Penha Longa
West cliffs
Uitvliegen naar Portugal als je toe bent aan een golfbreak is eigenlijk nooit een slecht idee. De regio rond Lissabon leent zich daar prima voor. Kan ook nog eens zonder veel gedoe en gesjouw. Travel light!
De golfer die vliegend op golf-vakantie gaat, herkent het beeld wel. Je slalomt met je golftravelbag door de vertrekhal (met het risico op een strafslag als je een andere reiziger van zijn sokken rijdt), moet je die reistas met golfclubs na het inchecken vaak ook nog eens bij een ander loket afgeven en ben je écht aan vakantie toe tegen de tijd dat je op stoel 24B zit. Bij aankomst herhaalt een deel van het tafereel zich min of meer. De rapen zijn gaar als de golftravelbag per ongeluk in een ander vliegtuig is gekwakt en je tevergeefs op je dierbare stokken staat te wachten. Het kost je onherroepelijk meer tijd dan de toerist die lekker met zijn handbagage online heeft ingecheckt, fluitend een uurtje voor boarding de vertrekhal binnenstapt en doorwandelt naar de gate. Dat wilde ik als golfer ten minste één keer meemaken. Met niet meer dan tien kilo één stuks handbagage (Transavia is óók heel streng geworden, een laptoptasje is tas twee en niet geoorloofd).

Zonder clubs

Ik ben allesbehalve de lage handicapper die gehecht is aan zijn golfclubs. Niks mis met mijn Clevelands en hoewel ze in mijn nabijheid de volwassen leeftijd ruimschoots hebben bereikt, is de band tussen ons nog altijd meer zakelijk dan familiair. Ik heb ze ooit aangeschaft op looks en prijs. Niet op fit. Maar je kunt ook op golfvakantie zonder clubs mee te nemen. Je leent (huurt) ze gewoon ter plekke. Dat kon natuurlijk al bij veel golfbanen die het moeten hebben van golftoerisme, maar tegenwoordig kun je ook op steeds meer vliegvelden een setje oppikken of zelfs op je hotelkamer laten bezorgen. Vanaf Rotterdam (/The Hague) vertrekken is een bonus, zeker als je daar op een half uurtje rijden vandaan woont. Letterlijk en figuurlijk is de wandel naar de vliegtuigtrap een stuk korter dan op Schiphol. Moet je wel het geluk hebben dat ze vanaf het voormalige Zestienhoven op je bestemming vliegen. Ik heb dat geluk. Ik vlieg naar Lissabon.

Reserveren

Op het vliegveld van de Portugese hoofdstad kom je, op weg naar het rijtje autoverhuurbedrijven, de hub van clubstohire.com tegen. Daar haal ik mijn huurset op. Handig wel om vooraf online te boeken want de voorraad is bepaald niet oneindig en varieert in gebruiksstaat. Wanneer je (te) laat boekt, loop je eerder de kans een oud setje mee te krijgen en niet de nieuwe TaylorMade M6 of nieuwe clubs van Callaway. Prijs is hetzelfde, 75 euro per week. Dat tik je ook af als je slechts drie dagen gaat golfen. Met het golftasje op de rug een auto oppikken en op weg naar de eerste bestemming: Praia del Rey Marriott Golf & Beach Resort. Op een uur gasgeven van het vliegveld. Het vijfsterrenhotel met uitzicht op zee wordt omringd door veel vakantiehuizen en appartementen, die voor golfers als mooie uitvalbasis kunnen dienen voor golfuitjes in de buurt (leuk voor groepen ook). Het resort is kennelijk ook in trek bij voetbalteams, want de gym hangt vol met ingelijste shirts gesigneerd door voltallige elftallen, waaronder die van het Feyenoord van tien jaar geleden, Europees kampioen Portugal en een handvol Engelse clubs.

Meneer Wind

Praia del Rey is natuurlijk het pareltje op een steenworp afstand, maar er is meer. En aangezien dit een kort tripje is (meer dan voor drie dagen kleding en golfschoenen kun je ook weer niet in één stuk handbagage proppen) moet ik kiezen. Bovendien staat Praia del Rey voor hoge handicappers te boek als een zeer moeilijke baan, of ik nu met mijn eigen Clevelands dan wel met de geleende M1’s van Taylor-Made (ja, ik was laat met boeken) het gevecht aanga. De keuze is op Westcliffs gevallen. Die baan opende pas in juni 2017 en is net als Praia del Rey een links course aan de ruige kust, die ook een grote aantrekkingskracht uitoefent op surfers uit heel Europa. Leuk als je nog een buitenactiviteit naast golf zoekt. Banen aan zee zijn een genot om te spelen. Vind ik. Zelfs als je zonder gezelschap afslaat, in mijn geval om iets over negen in de ochtend, ben je bijna nooit alleen. Doorgaans komt Meneer Wind wel aanwaaien. Hij geeft je alleen op de eerste tee geen hand noch wenst je succes. Het kost even moeite om niet te denken dat Meneer Wind mijn rondje een stuk onaangenamer zal maken. Dit is zijn territorium. Ik heb daar eigenlijk niets van te vinden. Op alle verraderlijke valkuilen meen ik bedacht te zijn. Ik heb voor de verandering eens uitgebreid de tijd genomen om in te slaan en op de putting green de snelheid van de dance floors in te schatten. Naar de zee toe zijn de greens een stuk sneller dan landinwaarts. Dat wist ik al, maar vandaag word ik er weer fijntjes aan herinnerd. Grrrrrain...

Wakker liggen

De rust, geen oponthoud van trage flights en evenmin gehijg van opjagende tempobeulen, ik kan er intens van genieten. Hoewel de voorjaarszon me vergezelt, heeft de regio in de voorbije weken veel nattigheid te verduren gehad. Maar hier heeft dat de golfbaan geen pijn gedaan, ook een voordeel van links. De duin-bloemetjes staan al in bloei. Meneer Wind plaagt me heviger dan me lief is. Prachtige flopshots en approaches rollen genadeloos van hogere, wind vangende, greens. Van hole 8 ga ik nog wel wakker liggen. Maar verder? Als de caddiemaster met een vragende blik na hole 18 op me komt aflopen, stelt mijn glimlach hem gerust. Trots vertelt hij over de nog jonge baan. Iets minder enthousiast maar eerlijk is hij over het overigens schitterende clubhuis. Mooi gebouw, maar het heeft een terras te weinig. De enige buitenplaats ligt aan de westzijde. Niet geheel onbegrijpelijk overigens. Het uitzicht staat niet op de kaart, maar mag gerust voor een signature dish doorgaan. Alleen: voor vroege starters is er rond lunchtijd geen tafeltje in de zon. Daarvoor verontschuldigt de caddiemaster zich. Ik probeer hem van dat schuldgevoel af te helpen. Veel tijd om te zonnebaden op een terras is er vandaag toch niet.

Golfballenmassage

Bestemming twee wacht: Penha Longa in Sintra, weg van de kust, al ligt het strand op nog geen kwartier rijden en het aantrekkelijke Lissabon op een half uur (kost je wel een golfdag. Keuzes maken!). Andere koek. Het Ritz Carlton hotel telt ook vijf sterren maar heeft overduidelijk meer historie. Het landgoed behoorde vanaf halverwege de veertiende eeuw een slordige vijfhonderd jaar toe aan de monniken die vanuit het klooster een hele onderneming runden in de prachtige omgeving. Daarna ging het landgoed over in handen van het Portugese koningshuis. Eind vorige eeuw ontfermde een rijke Japanse familie zich over Penha Longa (lange rots) en kreeg het domein een luxe hotelbestemming onder de vlag van Ritz Carlton. Het ligt midden in een stuk beschermd werelderfgoed. De Japanse invloeden zijn zichtbaar in het culinaire aanbod (het hotel heeft twee restaurants met een Michelin-ster waarvan één met de Japanse keuken) en in de weldadige wellness-faciliteiten. Met achttien holes in de tas is het geen straf om daar letterlijk de benen te strekken op de massage-tafel. Op het menu staat de Quiro Golf massage van zestig minuten, waarbij golfballetjes gerold door de handen van de masseuse het werk doen. Het hoe en waarom: met balletjes is de druk op de spieren intenser dan wanneer de vingers die taak uitvoeren. Masseuse Angela voegt er met een glimlach aan toe dat de balletjes op het lichaam je helpen in je volgende ronde de bal beter te slaan. Dat mompel ik tegen mezelf als ik een dag later op de par 4 eerste hole met een flauwe dogleg naar links sla.

De Atlantic Championship Course telt achttien holes en werd begin jaren negentig ontworpen door Robert Trent Jones. Twee jaar na de opening werd het Portugal Open hier gespeeld, uitgezonden over de hele wereld met als doel naamsbekendheid aan de baan en het resort te geven. Wie de Atlantic Championship speelt of de negen holes Monastery Course, moet wel rekening houden met het feit dat het gefluit van vogels in de weekeinden (en misschien ook wel doordeweeks) kan worden overstemd door racegeluid van het aanpalende circuit Estoril. Vanaf enkele hooggelegen holes heb je ook uitzicht op de racebaan. Voor de een zal het een minpuntje zijn, een ander haalt er zijn schouders over op. Net als Westcliffs is ook de Atlantic Course een pittige wandeling, die de meeste golfers wat verlichten door het gebruik van een buggy (niet verplicht). Hier heb je overigens wél een terras in de ochtendzon.

Golfers

Voor wie na een eerste ronde niet helemaal tevreden is met zijn score, kan zelfs in zijn verblijf nog oefenen op een betere tweede dankzij een ludiek gevouwen papieren hole. Ook vind je op de hotelkamer allerlei golfgerelateerde extra's waaruit blijkt dat je komst op prijs wordt gesteld. Het hotel heeft een min of meer aparte vleugel waar groepen golfers kamers naast elkaar kunnen boeken. Penha Longa is een hotel waar details belangrijk worden gevonden. Zo doet het personeel zijn best je tijdens het hele verblijf met je naam aan te spreken. Iets wat me ook al bij het ontbijt in het Marriott was opgevallen. Dat is meer dan een prettige bijkomstigheid. Dus levert Mister Edwin na drie dagen Portugal weemoedig weer zijn huurset in op het vliegveld en zwaait hij met een lichte brok in de keel de tien kilo handbagage (misschien een onsje meer) in de bagageruimte boven stoel 4F. Terug in Rotterdam neemt de reis van de vliegtuigtrap tot aan mijn voordeur niet meer dan veertig minuten in beslag. Veer-tig minuten! Niet gelogen. Op deze manier wil ik zeker nog wel een keer…

Pin High Golftravel is een van de aanbieders van golfreizen naar de regio Lissabon in Portugal. Kijk op de site voor packages voor Praia D’El Rey Marriott Golf & Beach Resort en Penha Longa Resort.

  • Paginadatum 21 mei 2019
  • Auteur Redactie GOLF.NL
}