten, ook in de regen. We hoeven niet te wachten op onze starttijd, dus besluiten direct af te slaan. Ik maak direct par op hole 1, Anne-Sophie noteert een 4. Niet onaardig, denk ik over mijn eigen score, natuurlijk te vroeg juichend. De rest van mijn kaart zou ik liever hebben ingeleverd als rapport op de middelbare school: 6, 7, 6, 7…

Ik kan het iedereen aanraden: neem eens een kind mee golfen 

Anne-Sophie daarentegen speelt zeer solide met vieren en één vijf. Op hole 6 heb ik zelf koude handen en ik zie ook mijn medespeelster tevergeefs in haar handen klappen. We besluiten door te steken naar het clubhuis en de laatste 3 holes te laten voor wat ze zijn. “We lopen nu langs hole 9, dan kunnen we die net zo goed gewoon spelen”, bedenken we samen. Gelukkig mag ik deze hole ook een 4 noteren. Niet alles viel in het water.

Warme chocolademelk

We sluiten hole 9 af met een high five bij de vlag en maken een selfie met onze verregende koppies. Bij de open haard bestellen we een warme chocolademelk mét slagroom en ik gooi er nog wat blokjes hout bij - alsof ik thuis ben.

Ik kan het iedereen aanraden (weliswaar in betere weersomstandigheden, want eerlijk is eerlijk, de bal verdween gewoon ín de modder): neem eens een kind mee golfen. Vergeet je handicap en of je wel in je buffer speelt. Het plezier van Anne-Sophie en mijn bewondering voor hoe leuk ze al kan golfen op haar 9e, geeft mij echt energie voor 10.