Een golftattoo voor altijd
"In 2011 ben ik gestopt met voetbal. Ik was vanaf mijn vijfde op het voetbalveld te vinden maar ik had steeds vaker blessures, herstelde langzamer na een wedstrijd en op een gegeven moment was het niet meer te doen. Rond die tijd kampte ik ook met een burn out. Devies is dan om leuke dingen te gaan doen, te ontspannen. Makkelijker gezegd dan gedaan, maar toen kwam golf op mijn pad. Mijn schoonouders speelden regelmatig, mijn zoontje ging vaak met oma en opa mee en we wonen vijf kilometer van een golfbaan. Het was een kleine stap voor mij om het ook eens (therapeutisch) te proberen. En toen raakte ik verslaafd, vrijwel meteen.”
“Tja, wat die verslaving voedt, ik weet het niet precies. Het goede gevoel bij een perfect geslagen bal, daar ga je steeds weer naar op zoek. Het is wel eens gebeurd dat ik na een oefensessie op de drivingrange terugreed naar huis en zó ontevreden was, dat ik ben omgedraaid om nog een paar mandjes ballen weg te slaan. Dat moet dan gewoon. Ik volg lessen want mijn spel is nog te wisselvallig. Ik heb een handicap rond de 25. Soms gaat het putten goed maar dan mislukken de afslagen of andersom. Het moment moet toch een keer komen dat alles samenvalt?”Het moest iets unieks zijn waarvan ik zeker zou weten dat het bij me zou blijven passen.“Hoewel ik vrij competitief ben ingesteld heb ik, denk ik, een goede mix gevonden tussen ambitie en ontspanning. Als het met golfen niet lekker gaat, dwing ik mezelf te genieten van de natuur, de rust en de omgeving. En dat lukt. Maar ik geniet ook van de woensdagavonden waarop we met een stel mannen relaxed de baan in gaan, puur voor de fun. Het teamgevoel, zoals je dat zo sterk hebt met voetbal, vind ik dan weer even terug op het golfgras.”
“De overgang van voetbal naar golf was best groot. Mijn club, de Zuid Limburgse Golf & Country Club Wittem, staat bekend als elitair; er was zelfs nog een ballotagecommissie toen ik lid werd. Er waren ook veel oudere leden. Die golfden sporadisch maar vroegen wel aan mij: Wie bent u? Wilt u zich misschien even voorstellen? Terwijl ik ondertussen een paar keer per week op de club rondliep. Sinds een jaar of vijf is het aan het veranderen. We hebben een actief groepje mannen van mijn leeftijd dat meer de toon zet en als voorzitter van de jeugdcommissie heb ik me ingespannen om meer jeugd naar de club te halen. En, zoals we gewend waren in de voetbalkantine, drinken we na een ronde gewoon een paar potten bier aan de bar. Dat wordt inmiddels geaccepteerd; de drempels worden gelukkiger steeds lager.”
“Golf is in een paar jaar tijd een heel belangrijk, sociaal onderdeel van mijn leven geworden. Zo belangrijk dat ik er niet meer zonder kan en wil. Dat gevoel heb ik tot uitdrukking laten komen in de tatoeage die ik twee jaar geleden heb laten zetten, in 2015. Als kind wilde ik al een tattoo maar mijn ouders dachten daar, begrijpelijkerwijs, anders over. Eenmaal volwassen werd het minder belangrijk. Bovendien, als ik er al over nadacht, wist ik niet wat ik wilde. Het is tenslotte voor de rest van je leven. Het moest iets unieks zijn waarvan ik zeker zou weten dat het bij me zou blijven passen. Daar kon ik lange tijd niets bij bedenken, tot mijn golfverslaving. Ik twijfel er geen moment aan dat ik voor altijd een golfer zal zijn en een golftattoo blijkt vrij uniek. Eén plus één is twee.”
“De volgende stap was minimaal even lastig want hoe zou die golftattoo eruit moeten zien? Op internet zag ik maar weinig mooie voorbeelden. Uiteindelijk heeft de Amerikaanse pro Rickie Fowler me geïnspireerd met het logo van zijn sponsor Puma: Feel Look Play Better. Dat sprak me aan; het gaat voor mij niet alleen over golf maar ook over het leven. De tattoo-artist heeft op basis van het logo een ontwerp gemaakt. Hij voegde er elementen aan toe waardoor het wat minder strak werd. Ik vond het meteen heel mooi. Nu draag ik de tatoeage al meer dan twee jaar en ik heb er geen moment spijt van. In het begin kreeg ik reacties: Je bent écht verslaafd, hè?! Maar nu weet iedereen het wel. Die tatoeage is echt iets voor mezelf.”Tattooshops
Hebben gerenommeerde tattooshops ervaring met golftattoos? Hoeveel hebben ze er gezet? En wat is hun mooiste ontwerp? GOLF.NL bleef in een paar telefoontjes steeds steken bij de eerste vraag; geen enkele artist herinnert zich een golftattoo gezet te hebben. En de meesten vinden de vraag tamelijk hilarisch. Dragon Tattoo uit Eindhoven: “Ik doe dit werk al echt een heel aantal jaren maar zo’n verzoek heb ik nog nooit gehad.” Tattoo Mania uit Apeldoorn: “Golfers zijn toch een ander slag mensen. Nee, die komen hier niet.” Schiffmacher uit Amsterdam: “Golf, wat een onzin is dat. Er wordt veel te veel land gebruikt voor één spelletje. Kun je beter met z’n vieren aan een tafeltje van een vierkante meter zitten om te kaarten. In het buitenland is het vaker een sport van het volk maar hier in Nederland is het een grote kakkineuze bende. Aan die mensen hebben we niks, die laten zich niet tatoeëren.” Oké, duidelijk. Een golftattoo ís bijzonder in Nederland.
Nóg een golftattoo
Nadat bovenstaand artikel was verschenen in het magazine GOLF.NL, ontving de redactie een e-mail van Gaston Lafort. "Blijkbaar heb ik destijds de oproep gemist... Hieronder een foto van mijn tattoo: de wijze uil met zijn golfclubs, tee en bal! Goed te lezen dat ik dus tot de happy few van golfend Nederland behoor! Niks kakkineus... mijn tattoo artist heeft zich 1,5 jaar geleden mogen uitleven."
