Golfreizen
Golfreizen
Het mooie aan golfbanen is toch wel de diversiteit aan holes. Geen hole is hetzelfde en elke golfbaan heeft wel een signature hole. Niet altijd als zodanig benoemd, maar wel vaak een affiche zijn par-3-holes met ‘eilandgreens’. Het begrip eilandgreen moet een beetje ruim worden genomen, want ook greens die nog wel door een ranke strook aarde met het ‘vasteland’ zijn verbonden, vallen gemakshalve onder deze noemer.
De eilandhole is een favoriet op foto’s en filmpjes. Verguisd en bemind. Uitdagend en aantrekkelijk. Gevreesd vanwege de moeilijkheidsgraad (het zien van zo veel water boezemt angst in en werkt als een magneet), geliefd vanwege het uiterlijk. Vijf plekken op de wereld waar je bijzondere holes en greens vindt, omgeven door water en zelfs soms alleen bereikbaar met een bootje.
Hier, net buiten Bangkok, is hole 17 dus zo’n iconische plek, waar toch ook de gelouterde tourspelers niet geheel zonder vrees zullen afslaan. In 2023 beleefde de hole zijn debuut op de DP World Tour, tijdens de Thailand Classic, waar ook enkele Nederlandse tourspelers aan meededen. De conclusie was unaniem: een leuke hole die naam gaat maken.
Only accessible by boat 🚣♀️
— DP World Tour (@DPWorldTour) February 14, 2023
Introducing the 17th this week in Thailand. #ThailandClassic pic.twitter.com/WweEVfKLUL
Holes met een green helemaal omgeven met water, dus ook zonder brug als verbinding naar het vasteland, zijn zeldzaam. Maar wij kennen er nog één: hole 14 van Coeur d’Alene. Dat klinkt heel Frans, maar je mocht willen dat het zo dichtbij was. Het golfresort ligt in het noorden van de Amerikaanse staat Idaho, bijna tegen de Canadese grens aan. De hole heeft uiteraard een verhaal. Dat gaat over een wandelaar met een hondje die naar een vlot van boomstammen tuurde en op het idee van een drijvende green kwam. In 1991 werd de eerste bal over water naar de vlag geslagen. De green zit met een ingenieus kabelsysteem aan de wal vast, zodat deze ook nog eens verplaatst kan worden voor de nodige variatie (in lengte vooral). Speelt op z’n langst ruim 210 meter.
Met hole 17 van TPC Sawgrass maken we een bruggetje naar eilandholes zoals ze inmiddels vele zijn in het golfland. Vanaf de tee sla je naar een (schier)eiland, want hier komt geen bootje aan te pas. Bekend van televisie ook, want vertolkt elk jaar een hoofdrol in de Players Championships op de PGA Tour, een bekend en hoog aangeschreven toernooi in Florida. Tijdens die toernooiweek wordt ook keurig bijgehouden hoeveel ballen kunnen worden opgeteld bij het aantal dat in de historie van het toernooi in het water is beland. Enigszins hetzelfde recept als in Thailand: het is niet de lengte die het 'm doet, maar een natuurelement als wind.
Is het toeval of feit dat veel eilandholes in de baan op ‘17’ zijn aangelegd? Die zijn in Europa niet op één hand te tellen. Neem hole 17 van de Stadium Course op Bro Hof Slott Golf Klub, volgens veel lijstjes de nummer 1 golfbaan in Zweden. De hele baan tussen Upsala en Stockholm is grotendeels om het meer Malåren heen gedrapeerd met als uitsmijter dus hole 17, een par 3 van nog geen 150 meter lang van de backtees. Opvallend ook: de green heeft niet ook nog een meedogenloze bunker waarin je kunt 'verzuipen'. Gelukkig maar.
We sluiten af met weer een boottochtje. Dit keer niet naar een hole of green, maar naar een hele golfbaan. Ile aux Cerfs is een plek waar we als een soort Robinson Crusoe wel zouden willen stranden met een tas vol clubs en ballen. Dit is hoe het paradijs op Mauritius er ongeveer uitziet. Bernard Langer tekende voor het ontwerp, wij tekenen ervoor om hier een doosje ballen kwijt te mogen raken. Het kost je met de boot 15 minuten om vanaf Trou D'Eau Douce naar Ile aux Cerfs te varen. Een kwartier om vervolgens levenslang te kunnen nagenieten...
