Hole-in-Jan
Hole-in-Jan
Tijdens opnames vorig jaar in Roemenië kwamen we erachter dat we alle drie golfen. Of eigenlijk meer: we zijn alle drie in het bezit van clubs. De frequentie van zowel lessen als spelen liep nogal uiteen. Onze handicaps lagen dan weer niet zo gek ver uit elkaar, en zo spraken we af om terug in Nederland een baan te gaan lopen.
Het werd Golfbaan Spaarnwoude. Een baan waar je mooi twee hobby’s kunt combineren als je naast golf ook van vliegtuigspotten houdt, want elke twee minuten komt er een kist zo laag over dat je de mensen kunt zien zwaaien door hun vliegtuigraam.
Job en Teddy komen allebei van het productiebedrijf waar ze werken en zijn dus met één auto gekomen. Als ze arriveren is Job de enige die eruitziet alsof hij gaat golfen, hij is er namelijk wél op gekleed, en er komt ook maar één tas met clubs uit de achterbak.
Ik leef uit een sporttas en ga al weken van slaapplaats naar slaapplaats, dus laat me even, ja?
Teddy loopt in een zwarte legging met een zwart oversized T-shirt, op nota bene de warmste dag van het jaar. En dat terwijl ze in Roemenië nog zo had zitten opscheppen hoe ze allemaal leuke outfits had gevonden om in te spelen. En nog belangrijker: hoe haar vriend een golftas had gekocht met koelcompartiment, zodat je altijd een koud drankje voor han-den hebt.
“Speel je niet mee, dat je niks bij je hebt?” Ze zucht. “Ja, het is even chaos in mijn leven allemaal.” Het blijkt dat ze na negen jaar een punt heeft gezet achter haar relatie. “Ik leef uit een sporttas en ga al weken van slaapplaats naar slaapplaats, dus laat me even, ja?
Ze steekt een sigaret op en inhaleert diep. "Nou," zegt ze vanachter een zonnebril waar normaal gesproken alleen rappers of filmsterren mee wegkomen, "zullen we dan maar?"
Onderweg naar de eerste hole besluit Job de roze olifant in de kamer te benoemen: “Ik neem aan dat we die tas met gekoelde drankjes ook wel kunnen vergeten?”
Op hole vijf, niemand speelt consistent, maar het is wel ontzettend gezellig, zegt Teddy dat ze wel eventjes voor zal doen hoe het moet. "Vanaf de teebox heb je zo’n 30 meter aan gras, gevolgd door een meter of 80 aan water. Tenminste, als je rechtdoor slaat. Want zodra je ook maar een fractie naar rechts afzwaait, loopt het water daar gewoon door."
Bal vijf krijgt een heuse aankondiging mee: 'Als ik deze mis, dan geef ik het op'
Na de hoogmoedige woorden van Ted, gaat het met haar eerste bal direct mis. Ik zeg eerste, omdat het daar niet bij zou blijven. Ze slaat er licht overheen, waardoor de bal in de rietkraag verdwijnt. Evenals bal twee en drie. Bal vier maakt een mooie vlucht, maar draait naar de rechterkant weg en belandt in het water. Bal vijf krijgt een heuse aankondiging mee: "Als ik deze mis, dan geef ik het op." Gelukkig maar, want op deze manier houden we geen ballen meer over.
In een prachtige rechte streep landt hij precies waar je hem hebben wilt. Een diepe zucht ontsnapt: "Het is een metafoor voor m’n leven", zegt ze. "Het gaat de goede kant op, maar er gaat een hoop gedoe aan vooraf."
Niemand zou die dag z’n handicap verlagen, maar er werd wel vreselijk gelachen.
