Topgolf
Topgolf
“Ik zeg vaak tegen Joost: wat is dit mooi hè!”
Beeld: Ronald Speijer
“Als Tiger Woods me vraagt zijn caddie te worden? Dat gaat natuurlijk nooit gebeuren, daarom kan ik makkelijk zeggen dat ik het niet zou doen, maar ik meen het ook echt, hoezeer ik Tiger ook bewonder. Tegen Rory McIlroy of Brooks Koepka zou ik ook nee zeggen. Joost heeft mij deze kans gegeven, we zijn al jaren heel goede vrienden, zolang hij mij als caddie wil, zal ik altijd loyaal zijn. We hebben samen mooie doelen voor ogen. De top 50 in van de wereld, de Masters spelen, toernooien winnen, ik geloof er heilig in dat het gaat lukken. De kritiek op Joost die je soms hoort in Nederland vind ik onbegrijpelijk, zes toernooien winnen op de European Tour is zo waanzinnig goed. Joost zit zeker niet aan zijn top, hij gaat nog stappen maken en ik vind het mooi dat ik daar mijn steentje aan kan bijdragen.”
“Mijn eerste toernooi als caddie van Joost was in Zweden, eind augustus vorig jaar. Het was nat en er stond een vervelende draaiwind, heel moeilijke omstandigheden, zeker voor een onervaren caddie. De baan was ook flink heuvelachtig, op een hole werden spelers en caddies in buggy's naar de volgende tee gereden om het tempo erin te houden. ‘Wat doe je met die vlag in je handen, Maarten’, zei Joost toen we halverwege waren. Ik was zo aan het haasten geweest, ik had de vlag niet terug in de hole gezet maar meegenomen. Joost moest heel hard lachen, ik ben als een gek uit de buggy gesprongen en met de vlag in mijn handen terug naar de green gerend. Als caddie van Joost is het sowieso aanpoten. Ik wil in de baan altijd dicht in zijn buurt blijven maar Joost loopt heel snel. Als ik hem een broodje geef uit de tas en daarna de rits dichtdoe, is Joost alweer een stuk verder. Ik moet dan met die tas van een kilo of 25 in de achtervolging.”
“Caddie worden voor Joost betekende voor mij de droom opgeven om te slagen als profgolfer. Ik heb een toernooi gewonnen op de Pro Golf Tour, drie keer het KLM Open gespeeld, mooie dingen meegemaakt, maar de stap zetten naar de top lukte niet. Sinds ik ben gestopt, heb ik geen bal meer geslagen, ik mis het spelen totaal niet. Komt denk ik omdat ik nog steeds bezig ben met de sport waar ik van hou, alleen in een andere rol. Ik zeg zo vaak tegen Joost: wat is dit mooi hè! De ene week sta ik op de eerste tee van de Old Course in St Andrews, dan ben ik in Sun City en doe ik voor het toernooi een safari en een week later spelen we het geweldige slottoernooi in Dubai. Dat is toch allemaal super.”
“Als caddie ben je onderdeel van absolute topsport, je staat met je neus bovenop de spelers. Ik voel zelf ook vaak de spanning, vergelijkbaar met toen ik zelf speelde. In Turkije had Joost een moeilijke slag naar een eilandgreen, de pin stond op een meter of tweehonderd. ‘Weet je zeker dat dit de goede club is’, vroeg Joost toen hij klaarstond om te gaan slaan. Als zijn bal dan in de lucht is, voel ik de adrenaline. Te kort is water en dan kan ik wel door de grond zakken. Gelukkig bleek het de perfecte clubkeuze en kreeg ik een complimentje van Joost. We zijn al jaren goed bevriend, maar onze speler-caddie-relatie is zakelijk. Joost heeft nog nooit op me gescholden in de baan maar hij is wel heel duidelijk. Na iedere ronde praten we even kort met elkaar. Als er ergens onvrede over is, wordt het meteen uitgesproken en is het ook klaar, dat is de afspraak. Ik wil heel graag naar de Masters maar het olympisch golftoernooi staat bovenaan mijn lijstje. Er is geen prijzengeld, dus aan de vaste tien procent voor de caddie bij een overwinning heb ik niks, maar ik zou het fantastisch vinden met Joost in Tokio een gouden medaille te winnen. Als caddie krijg je volgens mij geen aandenken dus ik denk dat ik dan een tatoeage van een gouden medaille laat zetten.”
