Getreuzel in de baan, Eric heeft er een broertje dood aan. Peinzen welke club er uit de tas gehaald moet worden, oplijnen, drie oefenswings maken, terug stappen om vervolgens weer opnieuw te beginnen? Nee, dit soort taferelen zul je niet waarnemen bij de nuchtere Enschedeër. “Staan en slaan”, klinkt het kort en bondig. “Ik doe niet aan oefenswings. Iedere gek z’n gebrek, maar dit werkt het beste voor mij.”
Bij het drietal vrienden met wie hij vaak golft gaat dat wel anders, die nemen wat meer de tijd. Geen probleem, vindt Eric. Al zou wat meer begrip voor zijn eigen gebreken wenselijk zijn voor hem. Hij stipt een aantal voorbeelden aan die hem onlangs nog ‘kortsluiting’ bezorgden in de baan.
Het nestelt zich in mijn brein en vervolgens sla ik de bal júíst de baan uit
Het is voorjaar 2025, de kenmerkende rododendrons op ’t Sybrook staan in bloei als Eric met zijn maten de baan ingaat voor een ronde Oostlus. “We komen aan bij hole 4, een smalle par 4, met links parallel water en rechts bosjes. Ik ga klaarstaan voor mijn afslag, zegt mijn speelmaat (hij noemt geen namen, red.): ‘Let op hè: links water, rechts bosjes.”
Eric zucht. “Ik weet dat zelf ook wel. Bovendien ben ik dus een snelle speler, en dan is dit niet het moment voor goedbedoelde adviezen. Het nestelt zich in mijn brein en vervolgens sla ik de bal júíst de baan uit.”
Zo geschiedt ook in dit geval - en na de mislukte afslag laat hij zijn ongenoegen duidelijk doorschemeren. “Ik zei: ‘Gozer, als ik aan het adresseren ben, moet je geen opmerkingen maken.’ Dan staan ze achter je en zijn ze zelf nog niet zover, maar ik sta al wél klaar om af te slaan.”
De Tukker noemt nog een recent voorbeeld. “Bij het chippen, ook altijd spannend voor mij, vlak bij de green. Zegt diezelfde vriend voordat ik mijn bal wil spelen: ‘Laat ‘m niet te kort hè…’” Eric lacht, en verontschuldigt zich voor zijn eigen nukken. “Sorry hoor, maar dan krijg ik kortsluiting." Schouderophalend: "Zulke dingen gebeuren nou juist met vrienden, en het blijft een terugkerend fenomeen.”