Minigolf

De gevoelstemperatuur is ongeveer driehonderd graden Celsius, we rijden door een smal Alpendal in Oostenrijk, in een auto zonder airco, op weg naar de dichtstbijzijnde supermarkt waar ze iets meer verkopen dan Almdudler en spätzle. Het is zomervakantie, we zijn net een paar dagen onderweg en moeten nog wennen aan de hitte. Mijn dochter van zes zit achterin met een iPad te spelen, maar roept opeens: “Hey, een golfbaan!”

Uit de jaren zeventig

We kijken om ons heen, en zien dat ze gelijk heeft. Nou ja, op een bepaalde manier dan. Naast de weg ligt een minigolfbaan, zo eentje die recht uit de jaren zeventig stamt, met mini-loopings, heuveltjes, doolhofjes en vijvertjes waar je de bal overheen moet tikken. Er staan hier en daar wat mensen, een bejaard koppel en een paar gezinnen met kleine kinderen. Normaal zou ik hier zo aan voorbijgereden zijn, maar nu mijn dochter er zo enthousiast op wijst denk ik opeens: misschien kan ik een bezoekje aan de minigolfbaan gebruiken als uitruilmiddel tegen een vermoeiende bergwandeling. Ouder zijn is gedeeltelijk ook gewoon een gezonde koopmansgeest hebben, immers. Daarnaast: golfen is golfen, right? Ik heb best wel zin om een balletje te slaan!

We staan in de knallende zon naast een Oostenrijks berghotel te wachten op een balletje en clubs

En zo geschiedde. We beloven onze dochter een middagje minigolfen als ze zonder al te veel zeuren met ons een bergwandeling van twee uur maakt. Ze houdt dusdanig van golf dat ze zich aan haar deel van de afspraak houdt, en dus staan we twee dagen later in de knallende zon naast een Oostenrijks berghotel te wachten op een balletje en clubs. Die krijgen we van een aardige mevrouw die tevens werkzaam is als ijsjesverkoper en toezichthouder, maar dat weten we dan nog niet.

Ander effect

De clubs blijken een paar afgeragde putters te zijn die qua lengte niet bij ons passen, maar dat mag de pret niet drukken. Het is immers vakantie, dit is een ontspannende activiteit, dus we moeten niet te kritisch zijn. Vol goede moed beginnen we aan de eerste van achttien holes, en dit is nog een vrij eenvoudige, met slechts een haakse bocht in het parcours. Het baantje is gemaakt van beton en granieten tegels, ik begin me meteen zorgen te maken over het gedrag van een bal op deze ondergrond, die ongetwijfeld een ander effect zal geven dan kort gemaaid gras. Maar nee, corrigeer ik mezelf: het is vakantie, ontspan een beetje, dit is geen wedstrijd. En dus neem ik plaats op het beton, puf een paar keer van de hitte, en probeer een correcte houding aan te nemen om de bal te putten.

Naast de baan

Meteen hoor ik een stem in de verte. “Bitte, bitte!” Daar komt de mevrouw van de clubs aangesneld, ze heeft haar hokje verlaten en loopt in rap tempo op ons af. “Bitte nicht auf der Strecke stehen!” roept ze nogal opgewonden. Ik reageer verbaasd. Hoe word ik geacht te golfen als ik niet op de baan mag staan? Wat blijkt: bij minigolf moet je naast de baan staan, om ervoor te zorgen dat de baan waterpas blijft en niet verzakt. Nou kan ik wat rigide overkomen, maar ik schiet meteen in de verdediging, met mijn handen in de lucht. Ik moet wel gewoon op een voetlengte afstand van de bal kunnen staan, mevrouw, anders kan ik die bal toch niet recht slaan? Maar ze blijft volhouden dat dat niet de bedoeling is, en mijn man roept nog een keer tegen me dat het vakantie is, et cetera, et cetera - ik geef me gewonnen.

Mijn dochter blijkt trouwens onverwacht goed in deze belachelijke subdiscipline van onze mooie sport

En zo sta ik drie holes later me in Twister-achtige bochten te wringen om op anderhalve meter afstand en in een onmogelijk gedraaide houding een balletje door een poortje te mikken, onderwijl luid foeterend over de onmogelijke omstandigheden waarin ik geacht word te golfen. Mijn dochter blijkt trouwens onverwacht goed in deze belachelijke subdiscipline van onze mooie sport, wat dan weer leidt tot veel hilariteit wanneer ik weer eens klagend en grommend een slechte bal sla. Neem ik golf te serieus, zeg je? Wellicht, maar men kan in ieder geval niet zeggen dat ik niet gepassioneerd ben, en da’s ook wat waard. En verder hebben we trouwens een uitermate ontspannen vakantie gehad. Zonder golf, dat doe ik wel weer als ik thuis ben.