'Joost Luiten en Paulus de Boskabouter'

Over een week begint de Masters, de eerste major van het seizoen. Voor het tweede opeenvolgende jaar heeft Joost Luiten zich niet weten te kwalificeren. De beste golfer van Nederland moest eind maart in de top-50 van de wereld staan maar hij bleef na de uitschakeling in het WGC Dell Match Play steken op plek 69. 

De Masters wederom missen, het zal flink pijn doen bij Luiten want het is zijn lievelingstoernooi. De eerste maanden van 2017 hebben niet de resultaten gebracht waarop Luiten hoopte. Tot teleurstelling ook van zijn vele en soms kritische volgers. ‘Als Luiten verstandig is gewoon spelen op de Europese Tour, en af en toe een toernooi winnen. Hij komt gewoon tekort voor de wereldtop. De absolute top 30 zit er gewoon niet in.’ Dat was de reactie van ene Pedro2 onder een artikel op GOLF.NL over de uitschakeling van Luiten in het Dell Match Play.

Hans Zuidema, ook op GOLF.NL: ‘Joost is, helaas te vaak, net niet top! Maar zijn de verwachtingen, ook van hemzelf, niet te hoog gespannen. Hij moet zich iedere keer maar verontschuldigen. Laten we hem een topspeler noemen, top 50 tot 100, dat is reëel, echte top = top 20, is hij niet. Daarmee moeten we het, en Joost in ieder geval, doen.’ Iemand die zich El Rubio noemt was het daar niet mee eens. ‘Uiteraard zijn "onze" verwachtingen heel hoog. Joost heeft toch in de top 30 van de wereld gestaan!’

Na het slottoernooi van de European Tour in 2014 in Dubai stond Luiten 28ste op de wereldranglijst, zijn hoogste positie ooit. Van de gehoopte en door mij verwachte sprong naar de top-20 is het daarna niet gekomen. Integendeel. In juli 2015 duikelde Luiten na het missen van de cut in het Brits Open uit de top-50 om er niet meer in terug te keren. De afgelopen twaalf maanden schommelde hij voortdurend tussen plek 60 en 70. De overwinning in het KLM Open was prachtig, de negen top-10 plaatsen in 2016 razend knap, maar winst op de wereldranglijst leverde het nauwelijks op want die mooie prestaties kwamen in relatief zwak bezette toernooien.

Begin dit jaar schreef Luiten op zijn website dit over zijn doelen voor 2017: ‘Over twaalf maanden wil ik in de top-30 van de wereld staan en ik wil dit jaar meedoen om de zege in de majors.’ Uiterst onverstandige uitspraken volgens Hans Zuidema op GOLF.NL want zo wekt Luiten onrealistisch hoge verwachtingen. ‘Leg je de lat wat lager, dan verbaast hij (Luiten) regelmatig positief, nu stelt hij vooral teleur, niet in het minst zichzelf! Ophouden daarmee is het devies!’

Moeten we de verwachtingen inderdaad temperen en accepteren dat de inmiddels ook al weer 31-jarige Luiten zo ongeveer aan zijn top zit? Is een plek rond de 65^ste plaats op de wereldranglijst het eindstation? Zeker is dat onze beste golfer voorbij is gesneld door jonge spelers als Jordan Spieth, Justin Thomas, Jon Rahm, Thomas Pieters, Tyrrell Hatton en Matthew Fitzpatrick. Kan Luiten aanhaken? Zit er nog rek in zijn spel? Ik denk het zeker. Keihard blijven werken, vooral aan het korte spel, dan moet er flinke winst te behalen zijn.

Toch volg ik voorlopig het advies op van Hans Zuidema en ga de verwachtingen wat temperen. Luiten terug in de top-50 van de wereld, dat zie ik absoluut gebeuren. Maar de top-30, laat staan de top-20, zet ik voor onbepaalde tijd uit mijn hoofd. 

Paulus de boskabouter had dat al eerder gedaan, die vindt Luiten sowieso maar een loser. Nadat Joost afgelopen november door een tegenvallende derde ronde in het DP World Tour Championship in Dubai terugviel van de vierde naar de achttiende plaats, schreef iemand onder de naam Paulus de boskabouter op GOLF.NL: ‘Joost is net als zijn cluppie Feyenoord, net als je denkt 't wordt wat, wordt 't toch weer niks.’ 

Paulus, kleine boskabouter, meld je bij GOLF.NL, dan mag je over een paar weken met mee naar de Coolsingel en til ik je op mijn nek zodat je de kampioensschaal goed kunt zien. Het zal heel erg druk worden op de Coolsingel maar met een beetje geluk zie je Joost Luiten, winnaar van vijf toernooien op de European Tour, daar ook nog even.