Een weekje werken in Dubai

Er zijn vast veel mensen die jaloers op je zijn. Hoe heb je het voor elkaar gekregen om te mogen werken op een toernooi van de Europese Tour? 

Via de site van de European Tour heb ik de naam gevonden van Jennifer Hoskins. Zij regelt alles rondom de marshals op dit toernooi. Ik heb haar een email gestuurd en gezegd dat ik graag wilde helpen. Zij reageerde daar - gezien mijn ervaring - heel enthousiast op en ik kreeg een aanmeldformulier. Dat heb ik ingevuld en begin augustus hoorde ik dat ik welkom was.

Wat moest je precies doen?

Ik had me aangemeld als marshal omdat de scorersposities al ingevuld waren. Omdat iemand zich afmeldde, mocht ik toch als scorer meelopen. Ik tel dan de slagen die de spelers per hole maken, voer die in op een PDA en op die manier wordt het leaderboard gevuld. Iedereen kan dan online, op televisie of op de scoreborden door de baan heen de scores volgen. Als ik twijfel, vraag ik de score altijd aan de caddie om de speler tijdens het toernooi niet onnodig te storen. Het is belangrijk om secuur en goed te scoren want letterlijk de hele wereld kan zien wat je invult. 

"Jamie Donaldson riep: Oh no, not you again"

Omdat het erg druk was, heb ik na mijn ronde van 18 holes ook alle dagen geholpen als marshal op de eerste tee en op de tribune van de 18de hole bij de finale. Dan moet ik zorgen dat mensen geen foto's maken, stilstaan en niet praten als de spelers de bal gaan spelen. Ik moet zeggen dat op een enkele uitzondering na het publiek echt goed luisterde. Vaak helpt het ook om iets met humor te brengen en om uit te leggen waarom je iets vraagt. Als je zegt kunt u stilstaan zodat Rory ongestoord kan putten werkt dat veel beter dan gewoon je bord omhoog steken en dan maar hopen dat mensen het zien en lezen. 

Heb je nog gesproken met spelers? Waar hadden jullie het over? 

Ik heb met diverse spelers gesproken. Omdat ik dit al vaker heb gedaan, herkennen sommige spelers mij zelfs al en dan gaan de gesprekken over privézaken zoals familie. Van Stephen Gallacher ken ik ondertussen zijn hele familie geloof ik en zij mij. Van Rory McIlroy ken ik zijn vader en hij herkent mij, maar die heb ik dit jaar vanwege de grote drukte rond Rory niet gesproken. 

Ik heb met Thorbjorn Olesen op de pro-am-dag leuk gesproken over clubkeuzes maar ook over het KLM Open. Jamie Donaldson zei aanvankelijk niets en stelde zich ook niet voor op de tee van hole 1. Vanaf hole 8 ging hij echter grapjes met me uithalen en vlak achter me lopen en gekke geluiden maken. Ik vroeg of hij soms schaduw zocht (ik ben 1 meter 63 dus weinig schaduw)... Dat maakte hem aan het lachen en vanaf dat moment was er vaker contact. Op zondag liep ik weer met Jamie Donaldson en herkende hij mij en riep al op de eerste tee: "Oh no, not you again ..." Dus heb ik hem geadviseerd bij mijn 'baas' te klagen en daar kon hij erg om lachen. Aan het einde van de ronde kreeg ik een gesigneerde bal van hem. 

Je hebt dit vaker gedaan, wie was de interessantste of leukste speler die je ooit hebt meegemaakt? 

De gaafste speler om van dichtbij mee te maken was Tiger Woods. Daar heb ik zes dagen mee gewerkt bij de Dubai Desert Classic in 2014. Dat was echt heel erg bijzonder. Stephen Gallacher is heel aardig, maar Rory McIlroy ook. Als ik echt moet kiezen blijven er drie over. Thomas Levet die me bij het KLM Open in Hilversum alles uitlegde over iedere slag die hij ging spelen of gespeeld had, Robert-Jan Derksen die ik vaak ben tegengekomen en die ook altijd aardig was tegen mijn zoontje, en wellicht een wat onbekendere speler, Estanislao Goya uit Argentinië. Met hem heb ik twee dagen gewerkt bij het KLM Open en hebben we oprecht gelachen met elkaar. Op hole 6 zei hij de tweede dag: "You get a beautiful teint from the sun." Daar kon ik maar op één manier op reageren: "Yes, if you like lobster." Dat tekende de manier waarop we die twee dagen grapjes maakten. 

Hoe heb je de rest van de week beleefd? 

Ik krijg altijd heel veel energie van dit werk en van het feit dat je met zoveel mensen dezelfde passie deelt. Het was wel vreselijk warm, maar het is me ontzettend meegevallen. Veel drinken, goede zonnebrand (factor 70), goed eten en veel schaduw opzoeken helpt, maar omdat dit werk voelt als een cadeautje is bijna niets te veel gevraagd. Ik had na de pro-am blaren door verkeerde sokken, dus dat was een goede leerschool. In vijf dagen tijd heb ik rond de 90 kilometer gelopen, maar meer dan wat vermoeide benen heeft dat me gelukig niet opgeleverd. 

"Het is altijd onwerkelijk om om te schakelen van de warmte in Dubai, naar de kou in Nederland"

Heb je nog een aandenken gekregen of gekocht? 

Ik heb na iedere ronde scoren wel een bal gekregen van de spelers met wie ik werkte. Daar schrijf ik altijd de naam van de speler en de datum op, want ik heb inmiddels een ernstig grote verzameling. De tweede keer dat ik met Jamie Donaldson werkte, tekende hij uit zichzelf zelfs een bal voor me. Verder heb ik een holevlag gekocht en die is getekend door Jamie Donaldson, Lahiri en Thorbjorn Olesen. Voor meer handtekeningen was geen tijd want ik was dringend nodig als marshal. Verder krijg je een polo van het toernooi als vrijwilliger die je mag houden. Gezien de warmte kregen we er dit jaar zelfs twee. We kregen ook een jas van het toernooi, maar die was voor mij niet nodig gezien de warmte. Het grappige is dat mensen die daar langer wonen 25 graden als relatief koud ervaren en dan met jas en soms ook met ijsmuts 's ochtends aankomen. 

En toen zat het erop. Was het moeilijk om Dubai vaarwel te zeggen?

Op zondagavond, toen het afgelopen was, kwam er wel een klein dipje, maar dat had ook te maken met het afscheid van mijn vrienden daar en omdat er een einde kwam aan vijf geweldige dagen. Nu zit ik weer in de regen, wind en kou en sta ik op het schoolplein. Dat is altijd een zeer onwerkelijke omschakeling.