Beef: 'Rekende op play-off met Luiten'

Terug naar februari van dit jaar. Op de laatste oefendag van de Waste Management Open in Phoenix in de Verenigde Staten staat Beef op een hoekje van de driving range wat ballen te slaan. Hij is niet ingedeeld in de pro-am met de grote namen. Ze kennen hem in de States, dat wel, maar die roem dankt hij niet aan grote prestaties. De baard, de hoge aaibaarheidsfactor en omdat Beef Beef is, dat maken hem populair. Het leverde hem ook een aantal uitnodigingen voor toernooien op de PGA Tour op, maar de Engelsman slaagde er niet in om die kansen te verzilveren in speelrecht voor 2018.  Dus voorlopig is Johnston ook nog op de European Tour te bewonderen.

Allemansvriend

Beef is een allemansvriend. Hij houdt altijd even halt voor een fotoverzoek. ‘Ik vind het niet leuk om tegen iemand nee te moeten zeggen.’

Het liefste dat hij wil is zo benaderbaar blijven, maar soms moet hij uit zelfbescherming de confrontatie met zijn fans wel eens uit de weg gaan. ‘Maar ik hoop het zo lang mogelijk vol te houden. What you see is what you get. Ik denk ook altijd: hé, ik ben het maar! Ik vind het leuk om in contact te zijn met de mensen die naar golf komen kijken en daarmee heb ik het zelf ook naar de zin.’

Beef beseft dat anderen daar ook misbruik van maken. ‘Natuurlijk moet je voor die mensen waakzaam zijn. Ze zullen er best tussen zitten. Waar ik gewoon geen nee tegen kan zeggen is handtekeningen uitdelen en tegen mensen die op de foto willen. Dat soort dingen. Die momenten dragen er aan bij dat fans het leuk hebben bij een golftoernooi.’

De rij wachtenden wordt steeds groter, het aantal verzoeken steeds meer. ‘Maar het is nog te managen tot dusverre. Als ik op het punt sta mijn warming-up te beginnen of ik ben op weg naar de eerste, dan kan ik heus wel zeggen dat ik pas na de ronde aan al die verzoeken kan doen. Maar dan vind ik het ook niet erg om het een uur lang te doen.  Zo moet je daar mee omgaan. Maar ik ben nog geen mensen tegen gekomen die dat niet begrepen.’

Kun je je afsluiten voor wat om je heen gebeurt in de baan of wil je dat niet?

‘Nou, ook dan geniet ik er van. Na een shot hebben we toch een paar minuten voordat we de volgende bal slaan. Als iemand dan zijn hand uitsteekt voor een high-five, dan doe ik daar niet moeilijk over. Heus, als ik dan weer bij mijn bal ben, is het concentration time. Zodra ik de afstand van mijn caddie krijg, ben ik gefocust op wat ik  moet doen. Ik heb geen moeite om daar een goede balans in vinden.’

Opluchting

Terug naar zege in Spanje vorig jaar in mei, toen op Valderrama het Spaans Open werd gespeeld (dit jaar is dat de Valderrama Masters). ‘Ik keek op de laatste dag na veertien holes naar het leaderboard. Drie of vier spelers stonden op twee over. Ik wist dat als ik goed zou finishen, ik een kans had om te winnen. Ik miste een birdieputt op 17 en maakte een goede par op 18. Daarna keek ik op het scherm hoe het zou aflopen. Ik dacht echt dat Joost birdie zou maken op de laatste hole en dat we dan in een play-off zouden komen. Want Joost is een goede speler, dus daar houd je rekening mee. Maar toen hij de bal in de bunker sloeg, gaf mij dat wel een gevoel van opluchting.’

Joost kwam niet verder dan een par en bleef op een slag van Beef steken. ‘Nee, ik heb hem daarna niet meer gesproken. Ik had direct veel mediadingen te doen. Ik zag hem een paar weken later en toen feliciteerde hij me nog met de overwinning.’

Bijna speelde Johnston enkele weken terug mee in het KLM Open. Maar de schouderblessure die hem een paar maanden aan de kant hield, hinderde hem nog te veel. ‘Ik heb een paar keer in het KLM Open gespeeld. Op Hilversum en de baan bij de zee, in de duinen. Kennemer? Die moet het zijn. Ik haalde beide keren de cut, dat weet ik nog wel. Er is niet veel voor nodig om me weer naar Nederland te krijgen. Leuke plek, aardige mensen. Dus ik ze me zelf wel weer een keer bij jullie spelen.’

Dromen, doelen. Natuurlijk heeft ook Beef ze. ‘De Ryder Cup spelen, de top-50 van de wereld binnenkomen en proberen meer te winnen. Dat zijn ze wel.’