Voor het eerst in mijn leven reis ik naar Afrika. Vanaf Rotterdam The Hague Airport vlieg ik samen met vier Nederlanders, een Belg en een Marokkaanse naar Fez. Dat doen we zonder onze eigen golftas, want ons is verteld dat er op alle drie de golfbanen die we gaan spelen clubs (en tassen) klaarstaan. Ik ben ietwat huiverig over het materiaal dat we gaan gebruiken, maar het heeft vooral een groot voordeel: geen gesjouw met die grote travelbag.
De drie golfbanen die op de planning staan zijn: Michlifen Golf & Country Club, Royal Golf Fès en Oued Fès Golf. Ik ben niet de persoon die alles vooraf gaat uitpluizen, omdat ik mij graag laat verrassen. Wel krijg ik mee dat Michlifen Golf & Country Club in Ifrane, zo’n zestig kilometer onder Fez (of Fès op z’n Arabisch), op Leading Courses de best beoordeelde baan van zowel Marokko als Afrika is. Gemiddeld geven golfers de baan een 9,2. Het spreekt voor zich dat we allemaal niet kunnen wachten om dat met onze eigen ogen te zien.
Bij aankomst in het Michlifen Resort & Golf valt meteen mijn mond open. Het is groots, rustig, gezellig, schoon en vooral heel erg mooi. We worden als groep naar de kamers begeleid, waar de hotelmanager ons één voor één in de kamer laat. Nou ja, het is eigenlijk geen kamer, en ook geen suite, maar meer een appartement. De muziek galmt door de ruimte en er ligt een handgeschreven welkomstkaart klaar. Hier is overal aan gedacht.
Nog voor het diner besluiten we gebruik te maken van de zwembaden. Ondanks de buitentemperatuur van 35 graden is het buitenbad behoorlijk fris. Ik zwem een paar baantjes en besluit snel naar binnen te gaan. Daar is de watertemperatuur boven de 30 graden. Ondanks de hitte is dat toch lekkerder dan het koude water. Het vijfsterrenhotel beschikt verder over drie restaurants en een spa met hottub, sauna, hamam, schoonheids- en massagebehandelingen. Op acht kilometer rijden ligt de golfbaan die zeven jaar geleden geopend werd.
De verwachtingen zijn hoog als we in ons busje met privéchauffeur het terrein van Michlifen Golf & Country Club oprijden. Ifrane ligt in het Atlasgebergte en heeft een mediterraan klimaat met vier verschillende seizoenen. In september is het nog hoogzomer en we zien veel droogte om ons heen. Maar niet op deze baan. Eigenlijk is alles groen, dus hier is aan water geen gebrek.
Rechts ligt het Ifrane National Park, een uitgestrekt gebied van 500 km² waar ik naar kan blijven kijken
Met de clubs is ook weinig mis. Ik krijg Callaway-ijzers, houtjes en driver van Srixon, wedges van Titleist en een Taylormade-putter. Nadat we een paar ballen - van het gras uiteraard - ingeslagen hebben op de drivingrange rijden we met onze buggy’s naar de eerste hole. Ik vind het begin vrij vriendelijk met brede fairways en weinig gevaar. Misschien komt dat ook omdat ik goede ballen sla en twee birdies maak in de eerste vier holes. We merken wel meteen dat de baan op hoogte ligt. In combinatie met de warmte zorgt dat ervoor dat mijn ballen soms 10 procent verder vliegen dan in Nederland.
Op hole 9 verandert alles. Vanaf de hoger gelegen tee is het uitzicht op deze par 3 adembenemend. Rechts ligt het Ifrane National Park, een uitgestrekt gebied van 500 km² waar ik naar kan blijven kijken. Links is het clubhuis en voor ons ligt een ravijn. Ik ben overweldigd door de omgeving. Dit is zonder twijfel het mooiste uitzicht dat ik ooit gezien heb. Golfen is echt even bijzaak.
De tweede negen is een stuk lastiger, omdat de holes langer zijn en het is ook nog eens smaller. Vanaf de dertiende is het vier holes lang geen parkbaan maar een bosbaan. Het einde van de ronde is weer waanzinnig mooi, want het uitzicht op de holes 17 en 18 zijn vergelijkbaar met hole 9 (zie video). Het enige verschil is dat het nationale park nu aan je linkerhand ligt. Het zorgt ervoor dat iedereen hier met een glimlach het terras van het clubhuis oploopt. En zeg nou eerlijk: meer heb je niet nodig na het golfen.
Over het onderhoud kan ik kort zijn: tiptop in orde. De greens zijn snel en rollen fantastisch. De tees zien eruit als fairways en de fairways zijn fenomenaal. Ook de rough heeft een goede hoogte, waardoor je je bal gemakkelijk kunt terugvinden. Kortom, Michlifen Golf & Country Club is een baan die je gespeeld moet hebben als je in Marokko bent. Daarvoor hoef je niet eens diep in de buidel te tasten, want de greenfeeprijs is maximaal 100 euro.
In Fez spelen we op twee banen van dezelfde eigenaar: Madaëf Golfs. Deze organisatie beschikt over negen golfbanen door heel Marokko. In het noorden van de stad is de golfbaan Oued Fès. Hier speel je in een stedelijke omgeving in drie verschillende gebieden: bos, moeras en open vlakte. Het zorgt voor veel afwisseling in wat we voor ons zien. De fairways zijn niet per se breed, maar we kunnen bijna altijd onze bal terugvinden. Dat is voor mij echt een plus, want geen golfer houdt ervan om zijn bal te verliezen.
Zonder gids waren we zeker verdwaald, want de oude binnenstad telt maar liefst 10.000 straatjes. Ik kijk mijn ogen uit en er komt geen einde aan
Het valt mij tegen dat de greens langzaam zijn. We begrijpen dat het te maken heeft met de droogte, korter maaien zou namelijk betekenen dat het gras kan verbranden. Verder is de baan, ondanks de droogte, in goede conditie. Dat kan helemaal gezegd worden van het restaurant. Binnenkort wordt er nog een extra gedeelte geopend, waardoor er plaats is voor veel gasten. Die zullen er komen ook als ze horen hoe lekker het eten is. De mix van de Marokkaanse en Franse keuken is hier spot on.
Na het golfen worden we door onze gids meegenomen naar de medina. Fez is de derde stad van het land met bijna 1,2 miljoen inwoners. Het is een van de vier ‘koningssteden’, samen met Marrakesh, Meknes en Rabat, en staat bekend als de culturele hoofdstad. Dat komt allemaal samen in de grootste medina van het land.
Een medina wordt gekenmerkt door kleine straatjes waar heel veel wordt verkocht. In Fez verkopen de winkeltjes vooral parfum, kruiden, lampen en leer. Zonder gids waren we zeker verdwaald, want de oude binnenstad telt maar liefst 10.000 straatjes. Ik kijk mijn ogen uit en er komt geen einde aan. Na ruim twee uur struinen komen we pas weer in de ‘open lucht’ zonder muren om ons heen. Een bijzondere en onvergetelijke ervaring.
De derde golfbaan die we spelen is Royal Golf de Fès in het zuiden van de stad. De afwisseling van de holes maakt het voor mij een plezierige baan om te spelen. Hij is goed speelbaar voor alle niveaus, er zijn grote waterpartijen en je hebt echt het gevoel dat je op vakantie bent. In het heuvelachtige terrein spelen olijfbomen de hoofdrol. En in de achtergrond zien we regelmatig het Atlasgebergte.
De greens rollen goed en zijn vergelijkbaar met snelle greens in ons land. Ook hier is het moeilijk om je bal kwijt te raken. De twee keer dat ik tegen mijn flightgenoten zeg dat mijn bal waarschijnlijk weg is, vind ik hem zonder lang te hoeven zoeken. Dat bevordert het plezier en het speeltempo. Allebei essentieel voor een leuke dag op de baan. Echter, hier ontbreekt een signature hole. Bij de borrel hebben we allemaal moeite om de mooiste of beste hole te benoemen. Maar misschien is dat wel een teken dat alle 18 holes goed zijn. Kortom, een leuke baan vlak bij de stad.