Beleving en inspiratie
De baan op
Ronald heeft als grote doel wereldkampioen worden. Vorig jaar werd hij vijfde in Zuid-Afrika, dus bij het komende WK in Canada wil hij het in ieder geval beter doen. Samen met professional Adrian Morley zijn ze bijna elke woensdag twee uur aan het trainen om steeds beter te worden. Verder werkt Ronald zich meerdere keren per week in het zweet in de sportschool. En natuurlijk gaat hij af en toe de baan in.
Deze training op een frisse woensdagmiddag staat in het teken van afstandscontrole en bunkerslagen. Dat zijn twee onderdelen waar Ronald graag beter in wil en moet worden om ooit de beste van de wereld te zijn. “Ik begin zoals de meeste golfers met een aantal oefenswings”, zegt Ronald. “Als ik warm ben dan legt mijn vader de bal neer. Vervolgens helpt hij mij met het adresseren van de club en vervolgens is het aan mij om de bal te slaan.”
Coach Morley vraagt bijna elke keer aan Ronald waar de bal naartoe is gegaan. Het gevoel van de blinde golfer klopt fenomenaal, want hij weet precies of een bal recht, een beetje rechts of veel naar links gaat. “Dat voel ik aan de stand van mijn clubblad op het moment van raken. Mijn missers gaan vooral naar rechts, dus daar zijn we druk mee bezig.” Morley wil dat Ronald meer open (naar links voor een rechtshandige golfer) gaat staan. “En probeer echt naar links te slaan”, voegt de pro van Goyer eraan toe. Het resultaat na een aantal pogingen: een rechte strakke balvlucht. Missie geslaagd, door naar de oefengreen.
Het favoriete onderdeel van Ronald is het putten. “Daar is hij ongelofelijk goed in, let maar eens op”, vertrouwt Rein mij toe. En niets blijkt minder waar, de ene na de andere lange putt legt Ronald moeiteloos bij de hole. Hoe hij de afstand inschat? Ronald en Rein stappen samen de lengte van de putt uit. Vervolgens bespreken ze met elkaar of de putt up- of downhill is. Voor het lezen van de green moet Ronald zijn vader blindelings vertrouwen.
Voor ieder aantal stappen heeft Ronald een bepaalde stroke in zijn hoofd. Bij een van de putts lopen Ronald en Rein in 13 stappen naar de hole. De green loopt echter een beetje omhoog, dus ze besluiten dat ze deze putt moeten spelen als vijftien stappen. Rein zet Ronald neer op de juiste vertreklijn en vervolgens voert de enige blindgeboren golfer die internationale wedstrijden speelt het magnifiek uit. De bal eindigt binnen een meter van de hole. “Aan het putten hoeven we voorlopig niet te werken, Ronnie”, zegt Morley. “Kom, we gaan de bunker in.”
Ronald heeft vaak moeite in het zand, omdat het een heel andere slag is dan de rest. Het niet mogen raken van de bal maakt het heel lastig. Dat komt ook omdat het zand bijna nooit in dezelfde conditie is. Als het veel heeft geregend kom je in een harde bunker, terwijl bunkers in de zomer vaak zacht zijn. Die veranderende condities maken het extra moeilijk voor Ronald.
Voor blinde golfers is de bunker eigenlijk de hel
“Doordraaien, doordraaien, doordraaien”, is de voornaamste tip van caddie en vader Rein. Het werkt fantastisch, want elke bal komt mooi de bunker uit. “Daar gaan we eigenlijk ook altijd voor”, vertelt Morley, terwijl Ronald knikt. “Voor blinde golfers is de bunker eigenlijk de hel. Daarom willen we er vooral voor zorgen dat de bal er in één keer uit gaat. Vanaf daar zien we wel verder.”
Aan het einde van de training speelt Ronald nog een aantal oefenholes. Toeval of niet, zijn eerste afslag eindigt in de bunker. Maar zoals een goede golfer betaamt neemt hij de training mee naar de baan en slaat de bal er prima uit. Twee putts later ligt de bal in de hole. Ronald is blind, maar daar is in zijn golfspel weinig van te merken. Op naar de wereldtitel!
