De allereerste winnaar van Beat the Pro

Naam: Jochem Sueters
Club: Golfclub Witbos (België)
Handicap: 6
Speelde tegen: Maarten Lafeber (Ned), Mikko Ilonen (Fin) en Tommy Fleetwood (Eng)
Bijzonder: Was de eerste winnaar in Beat the Pro

“Toen ik het deelnameticket bij loting had verkregen, was er voor mij geen weg terug. Dat had wel gekund natuurlijk, maar ik wist: dit ga ik doen, ook al loop ik het risico dat het dramatisch afloopt. Ik vond het zo’n cool idee, die kans wilde ik niet missen. Ik heb leren golfen in Spanje, in Girona op een openbare 18-holes par-3-baan. Toen ik het daar dankzij mijn vader leerde, dacht ik: als je dit kunt op deze afstanden, dan kun je de rest ook. Ja, ik heb dus wel een voorliefde voor par-3’s.”

“We sliepen de nacht voor het KLM Open met een paar vrienden op een half uur rijden van The Dutch. Bij het ontbijt werden natuurlijk de grappen gemaakt. Ben je er klaar voor? Het voelde een beetje als een schoolexamen of als een presentatie voor een jury. De zenuwen begonnen toen te komen en dat werd steeds erger naarmate het dichterbij kwam. De organisatie was top geregeld. Er stond een caddie voor me klaar. Hij had een tas met clubs bij zich. Ik weet helaas zijn naam niet meer, maar hij was geweldig. Hij had op een post-it de green getekend en daarbij gezet dat het tot de voorkant van de green 132 meter was en tot de vlag 139 meter. Hij zei ook dat ik de vlag het beste van links kon aanspelen, zodat de bal naar binnen zou rollen.”

’s Avonds heb ik er nog eens rustig een pintje op gedronken.

“We stonden te wachten op onze flight, die kwam vanaf hole 13 naar beneden lopen. Ik weet nog dat Tommy me op mijn gemak probeerde te stellen. Hij was super sympathiek. Maarten sprak ook een woordje met me, maar ik merkte dat hij meer in de wedstrijd zat. En Mikko gaf alleen een hand. Ik had daar overigens alle begrip voor. Ik wilde ook zeker niet hun wedstrijd verstoren. Op de tee vroeg ik me heel even af of mijn hartslag wel in orde was. Het voelde alsof ik voor een moment blokkeerde. Mijn hand beefde toen ik de bal op de tee legde. Ik wist zelfs even niet meer hoe te swingen. Alsof ik het echt helemaal kwijt was.”

“De caddie vroeg me wat ik normaal op deze afstand zou slaan. Een ijzer-9. Die pakte hij uit de tas. Hij zei: doe je ding en geniet ervan. Eigenlijk deed ik precies wat hij zei. Op het moment dat ik de bal raakte, voelde ik dat dit niet de beste bal was die ik ooit had geslagen. Een van mijn vrienden op de tribune riep gelijk: mooie topper. Ik raakte 'm nogal clean maar de bal kwam wel op de green links van de vlag en rolde naar binnen. Precies zoals de caddie had voorspeld. En hij eindigde dichter bij de hole dan de andere drie ballen. Toen we naar de green liepen kon ik nog even met Tommy Fleetwood praten. Hij gaf me een mooi compliment. Ik schat dat hij van mijn leeftijd is en hij leek me echt een gast met wie ik in de pub gezellig een biertje zou kunnen drinken. Zo aardig en benaderbaar.”

“Ik was de eerste deelnemer die beter sloeg dan de Tourspelers en ik denk dat iedereen een beetje overdonderd was dat het een amateur was gelukt. Ineens was alle hens aan dek. Ik werd geïnterviewd door de European  Tour en het ging allemaal heel snel. Ik vond het leuk dat Nicolas Colsaerts er een mooi tweetje over maakte. Thomas Pieters had door een wespensteek moeten afzeggen en Colsaerts twitterde iets ludieks in de geest van: logisch dat een Belg als eerste wint. Hij schreef ook dat ik dan maar alsnog de plek van Thomas in het KLM Open zou moeten innemen. ’s Avonds heb ik er nog eens rustig een pintje op gedronken. Het was een onvergetelijke ervaring. Zou het trouwens niet een leuk idee zijn als de winnaars dit jaar hun titel kunnen verdedigen?”