Golfpark Rotterdam
De baan op
Het woord 'eindelijk' zul je vaak horen in combinatie met Golfpark Rotterdam. In 2004 won John Scholte een prijsvraag om in dit gebied een golfbaan aan te leggen. Ruim twintig jaar later is het dan zover en vliegen de ballen door de lucht. Inmiddels heeft HGE het project volledig overgenomen, maar de allereerste starttijd was voor Scholte op zaterdag 30 augustus.
Terug naar twee weken eerder. Een NGF-team is half augustus op de par 3/4-baan bezig om alles op te meten. Dat noemen we een course rating. Een nieuwe baan wordt regelmatig opnieuw beoordeeld. “We raten hem voordat de baan open gaat, na een jaar, na drie jaar, na vijf jaar en dan pas gaat de baan in de cyclus van om de acht jaar”, zegt Karianne Vuurens van Handicap & Regels. “Zeker in het begin groeien bomen en struiken heel erg, dus daar willen we snel bij zijn om dat verschil te raten.”
De baan ligt hoger en hij is aangelegd naast een natuurgebied. Het zal daarom vaak waaien
Het grootste ‘obstakel’ is duidelijk aan de Delftse Schie: de wind. Op de par 3 /4-baan staat geen enkele boom, maar er worden nog wel struiken geplant. “De baan ligt hoger en hij is aangelegd naast een natuurgebied. Het zal daarom vaak waaien. Met de course rating gebruiken wij daar tabellen voor”, vervolgt Vuurens. “Deze baan heeft geen water, maar wel veel hoogteverschillen”, vult course rater Rebecca de Kruijf aan. “Omhoog heb je bijvoorbeeld vaak een club meer nodig, dus dat nemen we zeker mee.”
Alle gegevens worden na de meting verwerkt in een computersysteem. Daar rolt een course en slope rating uit over 18 holes, ook bij een 9 holesbaan zoals hier op Golfpark Rotterdam. De stroke indexen van de holes worden vervolgens bepaald door de baan zelf.
Op vrijdag 29 augustus is Golfpark Rotterdam officieel geopend. Hans Schaap en Joris Slooten van HGE laten die dag honderden golfballen vallen vanuit een hoogwerker. “We zijn op schema, maar er moet hard gewerkt worden”, vertelt operationeel directeur Slooten. “Fase 1 is afgerond en we gaan nu verder met fase 2 en 3, de 18 holesbaan. We zijn enthousiast om mensen te laten zien hoe het eruitziet.”
Het bedenken en op papier zetten is ook een kunst, maar ik heb veel respect voor de uitvoering
“Het verrast mij elke keer hoe deskundig en ervaren onze mensen zijn die alles doen”, gaat hij verder. “We hebben echt goede teams, in zowel aanleg, bouw als onderhoud. Dat lijkt soms vanzelfsprekend, maar dat is het niet. Het bedenken en op papier zetten is ook een kunst, maar ik heb veel respect voor de uitvoering door mijn collega’s.”
De komende maanden zal vooral de rough gaan groeien. “Door de droge zomer is het gras nog niet zo hoog”, voegt HGE-eigenaar Schaap toe. “Dat gaat in het najaar wel gebeuren als het meer gaat regenen. Gelukkig kan de baan veel water hebben.”
Schaap is blij dat de baan nu open is. “Daar doen we het voor, natuurlijk. Er zit veel beweging in en hij is leuk om te spelen. Ik denk dat veel mensen er plezier aan gaan beleven.”
Dat ga ik zelf ook ondervinden. Onder winderige en regenachtige omstandigheden sta ik op woensdag 17 september op de eerste tee. Samen met collega’s Gerard Louter en Raf Janse speel ik 9 holes. De baan lijkt in korte tijd enorm gegroeid; het is geen grote vlakte met gras meer, maar we staan echt op een golfbaan. De stortplaats voor verontreinigde baggerslib is nu echt verleden tijd.
Architect Bruno Steensels heeft echt een on-Nederlandse kleine baan ontwikkeld
We besluiten om als team te spelen, de beste individuele score per hole telt. Ondanks de geringe afstand van 70 meter is de eerste hole niet makkelijk. De tee ligt namelijk een stuk hoger dan de green, waardoor we ons moeten aanpassen. Ik heb 60 meter in mijn hoofd en dat blijkt een goede keuze: de bal eindigt drie meter achter de vlag. Gerard is te kort en Raf gaat te ver. Het is meteen duidelijk: dit is geen doorsnee par 3/4-baan.
De beste score is een par, waarna de enige par 4 volgt. We hebben wind mee op deze 240 meter lange hole met een verhoogde green, die drie plateaus heeft. Ik besluit mijn driver uit de tas te pakken; aanval is tenslotte de beste verdediging. Het pakt opnieuw goed uit: pin high naast de green. Een chip en een putt later is de eerste birdie binnen.
Gerard is zo enthousiast dat hij besluit om Joris Slooten een berichtje te sturen: “Wat is het baanrecord?” Ik moet lachen en geniet van het uitzicht op hole 3. Het is het hoogste punt van de baan met uitzicht op alles in de omgeving: het centrum van Rotterdam, de luchthaven, de holes die nog aangelegd worden, de bedrijventerreinen grenzend aan een kant van de baan en het natuurgebied aan de andere kant. Ook hier zit veel ‘beweging’ in de green. Architect Bruno Steensels heeft echt een on-Nederlandse baan ontwikkeld.
De vierde hole is de langste par 3 en ook de moeilijkste hole. Vanaf de gele tee is hij 178 meter. Er ligt midden fairway een bunker - op zo’n 130 meter van de tee -, waardoor we moeten nadenken: voor de green gaan of opleggen? Door de tegenwind heb ik een houten-7 nodig. Het resultaat is goed, de bal eindigt op de green. Het levert ons opnieuw een par op.
Ik heb het moeilijk in het vervolg en mis alle vijf de resterende greens. Van deze holes zijn er drie korter dan 100 meter en de langste is 135 meter. Dat ligt natuurlijk ten eerste aan mezelf. En aan de wind. Maar ik vind het ook mooi: hoogteverschillen, strategische bunkers en variaties van pinposities maken het uitdagend.
Gelukkig zorgen Raf en Gerard voor de parren, tot de laatste hole. Op hole 9, die parallel loopt aan de drivingrange, slaat de presentator van Podje Golf de bal binnen een meter van de vlag. Uiteraard kan hij de druk aan: birdie en -2 als team. Is dit een baanrecord? Nee, daarvoor moet je het allemaal zelf doen. Dat wordt binnenkort echt wel lager dan één onder par, maar de meesten zullen het lastig hebben. We zijn het erover eens dat dit echt iets anders is in het Nederlandse golflandschap. We gaan zeker nog een keer.
